Hij zuchtte weer en schudde zijn hoofd. ''Dat weet ik, maar het maakt het er niet beter op. Jij weet net zo goed als ik dat wij niet samen gaan op een plek voor al te lang.'' Zei hij en keek snel weg, haar ogen ontwijkend. ''Ik heb geleerd van mijn fouten en weet dat ik ze niet kan terugdraaien. Je vergeet alleen dat we nog altijd zeven jaar verschillen in leeftijd en dat dat nooit zal veranderen.'' Zei hij maar begon toch te lopen. Hij kon niet blijven, wetend dat hij waarschijnlijk nog gek zou worden. Ja, hij hield van haar en zou dat altijd blijven doen maar alle acties die hij net had uitgevoerd werden tegengewerkt door iets diep van binnen. Het enige wat hij nu wilde was weglopen en niet meer omkijken. Het werd tijd om het boek van zijn verleden af te sluiten. Hij schrok op zodra zijn hand gegrepen werd en hij teruggetrokken werd. Met vragende ogen keek hij naar Hayden en slikte bij haar pruillipje. Hij wilde zich weer omdraaien maar haar lippen lagen al snel op die van hem, maar voor hij iets kon doen was ze al weer weg. Heel even verzachtte zijn blik tot bijna teder bij het zien van haar gezicht. Die ogen en dat pruillipje konden hem altijd wel weer doen smelten. Maar zelfs hij wist dat dit helemaal niet goed zou zijn. hij schudde zijn hoofd bij haar woorden en sloeg toch even zijn armen om haar heen voor hij haar een kus op haar voorhoofd gaf. ''Hayden, I already left quite a while ago. And you should know that better than anyone else.'' Zei hij zacht en liet haar weer los voor hij zich weer omdraaide en opnieuw begon weg te lopen. Met een zachte zucht haalde hij zijn hand door zijn blonde haar en slikte, zijn best doend om niet weer om te draaien.

''The world... Sure is vast. To think there'd be monsters like this in the world...
I've got a long way to go.''