De ochtend begon vroeg voor Drake. Hij werd wakker en krulde zichzelf op tussen zijn lakens en beet op de stof. Tranen rolde uit zijn dichtgeknepen ogen. Hij had het gevoel alsof hij voor eeuwig onder de douche wilde staan en zichzelf schoon wilde maken. Weer had hij een nachtmerrie gehad, een droom die zijn nachtrust had geteisterd. Hij zweette en zijn zwarte haar plakte tegen zijn voorhoofd. Zijn hart voelde ijzig koud en hij durfde amper te bewegen. Hij was bang dat als hij zijn ogen open zou doen dat hij weer daar zou liggen, weer als een weerloos kind alles zag en liet gebeuren. Hij snoof snel met zijn neus als ademhaling, kreunde en voelde een druppel lang zijn voorhoofd lopen. Zweet, water maar in zijn belevenis zijn eigen bloed. Toen hij daar een tijdje zo lag, hoorde hij opeens zijn eigen wekker. De andere werkelijkheid die wel waar was kwam nu dichterbij. Daarom durfde hij zijn ogen weer langzaam open te doen. De muur, een witte wand die tot zijn kamer behoorde. Hij zag sporen van nagels in het behangen beton, rafelig papier die door gekwelde nagels omlaag waren geritst. Hij nam een diepe teug lucht en ademde toen weer zacht uit. Ten slotte was hij weer gekalmeerd en keek zijn kamer rond. Hij stapte trillend uit bed en nam een douche. Toen hij was opgewarmd en het koude sweet van zich had afgewassen voelde hij zich al beter. Hij trok zijn standaard sloffie aan en liet de deur uit. Zijn gedachten gingen naar Hayden, enkele dagen had hij hij het beseft. Hij was verliefd op de roodharige meid en kon het niet ontkennen, elke keer als hij haar zag wilde hij haar in zijn armen nemen. Zijn hart ging als een bezetene heen en weer, hij kon het niet langer voor haar verbergen. Drake moest het tegen haar zeggen, anders zou hij barsten. Ze was mooi, lief, en hij kreeg nooit genoeg van haar prachtige lach. Zijn voeten brachten hem naar haar kamer waarna hij zacht aanklopte, ''Hayden?''

Haar haren waren opgestoken in een hoge paardenstaart zeker omdat het zo warm was nu ze weer terug was in Magnolia. Op een of andere manier regende het amper in het stadje waar ze zo van was gaan houden, vooral omdat het het stadje was waar ze haar eigen vrijheid had gevonden en een zusje had die gelukkig was en natuurlijk haar geliefde. Het liefste was ze de hele dag alleen zonder iemand die wat tegen haar zei, naar haar keek en het liefste niet eens besefte dat ze bestond. Nu dat gewoon onmogelijk was deed ze vaak maar alsof ze de mensen om haar heen aardig vond en graag bij ze was nu het eigenlijk bijna het tegenover gestelde was. Ze verdraagde de mensen om zich heen maar de enige waar ze werkelijk het gezelschap van kon verdragen zonder elke moment weg te willen was haar eigen zusje voor wie ze alles overhad en haar leven voor zou geven. Er was werkelijk niets wat ze niet voor haar zou doen. En dan had je nog de gene van wie ze hield en mee samen was voor de laatste twee jaar. Haar S-Class Job had langer geduurd dan dat ze eigenlijk van plan was er aan te besteden. Twee weken lang was ze in haar eentje weggeweest, vaak nam ze Sarah en Faye nog wel mee maar deze keer wilde ze gewoon even alleen zijn, gewoon omdat het kon.

