I will never bow for you. {Vyndi}

De regen stortte naar beneden. Het was grauw en grijs buiten, bijna donker. Een jongen hing wat rond in zijn kamer, hij keek naar buiten. De gast zat in zijn venster met een voet op de vensterbank. Zijn zwarte vette haar viel in plukken naar beneden. Hij keek met bruine ogen nietszienend voor zich uit. Hij staarde in duister, duister waarvan alleen hij enkel de plek wist. Een peuk lag in de palm van zijn hand. Hij was diep in gedachten, niet in staat om zich met de buitenwereld te bemoeien. Beelden speelde zich af voor zijn hoofd. Bloed, gescheld, geschreeuw, kettingen, gedwongen acties. Iemand die naakt voor hem stond. Drake schudde zijn hoofd en kneep zijn ogen fijn. Hij keek naar buiten en zag de wolken voorbij trekken. Opeens zag hij een zonnestraal door de wolken komen, op hetzelfde moment zag hij Hayden voor zich. Ze was fantastisch, in alle opzichten. Hij genoot er van om met haar naar bed te gaan. Hij wilde haar het liefst de hele dag zien. Ze had de laatst tegen heb gezegd, 'I love you'. Dat maakte Drake in de war. Hij wist niet wat hij er mee aan moest, was onzeker. Moest hij haar gewoon vertellen dat hij van haar hield, of was het gewoon een opwelling door alle gevoelens die ze dat moment hadden gedeeld? Drake wreef met zijn handen over haar gezicht. Hij stak de peuk aan en liep zijn kamer uit. Niet veel later liep hij buiten in de regen, het kon hem niets schelen. Hij had teveel gedachten om zich daar druk om te maken. Hij was richting de ingang gelopen en zag daar opeens een auto staan. Hij keek nieuwsgierig en zag er iemand uit stappen, het was een meisje dat erg jong leek te zijn. Ze had een roze jurkje aan en leek erg van slag te zijn. De man van de auto gaf haar een koffer en een docent van school kwam aanlopen. Drake ging op een bankje zitten en keek er naar. Hij zag dat het meisje wat werd uitgelegd en toen naar binnen werd gebracht, Drake kon niet goed zien wie het was. Hij herinnerde zich nog wel dat hij hier voor de eerste keer binnen werd gebracht. Hij had net zijn broer Zean verloren en werd hier op een regenachtige dag als dit afgezet. Hij zag nog zo het gezicht voor zich van, Vyndi. Zodra de kleine jongen in de ogen van de vrouw had gekeken, wist hij dat ze elkaar nooit zouden mogen. Ondertussen was het nu jaren later en had Drake al vele keren de school op z'n kop laten staan. Even later hij besloot naar binnen te gaan voordat hij tot op het bot nat zou zijn. Toen hij met modderschoenen naar binnen kwam lopen, zag hij iemand waar zijn nekharen rechtovereind van gingen staan. Vyndi.

"Dreyar!" Siste ze half en gooide een pakket spullen naar hem toe. De blonde man keek met opgetrokken wenkbrauw op maar Vyndi liep alweer weg. Hij mocht lekker die regen in om de nieuwe leerling op te halen. No way dat zij naar buiten ging in dit weer, ze had wel betere dingen te doen. Zonder Ken een blik waardig te gunnen draaide ze zich om en stapte weg uit de Teachers Lounge om enkel nog even te grijnzen terwijl ze Laxus achter zich hoorde schelden, Christopher hoorde lachen en iets in het rond hoorde vliegen waardoor Ken terugschold. "Stelletje ongeregeld." Snoof Vyndi zacht en rolde met haar ogen terwijl ze verder stapte de gang af en naar beneden.

Ze was naar beneden gelopen en zag Yami de nieuwe leerling al verwelkomen, natuurlijk was ze weer eens te laat geweest, nou ja ze zou de schuld in Laxus' schoenen schuiven. Iets waar haar blik echter opviel was de donkerharige jongen. Ze trok haar wenkbrauw even op en liep verder de trap af. Ze herinnerde zich nog, het was een zelfde dag als deze geweest, hij had zo veel kleiner en breekbaarder geleken, maar de blik in zijn ogen was niet veranderd, ze moest even glimlachen en haalde haar schouders op bij de herinnering voor haar gezicht weer strak in een plooi viel en ze hem aankeek. "Nooit geleerd om je voeten te vegen voor je een gebouw binnen loopt Burned?" Vroeg ze kil en snoof even starend naar zijn modderpoten.

