Ze sloot even glimlachend haar ogen, het verbaasde haar eigenlijk hoe relatief rustig het was in de guild in vergelijking tot die dag er voor maar waarschijnlijk kwam dat om het simpele feit dat Faye, Hayden en Gildarts niet in de guild aanwezig waren, die eerste had er zeker weten het meeste mee te maken. Faye en Sarah zorgde er ongetwijfeld altijd wel voor dat de gehele guild op stelten lag dat had ze zo onderhand wel opgemerkt. Even slikte ze en glimlachend keek ze hem aan. "Zeg het enkel rare." Mompelde ze zachtjes en keek hem met haar warme ogen aan. "Ohnee ik weet wat je deed toen." Pestte ze hem zachtjes maar glimlachte toch warm. Ze schudde toch haar hoofd even zacht en keek hem aan. "Ach, het heeft ons ergens gebracht." Zei ze lachend en rolde heel even met haar ogen. "Ik wil alles horen van jou." Zei ze met een glimlach en liet een klein zacht kreetje los toen hij haar prikte. "Ja nu heb ik jou, en ik wil niemand anders als jou en jou alleen." Mompelde ze lachend en keek heel even naar hun handen samen en glimlachte even zachtjes. "Ja, ik heb jou, met jou komt alles goed." Zei ze warm en keek hem toch even aan met iets van bezorgde ogen toen hij zijn zin met 'ik ben bang' begon maar zodra ze de verdere woorden hoorde begon ze te lachen. "Gek genoeg ga ik daar geen probleem mee hebben Laxus." Mompelde ze lachend en sloot haar ogen genietend toen hij in haar handen kneep. "Twee nietwaar?" Mompelde ze lachend en keek hem even schuin aan. Toen ze zijn lippen voelde sloot ze genietend haar ogen en duwde hem met haar wijsvinger iets omhoog zodat ze zijn lippen kon ontmoeten met de hare.

Ze glimlachte even zacht, hoe vreemd het dan kon worden op school recht voor zijn neus, ze wist toch zeker dat hij hen er wel doorheen zou slepen. Ze zouden simpelweg elk momentje aanpakken dat ze konden hebben om samen te zijn, samen te genieten van elkaar zoals ze dat nu op dit moment ook konden doen. Gewoon samen met ze tweeën zonder problemen of gezeik. Haar gedachtes vlogen uit naar Montgomery die Laxus levend zou villen mocht ze hier achter komen, maar ook gleden haar gedachtes gelijk naar Abigail. Zou zij iets kunnen regelen waardoor Vyndi deze relatie door de vingers zou kunnen zien? Ze grijnsde zacht toen hij haar opnieuw prikte en maakte een halve beweging van hem af en rolde even met haar ogen. "Nou jou, en ik mag het zeggen want ik ben zelf ook een rare pannenkoek." Mompelde ze lachend en sloot haar ogen even terwijl ze schuin knikte. "Ik zeg niets." Mompelde ze lachend en keek hem schuin aan. "Wie jou dan ook vastbind aan een boom, ik bind diegene ondersteboven vast boven een wc een laat hem langzaam zakken in die wc terwijl ik die wc doorspoel." Mompelde ze met een bijna duivelse glimlach en liet haar ogen heel even op Freed glijden voor ze betekenisvol naar Laxus keek. "Nah, anders was ik er op een andere manier wel vanzelf achter gekomen." Zei ze met een klein grijnsje en keek hem even warm aan. "Ik zal altijd naar jouw stem luisteren." Mompelde ze zacht en keek een klein beetje dromerig voor zich uit. "Who am I, that the eyes that see my sin would look on me with love and watch me rise again? Who am I, that the voice that calmed the sea would call out through the rain and calm the storm in me?" Mompelde ze zacht een beetje zangerig voor er een blosje over haar wangen gleed en ze hem aankeek. "Sorry, zat in m'n hoofd." Zei ze met een lachje en glimlachte. Ze rolde heel even met haar ogen en keek hem grijnzend aan. "Dat hoop ik maar voor je, ik kan heel hard rennen." Zei ze lachend en liet haar vingers heel even door zijn blonde haren glijden voor ze liefdevol naar hem keek. "Ohh daar twijfel ik niet aan, jij krijgt me overal zo ver mee volgens mij." Zei ze met een grijnsde en rolde even met haar ogen. "Opschepper met je twee huizen." Zei ze lachend en opende haar mond iets tijdens de kus om zijn tong binnen te laten. Uiteindelijk liet ze hem ietsje los en keek hem aan. Zijn woorden hadden misschien iets van angst in haar losgemaakt en ze beet even op haar onderlip. "Hier weer wonen?" Sprak ze zachtjes de angst meteen in haar hoofd opkomend, als hij hier zou wonen, how about her?