Verassend genoeg had ze alleen een snee op haar bovenarm gehad die alleen een paar vlinderverbandjes nodig had. Sloffend kwam ze de stand in en slenterde de guild in waar ze aan master meldde dat de Job was gelukt en nog commentaar kreeg dat het lang had geduurd. En ze Faye een duw gaf omdat ze meteen haar had uitgedaagd dat kind zou ook nooit veranderen. Eigenwijs als ze was weigerde ze Wendy haar ene snee op haar arm te helen en liep weer vrolijk de guild uit en liep naar het huis waar ze praktische gezien woonde. Ze woonde er niet maar sliep er zo vaak dat je bijna kon zeggen dat ze er woonde. Haar eigen dorm in Fairy Girls Dorms had ze ook nog steeds maar vooral als opslag voor de armor die ze nergens anders kwijt kon. Onhandig viste ze de sleutels uit haar borststuk van haar armor die ze dagelijks droeg. Liefste had ze altijd dat aan maar steeds vaker droeg ze normale kleding. De sleutel had ze niet echt gekregen maar gewoon van zijn eigen sleutelbos gepikt waar hij bijzat. Even draaide ze de sleutelbos om zijn as om de sleutel van zijn huis in het slot te steken en naar binnen te gaan. ‘Laxus! I’m back, you weren’t at the guild so i came here’ riep ze door zijn huis heen en liep daarna naar de keuken om wat drinken te pakken en die vlinderverbandjes en bracht er een aan op haar arm op de plek van de snee. En pakte daarna een glas en zette die onder de kraan waarna het water in het glas stroomde en ze het daarna vlug opdronk en zich omdraaide en Laxus in de gang zag staan en ze meteen glimlachte. ‘Hayden,’ Klonk zijn stem terwijl hij naar haar keek. Met een glimlach liep ze naar hem toe en greep zijn shirt vast om hem wat lager te trekken zodat ze haar lippen op de zijne kon planten om vervolgens weg te worden geduwd door Laxus. ‘what’s wrong?’ Vroeg ze verbaast terwijl ze overschakelde naar haar eigen taal. Ze snapte zijn afstandelijkheid niet en keek hem licht verbaast aan. ‘Hayden’ Klonk zijn stem weer, ‘I’m here’ antwoorde ze hem niet snappend. Ze volgde hem de woonkamer in en plofte duidelijk op de bank en keek naar hem terwijl hij uit het raam staarde. ‘I..I..Ik heb iets heel doms gedaan’ het leek net alsof hij spijt had van iets. Ze stond op en liep naar hem toen legde haar armen van achteren om hem heen. ‘Hoe erg kan het zijn’ fluisterde ze zacht tegen zijn rug. Niet veel later liet ze hem los en draaide hem naar haar toe. ‘Wat is er gebeurt?’ vroeg ze zachtjes en keek naar zijn handen die ze vastpakte. ‘Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen Hay’ zijn stem klonk zachtjes ze kon er iets van pijn in horen. ‘Wat is er gebeurt’ vroeg ze op nieuw zich lichtjes zorgen makend. Hij duwde haar een stukje van hem af en zuchtte zachtjes ‘I was drunk Hayden, do you believe me if i say i still love you and only you?’ Zachtjes schudde ze haar hoofd. ‘what the hell have you done than?’ fluisterde ze zachtjes, ze dacht het al te begrijpen en zette een stapje achter uit. Als hij dronken was, was hij tot in alles instaat dat was iets wat iedereen in de guild onderhand wel wist. Hun relatie was sowieso wel een flop geworden op deze manier of een andere het had weinig uitgemaakt. Ze hadden redelijk vaak ruzie om kleine dingentjes en dat liep groots uit vaak. ‘I was drunk and than there was this girl,’ fluisterde hij zachtjes waarna ze hem met grote ogen aankeek. Dit was niet te vergelijken met een ruzietje of een meningsverschil. Even staarde ze naar de hand die zo juist was uitgeschoten naar zijn wang en hem daar hard had geraakt. Ze zei niets, ze wist niets te zeggen op de woorden die hij zo juist tegen haar had gesproken. Terwijl ze zich omdraaide liep ze op een rustig tempo de trap op en pakte de spullen die van haar waren en liep de trap weer af met de paar spullen, kleding had ze er niet liggen, de spullen die er lagen paste makkelijk in haar tas waar ze ze ook rijkelijk in had gepropt. Langzaam liep ze in stilte de trap weer af en pakte nog een paar dingen in de woonkamer waar hij haar stond aan te kijken. Ze legde zonder woorden de sleutel die ze had ‘gepikt’ van hem neer op een bijzet tafeltje en liep naar de voordeur. Ze weigerde dan maar ook iets te zeggen, net voor ze de voordeur wilde openen voelde ze zijn sterke hand haar dunne pols vast pakken en keek hem aan. ‘Hay’ probeerde hij zachtjes. ‘Als je mij nu niet loslaat steek ik een zwaard op de plek waar je hart hoort te zitten.’ Zei ze bot en voelde zijn hand verdwijnen waarna ze haar buiten liep en de deur achter zich dichtsmeet met een harde klap.