"Nooit geleerd om je voeten te vegen voor je een gebouw binnen loopt Burned?" Vroeg ze kil en snoof even starend naar zijn modderpoten. Drake keek op naar Vyndi en rolde met zijn ogen. ''Nee, eigenlijk niet. Aangezien het niemand boeit wat ik doe.'' Sprak Drake op een neutrale toon. Expres gleed hij met zijn vieze schoenen over de schone vloer. Hij sloeg zijn armen over elkaar en keek Vyndi strak aan. Even gleed zijn blik naar het kind dat was binnen gebracht en Drake keek er kil naar alsof het een nieuw slachtoffer was. ''Ben je tegenwoordig te lui om nieuwe leerlingen zelf op te halen, Vyndi?'' Drake keek giftig naar Vyndi. Hij mocht haar niet, zij hem niet. Hij was opstandig, tegendraats, anders en wilde nooit meewerken. Erg vaak kon Vyndi daar niet tegen. Hij zag voor zich dat hij achter haar liep. Zijn zwarte shirtje met gaten spijkerbroek en een oude koffer met wat spullen. Hij had achter haar aangesjokt alsof hij naar een werkkamp moest. De regen tikken tegen zijn schouders, half lang haar dat zijn zicht half verduisterde. Ze was niet veel verandert sinds toen, alsof ze nooit ouder werd. Drake daar in tegen was de lucht in geschoten. Van een kleine weerloze, gebroken, verwarde jongen in een sterke hunk. Hij was jaren geleden was gepest maar had zichzelf er altijd letterlijk doorheen geslagen. Toen hij mensen begon te verwonden wanneer ze hem pestte hielden ze pas op. In de jaren had hij daardoor een soort respect verkregen. Vyndi had hem vaak genoeg op haar kamer gehad, bestraft, terecht gesteld. Hij was alleen nooit van school gestuurd omdat het nooit zó erg was. Vroeger hij en Jamy, tegenwoordig Gilbert en Drake waren het gouden herrieschop koppel. Ze gingen vaak graffiti spuiten buiten school of legde een stinkbom in de klas. Drake keek Vyndi weer aan en vroeg zich af of haar mening over hem in de jaren was verandert.

Vyndi Montgomery schreef:

Het was een zekere ironie. Ze had ooit gedacht dat deze jongen het nog wel eens zou maken, een fatsoenlijke student zou worden. Maar hij was hij en ze had dondersgoed kunnen weten dat het geen zin had gehad om hem ergens op te wijzen, en uiteindelijk had ze hem maar de vrijheid gegeven die hij wou hebben, tenminste de vrijheid die hij maximaal kon hebben want vrijer als hij nu was kwam hij niet. Hij en Gilbert zorgde al voor genoeg problemen.

Zijn woorden deden haar heel even grijnzend opkijken naar het meisje en ze haalde haar schouders op. "Ik vrees dat ik mijn snelheid begin te verliezen." Sprak ze zacht, weigerend deze jongen iets van plezier te gunnen. Even keek ze hem aan en leunde iets achterover. "Wou je herinneringen opdoen Burned?" Vroeg ze met een halve grijns op haar gezicht. "Toen was je ook al zo'n verzopen kat." Ze leunde half tegen een muur aan en staarde hem aan. Haar ogen heel even verschietend naar wit maar vervolgens weer het rustige blauw. "Ik hoop niet dat je haar ziet als een van je komende slachtoffers." Ze snoof even en keek naar het meisje. "Deze heeft een rijke pappie die iedereen afmaakt die bij haar in de buurt komt, je kan het beter bij de sloebers uit je eigen catagorie houden." Ze draaide zich half om en stapte weg. "Trouwens, als ik nog een melding krijg van die streken van jou en Gilbert vliegen jullie allebei er uit. Ik hoop dat je begrijpt dat je beter hier kan blijven." Ze draaide zich om en staarde hem strak aan. "Ik neem aan dat je wel iets slimmer bent geworden, anders moet ik sir Heartherfield toch echt beter aanspreken wat hij zijn studenten leert." Ze wist dat ze hem meer als genoeg reden had gegeven om te reageren, en dat was juist wat ze wou, ze wou dat hij reageerde, ze wou zien hoe fel hij kon worden. Waarom hij het respect had gekregen dat hij vandaag de dag had, ze wou zien hoe hij zichzelf zou handelen tegenover iemand met haar kracht, tegenover een Death Goddess..