Ze grinnikte heel even en keek hem aan. "Ja ik kan nog eens iets menen een wonder, zeker als ik mezelf ermee omlaag haal." Grapte ze zacht en prikte hem heel even op zijn neus. "Ik zou niet durven." Mompelde ze lachend en grijnsde duivels. "Oh I will, I will." Fluisterde ze grijnzend terug en knakte haar knokkels heel even. "Niemand waagt het om aan jou te komen, je bent van mij nu." Mompelde ze met een brede grijns op haar lippen. "Ik kan altijd hulp gebruiken, zeker van jou." Fluisterde ze warm en keek hem voor een seconde serieus aan. "Dan niet, laten we het er maar op houden dat we drank voor de verandering dankbaar kunnen zijn." Zei ze lachend en duwde haar gezicht even tegen zijn schouder aan. Zijn woorden lieten haar nogmaals verontschuldigend lachen. "Ja zonder magie dan dat is valsspeler Lax." Klaagde ze zacht en grinnikte nog even. Hoe kon ze ooit niet verdrinken in ogen zo diep en eindeloos als de zijne. Ze hielt van zijn ogen, ze hielt van alles van hem hij had haar compleet overgenomen en ze kon niet begrijpen hoe hij haar zo ver had gekregen maar een ding wist ze wel absoluut zeker. Ze zou hem nooit meer los willen laten wat er ook gebeurde, hoe zwaar de toekomst dan ook zou kunnen zijn. "Twijfels waren weg het moment dat jij sprak dronken als je was." Fluisterde ze zacht al was dat niet helemaal de complete waarheid, ze had twijfels. Ze was bang, maar wat bang. Bang voor wat de toekomst hen zou brengen. Bang dat de toekomst haar leven zou verpesten. Ze rolde heel even met haar ogen en keek hem bijna uitdagend aan. "Je kan nu ook opscheppen dat je zo'n idiote vriendin hebt." Ze grijnsde iets breder voor ze liefdevol naar hem keek. "Ik kan tenminste opscheppen dat ik het meest geweldige vriendje ooit heb." Mompelde ze en legde haar voorhoofd heel even tegen de zijne. "Nee natuurlijk denk i kdat niet.' Mompelde ze en slikte toch even en wendde haar hoofd iets af. Nadat ze zijn lippen even op de hare voelde glimlachte ze iets breder en kwam iets omhoog en pakte zijn handen vast. "Denk je nou echt dat ik daar blijf als Montgomery jou er uit trapt?" Vroeg ze even sarcastisch en schudde haar hoofd. "No way dat ik daar ga zitten zonder jou. Het is dat jij er bent anders smeerde ik m meteen." Ze wist dat het niet helemaal waar was maar alsnog, hij was de grootste rede van haar verblijf op het st.Montgomery, als hij ging was er simpelweg niet veel meer voor haar. "Kan ik jou hier stalken." Mompelde ze en grijnsde half.