Meteen toen ze de deur achter zich had dicht gesmeten had ze er spijt van, spijt dat ze het zo had gedaan. Ze had hem niet eens de kans gegeven sorry te zeggen. Ze had dit verdient waarschijnlijk, paranoïde keek ze vlug om zich heen voor ze kort slikte en haar armor aan requipte. Ze kon niet zonder haar armor op dit soort momenten, dan voelde ze zich totaal klein, kwetsbaar maar vooral bang. Ze snapte niet hoe hij zo iets had kunnen doen, misschien had ze toch moeten blijven en naar meer uitleg moeten vragen dan alleen maar de conclusie trekken. Was het wel wat ze dacht? Kort schudde ze weer haar hoofd. Wat kon het anders zijn hij had vast niet dronken met een meisje wezen mahjongen en daarna moeite gehad het tegen haar te vertellen. Nee het moest wel zijn wat ze dacht.

Zuchtend liep ze naar de guild met haar tas nog vol gepropt met haar spullen. Meteen vond ze Sarah en greep haar arm vast en trok haar mee naar buiten en sloeg daar haar armen om haar verbaast kijkende zusje heen. 'Hayden, wat is er' klonken de zacht klinkende woorden die haar zusje tegen haar zei terwijl ze haar armen ook om haar heen sloeg. De armen die om haar heen lagen voelde arm en vertrouwd. 'Ik heb het soort van uit gemaakt' fluisterde ze zachtjes. Waarna ze haar lippen op haar zusje haar voorhoofd plantte. 'Waarom' klonk Sarah haar verbaasde stem, 'jullie waren zo leuk samen' zei ze er achteraan. 'Zo leuk zijn we niet als hij andere neukt als ie dronken is' klonk Hayden haar kille stem, normaal kon ze niets anders dan vriendelijke woorden zeggen in het bijzijn van Sarah. Ze wist dat ze niet van ruzie hield of narigheid over andere. Ze kon niet begrijpen hoe ze zo vrolijk en gelukkig kon zijn. Liever Sarah gelukkig en zij ongelukkig dan andersom, ze zou Saar ongelukkig niet kunnen aanzien. 'Hoezo soort van dan,' vroeg ze nieuwsgierig en wreef over haar rug. 'Heb mijn spullen gepakt die daar lagen zijn sleutel op een tafeltje gelegd en toen hij mij tegen hield naar buiten te gaan zei ik: als je mij nu niet loslaat dan steek ik een zwaard op de plek waar je hart hoort te zitten. En daarna ben ik hierheen gekomen, heb eigenlijk al spijt.' Fluisterde ze waarna Sarah haar hoofd schudde, 'gek, jullie zijn beide fout.' Met een zwak glimlachje keek ze naar Sarah 'je moet altijd voor mijn kant kiezen gekkie' zei ze zachtjes grinnikend.