Drake keek naar Vyndi die naar hem keek. "Ik vrees dat ik mijn snelheid begin te verliezen." Drake keek haar spottend aan, het was tenminste een reactie. "Wou je herinneringen opdoen Burned?" Vroeg ze met een halve grijns op haar gezicht. "Toen was je ook al zo'n verzopen kat." Drake lachte spottend en rekte zich uit. ''Nope. Een herinnering hoef ik het niet te noemen. Eerder een kwelling, mijn vader heeft de perfecte school voor me uitgekozen. Een school waar ik me dood verveel en alleen maar hoor dat ik niks waard ben.'' Drake snoof en keek naar buiten, hij liet zijn handen in zijn zakken gaan. ''Daarbij, Die dag was jij meer een verzopen kat dan ik. Je maakte me wijs dat ik hier wel een goed leven zou hebben, nou..'' hij ging met zijn kin naar voren. ''Ik zie het Vyndi, er is veel van me terecht gekomen''

Drake keek naar het meisje dat binnenkwam, zijn ogen werden nu toch wel nieuwsgierig. "Ik hoop niet dat je haar ziet als een van je komende slachtoffers." Ze snoof even en keek naar het meisje. "Deze heeft een rijke pappie die iedereen afmaakt die bij haar in de buurt komt, je kan het beter bij de sloebers uit je eigen catagorie houden." Drake schoot even in een nep lach. ''Rijke vader of niet, ik krijg ze toch wel het bed in Vyndi. Dat weet je, het boeit me niet wat haar pappie er van vind, want 'zij zal mij geweldig vinden. Elk wijf vind mij geweldig in bed, of het nou sletten of onschuldige meisjes zijn.'' zij hij plagend nonchalant en vooral arrogant. "Trouwens, als ik nog een melding krijg van die streken van jou en Gilbert vliegen jullie allebei er uit. Ik hoop dat je begrijpt dat je beter hier kan blijven." Drake zuchtte verveelt en rolde met zijn ogen. ''ok, zal wel.'' "Ik neem aan dat je wel iets slimmer bent geworden, anders moet ik sir Heartherfield toch echt beter aanspreken wat hij zijn studenten leert." Drake keek haar arrogant aan. ''Stilwater was anders een prima gozer hoor. Wat heeft hij gedaan? Je uit gescholden? Plus, dan licht het aan die Chris. Ik heb hem nog niet gezien en hij boeit me niet. Geen enkele leraar heeft mij écht geboeid, dat weet je. Je zou trouwens meer vrouwen moeten toelaten, Vyndi. Is het een leraren team, of eerder een 'plesure team?'' vroeg Drake spottend. Hij lachte er haf hij en vroeg zich af hoe ze er op zou reageren.

Haar ogen waren wit geworden en in een keer draaide ze hem om en sloeg hem tegen de muur aan. Het meisje zou niets horen, daar zorgde Yami wel voor. Haar mond hing op enkele centimeters van de zijne en ze drukte haar arm iets meer zijn keel in. Witte ogen staarde hem doods aan. "Er zijn dingen waar jij je niet mee moet bemoeien Burned." Siste ze grommend en duwde hem bijna door de muur heen. "Stilwater gaat je geen zak aan." Ze snoof en liet de jongen los voor ze half op hem neerkeek. "Je blijft van haar af, sterker nog als je nog een keer aan een van de meiden hier zit ben ik persoonlijk degene die je kop er af rukt en opstuurt naar je pappie." Ze snoof even en staarde hem kil aan haar ogen nogsteeds wit.