Heel even rolde ze met haar ogen en keek hem schuin aan. "Wees maar onder de indruk ja, het is ook iets om trots op te zijn, ik ben niet een complete nietsnut." Grapte ze zacht en trok meteen haar hand terug een schuldgevoel gelijk door haar hoofd schietend bang dat hij vond dat ze hem voor gek zette of iets in die richting. "Arigato Laxus." Grapte ze lachend en fronste heel even toen hij gaapte. "Denk je dat?" Vroeg ze maar glimlachte iets breder. "Dan wil ik dat wel eens zien." Mompelde ze met een glimlachje en knikte heel even afwezig. "Eerst zien dan geloven." Mompelde ze en grinnikte nog heel even al veranderde haar hele houding even en met iets van schok keek ze hem aan. Was hij.. hier niet blij mee? Ze slikte even en beet op haar onderlip terwijl ze zich even verzette op zijn schoot en ze stopte de nagel van haar duim even tussen haar mond. "Hoezo?" Mompelde ze zachtjes en keek voor een seconde weg en scande de hele guild af voor ze met een zuchtje opkeek. "Hmm?" Mompelde ze en grijnsde nog heel even zacht. "Nogmaals eerst zien dan geloven." Ze glimlachte even zacht en trok haar wenkbrauw voor een seconde op. "Pretty much ja, hoezo?" Antwoordde ze en keek hem even twijfelend aan, kon hij aan haar merken dat het haar aardig hoog zat dat ze zometeen zo.. afstandelijk zouden moeten zijn? En dan zaten zijn woorden over terugkeren naar deze wereld haar ook al niet lekker, ze maakte zich gewoon veel te veel zorgen dat wist ze. Maar ze kon er niets aan doen, het zat in haar en ze kon het er maar niet uitkrijgen. Zijn woorden deden haar zuchtend knikken. "I bet we could find a way." Mompelde ze met een halve glimlach en liet heel even haar vinger over zijn schouder glijden. "Lax." Mompelde ze zacht en keek hem aan. "Niemand is heilig, je bent geweldig voor mij, weet niet wat ik voor jou ben maar voor mij ben jij meer dan een wonder geen tegenspraak begrepen." Ze glimlachte iets breder en zuchtte toen hij wegkeek. "Waarom?" Vroeg ze mompelend en rolde even met haar ogen. "Sarah heeft wel andere daar." Ze werd iets onzekerder door zijn woorden, kon ze nou voor de verandering eens niet gewoon geloven dat hij echt van haar hielt. Zijn woorden lieten haar opnieuw op haar lip bijten en ze keek even naar beneden. "Gomen." Fluisterde ze bijna en schudde haar bruine lokken even uit haar gezicht. "I just.." Ze schudde haar hoofd even en glimlachte. "Nah never mind, Freed stays your only stalker." Mompelde ze en glimlachte even. Ze moest gewoon nog heel erg aftasten hoe ver ze kon gaan met hem en wat ze moest laten.

Heel even rolde ze met haar ogen en het verbaasde haar eigenlijk nog aardig dat hij nog altijd niet had gezeurd dat ze zichzelf omlaag trok. "Mooi zo." ZE glimlachte zijn droge stem compleet negerend. Zijn frons deed haar opnieuw twijfelen en zo ondertussen had ze echt geen idee meer van wat goed en fout was. "Jaja." Grinnikte ze zachtjes en knikte. "We shall see." Mompelde ze en draaide haar hoofd half naar Freed en kon een bijna duivelse grijns niet onderdrukken, het zou toch niet gebeuren maar het idee alleen al was erg leuk. Zijn verwarde blik liet haar even bijten op haar tong en ze keek hem aan zijn woorden zachtjes tot haar door dringend. "Ya sure?" Mompelde ze zachtjes en keek hem slikkend aan. Ze kon het zien in zijn ogen, het maakte wel uit maar hij wou haar of beschermen van die waarheid of het niet met haar delen. In beide gevallen deed het haar lichtelijk pijn maar ze zette zichzelf er meteen weer overheen. "Waar achter?" Ze begreep hem dondersgoed maar het hele onderwerp drank en drankproblemen lag nou niet echt leuk in haar gedachten onbewust gleden haar vingers heel even over haar bovenarm en ze schudde de gedachte weg uit haar hoofd. "I'll keep you to that promise." Ze glimlachte iets breder en rolde even met haar ogen op zijn volgende woorden maar moest hem toch zuchtend glijk geven. "Abigail en Aeris." Mompelde ze, ze was veel betere vrienden met ze geworden dan ze eerst had verwacht dat kon ze niet ontkennen. Abi was bijna als een zusje voor haar en Aeris was gewoon geweldig, Mer wist ook niet of ze wel zonder die twee zou kunnen. "Jeah.." Mompelde ze en heel even glimlachte ze afwezig. Abi zeker wou ze niet een twee drie in de steek laten. Het meisje zat al in de knoop met zichzelf. De volgende woorden van Laxus deden haar even opkijken. Haar ogen vlogen even naar de altijd vrolijke Sarah en ze bedacht zich weer hoe vrolijk ze geweest was toen ze er achter kwam dat Mer een snow-mage was. "Zo belangrijk ben ik nou ook weer niet voor haar." Mompelde ze half maar begon toch te twijfelen aan die woorden toen ze Sarah's blik kruiste en die breed naar haar begon te grijnzen haar blauwe ogen bijna lichtgevend. Ze glimlachte even en een klein verlegen blosje gleed over haar lippen. Ze had geen idee hoe Sarah dacht maar die blik zei haar genoeg en ze wist zeker dat Laxus gelijk had. Toen hij zijn hand onder haar kin legde keek ze op toen en ontmoette zijn ogen. Zijn woorden deden haar even slikken en zijn verwarde blik liet haar op haar lip bijten. "Nee tis niets." Mompelde ze even. "Wil me niet opdringen." Ze schudde haar hoofd in zijn hand en glimlachte op zijn woorden. "Still, two stalkers is just mean. I'll frst keep him away then I can stalk you." Mompelde ze met een glimlach en sloot haar ogen toen ze zijn lippen ontmoette. Veel te snel liet hij haar alweer los en beteuterd keek ze hem even aan. "So I need to learn how to speak you?" Vroeg ze lachend en keek hem even warm aan. "Because maybe crazy enough but my you are already my heart." Mompelde ze maar een duivelse grijns gleed over haar lippen en ze trok hem overeind. "We zullen wel eens zien wie sneller is." Een grijns lag op haar lippen en ze staarde heel even op naar hem. "Tenzij je bang bent om te verliezen that it." Mompelde ze grijnzend en keek hem heel even uitdagend aan. Eigenlijk wou ze gewoon het hele onderwerp veranderen, het was veel te zwaar voor nu. Nu moest het gewoon gezellig blijven.