Toen ze in de verte de voor haar te bekende blonde haren zag draaide ze zich meteen om en liep terug de guild in. Snel trok ze Sarah mee terug de guild in waarna ze naar Mira liep en een glas bier vroeg en vlug betaalde. Normaal liet ze het op haar rekening zetten maar gezien ze net terug was van haar job had ze geld bij zich. Ze weigerde haar hoofd af te wenden naar de deur terwijl hij binnen kwam, rustig bleef ze op de kruk zitten en glimlachte even naar Mirajane die haar het bestelde biertje voorschotelde. 'Dankje Mira' zei ze met een glimlach en nam een slok waarna ze de bekende geur van hem rook, nog steeds negeerde ze hem compleet waarna hij haar kruk omdraaide en ze even haar armen over elkaar sloeg en hem aankeek. Ze hoorde Mira achter haar 'oeh hebben de lovebirds weer eens ruzie' zeggen op een plagende toon. 'Mira bek houden' zeiden ze beide pissig en boos tegen haar. Hij pakte haar pols vast en trok haar voorzichtig van de kruk af en trok haar mee naar buiten terwijl ze tegen werkte. 'Laat me los' klonk haar stem sissend voordat hij haar los liet toen ze voor de guild stonden en hij de mensen naar binnen bonjourde die buiten stonden.

'Wat wil je nou?' Siste ze zachtjes en keek hem aan waarna ze zich omdraaide en ze deur van de guild vast pakte. 'Hay' begon hij, 'mijn naam is Hayden.' Ze sloeg haar armen over elkaar en keek naar hem terwijl hij naar haar keek met een lichtelijke kwelling die zijn gezicht ontsierdep. 'Hay..den, het spijt me, het spijt me echt. Doe dit niet alsjeblieft.' Zei hij zacht maar hard genoeg voor haar om te verstaan. 'Weet niet hoor maar ik doe niets,' zei ze zachtjes en keek hem nog even aan. 'Ben je klaar?' Vroeg ze emotieloos waarna ze hem de rug toe draaide. Ze voelde zij hand op haar schouder plaats nemen en haar omdraaiden. 'Alsjeblieft ik weet dat je mij nu een eikel vindt, wat ik verdien.' Hard beet ze op de binnenkant van haar lip iets wat ze vaker deed als ze zenuwachtig werd. 'Lax luister, wat er ook was gebeurt wij werken samen niet, heb je dat niet door. We hebben constant ruzie over dingen die nergens op slaan. Je bent de guild uitgetyft geweest en zonder Gildarts was je nog steeds rogue.' Zei ze zonder enige emotie te tonen hoewel het haar veel pijn deed en ze aan hem kon zien dat het hem ook wat deed. 'Het spijt me maar dit is de druppel, ben er klaar mee' ze gaf hem een duw zodat ze de deur open kon trekken en naar binnen kon gaan. 'God verdomme, Hayden moet je echt zo doen? Ik zie door dat emotieloze masker van je' zei het zachtjes voor ze naar binnen ging. 'Dan weet je ook waarom ik dat doe' zei ze geïrriteerd, het was haar manier voor haar gevoelens verbergen, de gevoelens die ze niet wilde voelen. Of in dit geval niet meer wilde voelen, ze wilde dat ze hem volledig en voor altijd kon vergeten. 'Ga nu maar lekker zuipen en barsletjes neuken schijnt je hobby te zijn' siste ze zacht omdat de guilddeur open stond. 'Hayden' zei hij nog tegen haar voor ze de deur in zijn gezicht smeet.

Tegelijk met de klap van de deur schoot ze wakker door het geklop aan de deur haar naam klonk in haar droom al niet zoals zijn gebruikelijke stem maar het klonk aangenamer en vertrouwder. het duurde even voor ze besefde dat er op haar deur werd geklopt en waarom de stem veel vertrouwder klonk. Ze trok de dekens iets strakker over haar heen 'Drake, de deur is open.' Riep ze hard met een rauwe stem en gaapte zachtjes terwijl ze iets opschoof in haar bed naar de muur. Normaal liet ze nooit iemand in haar bed liggen, hij had er wel eens opgezeten maar als ze het in een bed dezen was het altijd zijne geweest. ze rekte zich even uit en requipte een topje aan. Hij kon vast haar lichaam al dromen maar ze voelde zich prettiger in een topje en een onderbroek inplaats van alleen de onderbroek. Ze was niet van plan geweest naar de lessen te gaan vandaag en had haar wekker niet gezet.

