~*~

Overal waar het oog reikte, was duister te zien. De nacht hulde het school gebouw, de lichten waren uit en de zalen waren leeg. De enige lichtbron die de wereld helder maakte was de maan en de sterren. Schijnend in het koele water, een warme zomerwind die het oppervlak streelde en zacht liet kabbelen. Rust en kalmte hing in deze lucht, een zucht de wind en een vogel die naar zijn nest vloog. Een meisje zat bij het wateroppervlak. Ze keek naar het water, het spiegelbeeld van haarzelf in het donkere water. Ze eek er dromerig naar, leek in haar eigen wereld verscholen te zitten. Haar dunne fijne handen tipte de spiegel die tere kronkels maakte in het water. Ze glimlachte en zag zichzelf veranderen. Langzaam begon dit meisje te beseffen, dat ze ouder werd. Dat de dagen van een naïef kind zijn, voorbij waren. Het spelen met de driewieler, niet langer spelen met je speelgoed. Enkel wat nog een beetje acceptabel was, was het tekenen van mooie dingen. Dat waren niet langer de kleuter krabbels van vroeger, maar met recht tekeningen. Haar lichtblauwe ogen stonden wijs en open voor de avonturen in haar komend leven. Ze streek een lok haar weg voor haar ogen en keek over het meer waar ze voor zat. Naast haar lag het tekenblokje met een tekening van de maan. Ze keek op naar de prachtige ronde vorming. De wind streek door Ember's haar en ze sloot haar ogen. Ze rook het en genoot van de bos geuren die haar zo lief waren. Ze deden haar denken aan thuis. Ze zag een vogel waarna ze wenste ooit ook te kunnen vliegen en zich zo vrij te voelen. Ember zag opeens een schaduw staan aan de overkant van het meer, ze keek beter en toen was het weg. Ze wreef in haar ogen maar het was er niet meer. Even later hoorde ze voet stappen ''Hallo?''

~*~

De maan scheen over het heldere water. Ze zag de sterren als puntjes in de lucht staan, ze droomde haar blauwe ogen stonden warm. Opeens hoorde ze iemand achter zich en knipperde ze een moment haar ogen zodat ze wakker werd uit haar droomwereld. Ze keek nieuwsgierig op, ze zag een schaduw staan vlak bij haar. ''Hallo?'' vroeg ze. "Een goedenavond." klonk een stem van een jongen, of man. Ze keek beter en herkende een jongen van school. Ze kon hem niet goed, maar had hem wel eens door de gangen zien lopen. Vaak zat ze in de vensterbanken te tekenen en mensen te observeren die langs kwamen en haar niet opmerkte. Ze vond het erg leuk om altijd naar mensen te kijken en hun gewoontes te zien, hoe ze waren. Deze jongen had ze wel eens zien lopen. Ze vond dat zijn uitstraling nogal duister was, donker maar ook erg netjes. Ze glimlachte lief naar hem. ''Hoi'' zei ze vriendelijk en glimlachte beleefd. Ze wreef over het gras naast haar, liet het door haar ranke vingers gaan en snoof de avondlucht op. Ze dacht even na en keek toen weer naar de jongen die bij haar stond. ''Kom je naast me zitten?'' Ember krabde iet wat verlegen op haar achterhoofd. Opeens viel zijn oog haar op ''wat is er mis met je oog?''