Ze merkte dat hij niet meer op haar inging en haalde heel even haar schouders op. Zijn woorden brachten haar even aan het lachen. "Nah, I won't be that mean." Mompelde ze lachend en trok toch haar wenkbrauw op voor ze zachtjes zijn hoofd recht duwde zodat ze hem aan kon kijken. "You're not alone anymore." Fluisterde ze warm en glimlachte. "Only if you're sure about it." Zei ze zachtjes en glimlachte iets breder. Waar hij dan ook hulp mee nodig zou hebben uiteindelijk zou zij er zijn, hoe dan ook zij stond aan zijn zijde nu steenvast en hij kreeg haar er niet meer weg. Ze tuitte heel even met haar wenkbrauw en trok haar wenkbrauw op. "Merzorgen rustig maar." Ze glimlachte even iets breder en keek hem warm aan. "Er is niets, anders wist je het wel al." Ze glimlachte iets breder en legde haar voorhoofd voor een seconde tegen de zijne. Zijn glimlach deed haar goed en ze grijnsde iets breder. "I know I know." Zei ze met een brede glimlach en haalde haar voorhoofd weer even van de zijne voor ze afwezig glimlachte. Zijn woorden brachten wel iets van verassing op haar gezicht en ze keek hem schuin aan. "I do?" Vroeg ze verbaasd en beet heel even op de nagel van haar duim. "I mean, I'm happy Abigail smiles more but, that's not only because of me. She also has Drake and Gilbert." Mompelde ze en keek hem aan zijn woorden lieten haar opnieuw vragend opkijken en een zachte glimlach streek over haar lippen die veranderde in een bredere grijns. "I am important? M'n hele wereld veranderd, but who, behalve Gildarts en jij dan misschien." Mompelde ze en rolde heel even met haar ogen niet helemaal wetend hoe ze om moest gaan met haar vader. Aan de ene kant had ze een hele sterke behoefte om bij hem te zijn en gewoon dingen te doen die vaders en dochters normaal deden maar aan de andere kant voelde het heel vreemd want hoe moest ze hem ooit als haar vader beschouwen na 19 jaar lang in een leugen geleefd te hebben? Toen hij zuchtte keek ze op en schudde haar hoofd. "Tis niets." Mompelde ze opnieuw, no way dat ze die zorgen ging uitspreken was het veel te vroeg voor. Hij zou haar als een of andere idioot zien. Zijn woorden lieten haar toch zacht lachen en ze rolde heel even met haar ogen. "Ik zorg er wel eerst voor dat hij je niet meer stalkt dan kan ik jou stalken." Zei ze lachend en keek hem met een glimlach aan. "You are everything that's on my mind." Mompelde ze droogjes en glimlachte even. Toen hij echter wegschoot staarde ze hem met grote ogen aan. "Ok nu ga je er echt aan." Zei ze lachend en liep naar de deur, ze merkte dat een paar hen volgde omdat die wouden zien wat er ging gebeuren maar zij had enkel oog voor hem. "And no magic smarty pants." Zei ze met een brede grijns en rekte zich heel even uit voor ze zich afzette tegen de grond en vooruit schoot zonder aarzeling. Toch had ze een ding niet voorzien, op haar voeten lettend. Voor ze het doorhad bleef ze hangen achter een takje en struikelde om uiteindelijk vol met haar gezicht de grond te raken omdat het zo snel ging en ze haar handen niet voor zich had kunnen uitstrekken.