Drake klopte aan de deur en hij kneep zenuwachtig in zijn hand. Spanning stond rond zijn gezicht en hij hoorde haar prachtige stem spreken. 'Drake, de deur is open.' Hij glimlachte licht en deed de deurklink omlaag. Drake stapte binnen en keek haar hebberig aan. Hij liep nonchalant richting haar bed en liet zichzelf daar op zakken. Hij zat over de rand maar ging niet liggen. Zijn gezicht werd serieuzer en hij sprak voorzichtig. 'Hayden.' zei hij zacht, want er was iets. 'Ik, ik moet je wat vertellen...'' Hij keek naar de vloer van zijn kamer en hij wreef met zijn handen door zijn gezicht en zwarte haar. Drake slikte en durfde haar amper aan te kijken, het trillen zat nog steeds een beetje in zijn lichaam. ''Maar, ik durf niet zo goed.'' Hij nam een diepe teug lucht en keek haar toen aan. Waarom was het zo moeilijk, die vier kleine woordjes, 'ik hou van jou. Zo moeilijk is dat ''Hayden.'' haar naam voelde als een bloem op zijn tong, haar gezicht waar hij naar keek leek voor hem volmaakt. ''Ik, ik denk dat ik van je hou.'' zei hij zacht. Zou ze ook van hem houden? zouden ze een toekomst kunnen beginnen? ''Ik ben verliefd op je. Je bent het enige lichtje in mijn leven.''

srry weinig insp, ik voel me nog kleiner bij jou post. Alleen ik heb geen droom mogelijkheid XD

Hayden glimlachte toen hij binnenkwam en ze hield de deken op maar hij ging alleen op het randje zitten dus trok ze aan zijn shirt zodat hij wel naast dr moest gaan liggen. Hij was haar knuffelbeer en dus gebruikte ze hem nu ook zo. 'Nou kom eens bij me liggen, ik wil een knuffel' klaagde ze jammerlijk en legde haar armen om hem heen toen hij half ongemakkelijk naast haar werd gedwongen. Heel kort drukte ze haar lippen op de zijne en keek hem even aan. 'Wat wil je vertellen Draakje van me' Ze was enorm vrolijk dat hij aan dr deur had gestaan inplaats van een leraar die dr naar de les kwam slepen. ze legde haar armen strakker om hem heen en legde haar hoofd op zijn borst net onder zijn kin en hoorde de kloppingen van zijn hart. 'Waarom durf je niet?' vroeg ze zachtjes en keek even op maar zag hem staren naar de vloer en voelde hem een diepe zucht nemen en keek hem niets begrijpend aan. Even knikte ze op het horen van haar naam en streelde een lok uit zijn gezicht weg voor hij opnieuw sprak. Ik denk dat ik van je hou, ik ben verliefd op je Het klonk als een grapje, waarom zou hij, die iedereen kon krijgen haar leuk vinden. Waarom zou hij haar willen het sletje van de school als hij iedereen op school voor zich kon winnen. Hij was een van de 2 vrienden die ze had, hoe in godsnaam moest ze hier op antwoorden? Ze wilde hem niet kwijt, zonder Drake, zonder Gilbert zou ze nu nog steeds alleen maar in de les zitten en voor zich uit staren, dan zou de geen lol maken. Kort keek ze hem aan en schudde haar hoofd, ze sloeg haar hand zachtjes op zijn borst en kwam iets overeind. 'Oke en nu even serieus' zei ze denkend dat dit nets anders dan een grap kon zijn. 'Is dit een grapje?'

mijne is alleen laatste stukje de post, jouwe is langer dan de mijne XD die 2085 is gewoon dr droom xd & fack you hij komt liggen.

'Nou kom eens bij me liggen, ik wil een knuffel' zei Hayden toen hij bij haar op bed kwam zitten. Hij liet zich knuffelen maar hij bleef overeind zitten. Hij staarde naar de vloer, niet lettend op haar vraag. Zijn gedachten duizelde en hij moest het zeggen maar durfde gewoon niet. 'Wat wil je vertellen Draakje van me' ''Maar, ik.. ik durf niet zo goed.'' Hij nam een diepe teug lucht en keek haar toen aan. Hij slikte en hij kon zijn ogen niet van haar af houden. 'Waarom durf je niet?' Hij kon er geen antwoord op geven. Zijn hand kneep in de deken van zijn bed en hij Hij besloot het gewoon er op te wagen, en het te zeggen. ''Hayden.'' haar naam voelde als een bloem op zijn tong, haar gezicht waar hij naar keek leek voor hem volmaakt. ''Ik, ik denk dat ik van je hou.'' zei hij zacht. Zou ze ook van hem houden? zouden ze een toekomst kunnen beginnen? ''Ik ben verliefd op je. Je bent het enige lichtje in mijn leven.'' Verwachtingsvol keek hij met zijn lieve bruine ogen naar Hayden. Haar reactie was enkel onverwacht. 'Oke en nu even serieus' zei ze denkend dat dit nets anders dan een grap kon zijn. 'Is dit een grapje?' Zijn verlegenheid werd erger. Een rode kleur kwam op zijn gezicht, hij had dit nooit moeten doen... ''Nee, ik.. ik maak geen grapje Hayden. Ik hou van je met heel mijn hart.'' Hoe had hij ook kunnen denken dat een perfect meisje zoals Hayden van hem zou gaan houden?

Hayden keek hem niet begrijpend aan 'Draakje, ik hou ook van jou, als mijn best friend, with benifts' fluisterde ze zachtjes, alleen gekleed in een roze hipster en een strak kort shirtje legde ze haar armen van achter hem om hem heen. Ze stond op haar knieen op het bed en hield hem vast. 'You shouldn't love me, you deserve better my love' fluisterde ze zachtjes in zijn oor. 'Ik zou niet het enige licht in je leven moeten zijn,' fluisterde ze zachtjes naar hem. Nooit had ze hem verteld dat ze meer op elkaar leken dan hij ooit had kunnen bedenken. Net zo een oom, net zo een leven alleen enkele dingen verschilde. Ze wilde hem niet kwijt, nooit niet. Ze hield van hem maar op een totaal andere manier als hij van haar. Ze kon gewoon niet geloven dat hij van haar zou kunnen houden, dat uberhaupt iemand van haar zou kunnen houden ze was een vreselijk meisje dat alleen maar rondsliep. 'You deserve better my love' herhaalde ze weer.

'Draakje, ik hou ook van jou, als mijn best friend, with benifts' fluisterde ze zachtjes. Drake sloeg zijn ogen naar de grond. Dit ging de verkeerde kant op. 'You shouldn't love me, you deserve better my love' Zijn hart werd kouder, dit waren bevestigende woorden die hij niet had willen horen.  'Ik zou niet het enige licht in je leven moeten zijn,' fluisterde ze zachtjes naar hem. Hij sloot zijn ogen, wilde niet luisteren. ''Je bent mijn énige licht, snap je? Een ander licht heb ik niet.'' Hij knipperde met zijn ogen en voelde zijn ogen vochtig worden en hij kneep ze stijf dicht.  'You deserve better my love' hoorde hij haar stem. Zijn hart werd doorkliefd door duizenden speldjes, hij zuchtte. Drake kreeg het gevoel dat hij moest kotsen en hield zijn buik vast. Hij nam een hap lucht en keek toen naar Hayden. ''You don't know how god damm beautiful you are. I would give every peace of love from me, to you.'' Hij stond op met gebalde vuisten. Hij streek met zijn hand over Hayden's haar. Haalde snuivend zijn neus op en in zijn bruine ogen stond meer pijn te lezen dan hij aankon. ''Als je dat liever hebt. Ik zal je met rust laten Hayden, misschien gaat het dan over.'' fluisterde zijn stem gebroken. Alle angst en doemgedachten waren uitgekomen, hij viel in een zwart gat wat hij omarmde. ''I will leave, as you wish.'' Hij gooide zijn ponnie uit zijn ogen met zijn hoofd en keek even naar buiten. ''Geniet van je vrije dag.'' zei hij en liep met hangende schouders, de kamer uit...