Had ze nou serieus hem horen lachen? Pijnlijk kwam ze iets omhoog en knipperde even met haar ogen. Meteen hoorde ze hem naast haar en kwam even iets omhoog. Niet wetend dat ze een aardige schaafwond over haar gezicht had lopen. Heel even snoof ze en blies een haartje uit haar gezicht die in de schaafwond kwam en pijnlijk dook ze even iets in elkaar. "Not really." Mompelde ze langzaam en ging op de grond zitten haar haar snel opknopend in een hoge staart en knipperde heel even met haar ogen voor ze zachtjes haar vingers even over haar wang liet glijden en opnieuw pijnlijk even in elkaar dook. "Au." Mompelde ze zacht en strekte haar benen even zodat ze daar het grint af kon vegen. Ook op haar benen zaten nu leuke schaafwonden en haar gezicht betrok even. "Als mijn gezicht er ook zo uit ziet ga ik in een hoekje zitten." Mompelde ze en veegde ook het grint van haar ellebogen voor ze droog Laxus aankeek. "Is het zo grappig?" Vroeg ze droog en stond bijna gemaakt boos op. "Lekker vriendje heb ik zeg." Mompelde ze op de gemaakt boze toon en rolde even met haar ogen voor ze toch pijnlijk op haar lip beet en haar hand op haar gezicht legde om het te verkoelen met iets van sneeuw, zoals ze altijd had gedaan was ze weer eens omgedonderd en schaafwonden had. Of andere wonden die het niet erg vonden om gekoeld te worden door een beetje sneeuw. "Au." Mompelde ze opnieuw en keek heel even naar haar benen. "Nou ja, gelukkig had ik een korte broek aan, anders was mn broek nu stuk." Merkte ze droogjes op en zuchtte even voor ze schuin naar Laxus keek.

Ze slikte heel even toen ze zijn geschrokken gezicht zag en glimlachte even droogjes. Ze voelde de warmte van zijn handen op haar schouders en sloot met een glimlach haar ogen. "Is het zo erg?" Mompelde ze met een lachje maar merkte dat hij vreemd reageerde op haar eerste woorden. Ze zag zijn gezicht betrekken en schuldgevoel schoot meteen door haar hart heen. "Lax just kidding." Mompelde ze meteen zachtjes en beet heel even op haar onderlip. Toen hij wegkeek wou ze bijna zijn hoofd pakken en hem terugdraaien maar al wat ze kon doen was met grote ogen kijken naar hoe hij zijn schouders ophaalde en toen hij na nog een paar woorden van haar even.. koud reageerde voelde ze een angst rond haar hart dartelen. Zijn blik deed haar bijna naar adem happen en ze keek hem gepijnigd aan. Toen hij opstond staarde ze omhoog en schudde vel haar hoofd. "T was maar een grapje Lax." Zei ze snel en legde haar armen om zijn nek toen hij haar optilde en ze duwde haar hoofd tegen zijn borst. "Gomen Laxus." Mompelde ze zacht snappend dat hij haar grapjes totaal niet goed had opgevat. Ze slikte nogmaals en sloot haar ogen heel even. Ze had het absoluut niet verkeerd bedoeld, maar dit was dus duidelijk een grens waar ze overheen stapte. Meteen noteerde ze het in haar hoofd, dit zou niet meer gebeuren ze stelde het vast in haar hoofd. Nooit meer zou hij dit nog een keer meemaken daar was geen twijfel over mogelijk. "Rustig nou maar Lax." Mompelde ze zacht en keek even schuin naar hem op haar hoofd nog altijd op zijn borst. "Ik hou van je." Mompelde ze zachtjes schuldgevoel zeker hoorbaar in haar stem.