-Topic uit.

Hayden keek hem aan en voelde zijn zachte hand langs haar hoofd strijken en haar haar oppakken en het door zijn vingers liet glijden. ‘Drake please listen to me. I am not girlfriend material, absolutely not!’ Ze keek hem gepijnigd aan, ‘please don’t leave me, I need you’ ze keek naar de gebalde vuisten van Drake en beet op haar lip. Waarom moest ze zich zelf verdedigen, waarom omdat ze niet van hem hield op de manier waarop hij van haar hield. Ze stond op toen hij begon over weg gaan, haar alleen laten. Ze negeerde het feit dat ze alleen maar een felroze hipster en een strak shirtje wat net over een stukje van de hipster kwam. ‘Drake, please dont leave me, ever.’ Ze keek hem aan en pakte zijn hand vast. ‘please, don’t leave me, you are the only one I trust. Why isn’t it enough that I love you. Yes I love you but not in the same way you love me. I never could, you are so much more worth than I can ever be. You are a good man, with a good heart.’ Zei ze terwijl ze voor hem stond buiten haar kamer in haar ondergoed. ‘You have made no sins’ fluisterde ze zachtjes en zette een stap naar hem toe en legde haar armen om hem heen en keek hem aan. ‘Please dont hate me for being not able to love ’

‘please, don’t leave me, you are the only one I trust. Why isn’t it enough that I love you. Yes I love you but not in the same way you love me. I never could, you are so much more worth than I can ever be. You are a good man, with a good heart.’  al die woorden die hij gade sloeg, hij wilde doorlopen over de gang maar zijn benen leken van lood. Hij kneep zijn ogen stijf dicht en enkele tranen gleden over zijn wangen. Hij stopte zijn handen in de zakken van zijn jack.  ‘Please dont hate me for being not able to love ’ Hij wendde zich af en hij legde haar handen terug aan haar zijde. ''I want to love you with al the parts of my heart. Ik voel me de vriend die gebruikt word voor pleziertjes, ik lijk wel niks anders voor je te betekenen! Heb je enig idee hoe dat voelt.'' tranen gleden over zijn wangen. Hij stapte achteruit en zijn blik zei dat ze niet langer dichterbij mocht komen, al deed het hem pijn. ''Elke keer als ik je zie, in mijn armen houd, je geur ruik. Ik zie een grote vila, grote gazon's. Spelende kinderen waar ik als vader achterna ren, de zon die schijnt terwijl jij tevreden een wijntje drinkt op een prachtig balkon. De kinderen en ik komen er bij, ik geef je een zoen. We zijn gelukkig, ik had het allemaal in mijn hoofd.'' tranen gleden over zijn wangen. ''Ik zag eindelijk een toekomst voor mijzelf, bij jou. Je.. hebt het aan scherven laten vallen.'' Hij wreef met zijn hand in zijn rechteroog. ''Het zijn scherven geworden, die steken in mijn hart.Je voelt onbereikbaar, al ben je nog zo dichtbij.'' sprak hij zacht. Even was hij stil, kijkend naar de vloer. ''Ik wil je geen pijn doen, ik wil je niet verlaten. Maar.. ik denk dat het beter is als ik je gewoon even niet meer zie. Misschien.. gaat het dan.. vanzelf over..'' zijn woorden vielen hem zwaar. Ook was aan zijn gezicht te lezen dat hij niet wilde dat ze hem vast zou pakken, aanraken en bijna aankijken. Het deed hem pijn en hij kon er nu niet mee handelen. ''Ik heb tijd nodig.''

https://www.youtube.com/watch?v=NiSf6w7HZ78