Ze slikte even maar haalde opgelucht adem toen hij zei dat het niets was. "Gelukkig maar." Ze glimlachte heel even maar zijn mompelende stem deed haar op haar onderlip bijten. "Just to be sure." Mompelde ze zachtjes en sloot haar ogen heel even zichzelf tegen hem aandrukkend. Ze wou hem niet loslaten. Ze was te bang dat hij boos op haar was voor welke reden dan ook. Zijn stem hielp nou ook niet echt bepaald en ze keek heel even weg. Schuldgevoeld dartelde rond haar hart samen met angst dat hij echt boos was op haar. "Ben je niet boos?" Vroeg ze zachtjes en slikte heel even en glimlachte bij zijn glimlach die even snel weer verdween als de zijne. Toen ze de grond onder haar voeten voelde keek ze op en staarde hem recht aan in zijn ogen. Zijn krachtige armen op haar schouders hielden haar tegen om niet te gaan trillen en zijn stem deed haar even zachtjes knikken. Meteen voelde ze zijn armen om haar heen en sloot haar ogen. "Okey." Mompelde ze zachtjes en keek even op. "It is." Beaamde ze heel zachtjes en sloot haar ogen even toen ze zijn lippen voelde. Meteen sloeg hij de angst weg uit haar hart en ze glimlachte iets breder. "Nu weet ik dat zeker." Zei ze met een glimlach die langzaam breder werd en ze ging op haar tenen staan zodat ze bij zijn lippen kon komen met de hare en drukte ze zachtjes op de zijne haar mond iets openend en ze legde haar armen over zijn schouders zichzelf iets meer tegen hem aandrukkend.

Ze glimlachte zachtjes toen hij met zijn ogen rolde en kon een iets bredere glimlach niet onderdrukken toen hij zijn mondhoeken optrok. Ze zag al zijn reacties en de een liet haar slikken, de andere had ze bijna zin om in elkaar te kruipen en de laatste bracht een blosje rond haar lippen. "Omdat ik me als een idioot gedraag." Mompelde ze zachtjes en keek hem aan. Zijn woorden lieten haar zacht glimlachen en toch even twijfelend opkijkend. "Dat hoop ik maar. Weet ik wanneer ik moet wegrennen." Zei ze met een klein lachje en sloot met een glimlach haar ogen toen hij zijn hand op haar wang legde. "Macht der gewoonte." Mompelde ze zacht en glimlachte terwijl een tinteling door haar rug heen gleed zijn tong voelend. Ze voelde hoe hij haar strakker tegen zich aan drukte en met een glimlach sloot ze haar ogen. Ze kon voor uren genieten van dit moment, dit perfecte moment van hun twee, maar op een of andere manier wist ze zeker dat dit moment over was binnen enkele seconden. "Dreyar!" Een stem schalde over het gebied en geschrokken liet Mer Lax' lippen los en draaide zich om het bijna woedende gezicht van haar vader ziend.

Ze hielt van hem, haar gevoelens voor hem waren langzaam opgebouwd tot de kracht die ze nu al hadden. Terwijl ze toen der tijd nog nieteens iets hadden. Ze hielt van hem meer als van haar eigen leven zelf. Hij trok haar omhoog uit de duisternis waar ze zo lang geleden in was achtergelaten. Ze slikte even en keek schuin naar haar vader en trok zichzelf iets meer tegen Laxus aan. "Wat.. Heeft dit te betekenen Dreyar." Zijn stem was ijzig kalm maar Mer geloofde de kalmte in zijn stem niet helemaal. Ze slikte heel even en glimlachte half. "Hi pap." Mompelde ze zacht en zag hem zijn zijn hand opsteken maar liet hem weer zakken en opende zijn mond even maar sloot hem weer. "I need a drink." Mompelde hij en liep de guild in. Langzaam draaide Mer zich naar Laxus en glimlachte. "Misschien moeten we maar even weggaan hier." Mompelde ze en pakte zijn hand met een brede glimlach. "Ik moet toch nog de stad zien." Zei ze lachend en drukte een kusje op zijn wang.

Mer keek heel even twijfelend maar glimlachte daarna opgelucht ze begon te lachen toen ze Laxus' stem hoorde en knikte langzaam. "A motherfreaking miracle." Zei ze lachend en draaide zich om in zijn armen terwijl ze warm omhoog keek naar hem. "Waar gaan we als eerste heen?" Vroeg ze met een brede glimlach maar haar gezicht betrok heel even vragend toen ze zijn stem hoorde. Twijfelend keek ze omlaag naar haar benen en glimlachte heel even droog. "Forgot about that fact." Mompelde ze met een brede glimlach voor ze omhoog keek. "It doesn't hurt, I've had worse." Ze grinnikte even en trok haar hoofd heel even schuin. Bij de naam Wendy herinnerde ze zich het blauwharige meisje dat bij hun op school zat. In stilte haalde Mer haar even beter voor zich en keek even op. "She's a mage too?" Vroeg ze met lichte verbazing en glimlachte toch even voor ze zijn kus snel beantwoorde en hem met een brede grijns aankeek.