De situatie had opeens een totaal andere wending gekregen. Vyndi had hem tegen de muur aan geslagen en Drake kneep even zijn ogen dicht, voelde een steek door zijn rug gaan. Haar arm lag tegen zijn keel aan, hij slikte. Ongelooflijk hoe snel zij toch altijd weer uit haar tent gelokt kan worden. dacht Drake vals. "Er zijn dingen waar jij je niet mee moet bemoeien Burned." Drake keek haar koud aan. ''Ik wist niet dat je boos zou worden.'' zei hij schijnheilig. "Stilwater gaat je geen zak aan." Drake snoof. ''Hij was anders wel een leraar die nog een beetje chill was. Je hebt hem zeker weg gestuurd omdat ik hem als enige mocht?!'' Drake overdreef, maar dat was om Vyndi verder uit de tent te lokken. Zijn blik gleed opnieuw naar het meisje, had in zijn hoofd al bijna bedacht hoe hij haar zou paaien. "Je blijft van haar af, sterker nog als je nog een keer aan een van de meiden hier zit ben ik persoonlijk degene die je kop er af rukt en opstuurt naar je pappie." Drake trok zijn wenkbrauw op. ''Je doet maar Vyn. Dat zou goede naam zijn voor de school, Pricipal vermoord leerling.'' Drake kneep zijn ogen tot spleetjes. ''Je houd mij niet tegen Vyndi, het is je nooit gelukt. Die meiden kiezen er zelf voor om voor om mij leuk te vinden. Om mij te adoreren en verliefd te worden. En natuurlijk, om met mij naar bed te willen.'' Hij gaf haar bij de laatste zin een knipoog. ''Daarom vraag ik je nu, waarom sta je opeens zo dicht op me?'' Hij wist dat ze nooit zou toehappen, maar het beschaamde haar. Dat vond Drake leuk, hij wilde kijken hoe ze zou reageren als ze dat voor beeld nam. Hij proestte het nu al uit bij het idee, nooit dat dat ging gebeuren. Alleen zou Vyndi nu waarschijnlijk wel beseffen dat het vervelende jongetje die altijd in de weg zat, nu bijna volwassen was. Een gast van 17, iemand die werkelijk overal voor open stond en er erg goed uit zag.

Vyn rolde met haar ogen. ”Wil jij de waarheid weten van Stilwater, Burned?” Siste ze grommend en keek hem recht aan. ”Hij bracht jou en je medeleerlingen in gevaar, een kannibaal met een honger naar doden en bloedvergiet.” Siste ze zacht. ”Hij had Serah Farron aangevallen, er restte me niets anders dan hem wegsturen en verwijderen van deze planeet.” Zeek keek hem grijnzend aan haar ogen gevaarlijk en strak. ”Dat is hoe makkelijk het gaat als ik iets wil, ik hoef maar met mijn vingers te knippen en degene die ik weg wil is weg, en zal nooit meer terugkomen, hij danst met de zielen die hij gestolen heeft.”

Ze was een bedreiging, een monster en ze bezat vernietigende krachten iedereen die in haar weg stond zou verdwijnen het was zo simpel als dat. Zijn woorden zorgde ervoor dat ze haar wenkbrauw even optrok en ze begon te lachen. ”Je hebt wel erg veel zelfvertrouwen nietwaar Burned.” Ze grijnsde zwak en de kracht op haar arm verzwakte, ze deed een enkele stap van hem weg, haar ogen nog altijd in de zijne gehaakt. ”Je speelt met dingen waar je geen weet van hebt Burned.” Ze grijnsde zacht. Oh ze was zo veel meer dan hij dacht dat ze was. Zo veel meer, en hoe meer hij haar irriteerde hoe grager ze hem zou laten zien met wat voor krachten hij werkelijk te maken had. Wat voor monster er tegen hem sprak. Maar ze hielt zich in. Ze merkte al aan zichzelf hoe kort haar lontje was geworden met Chirstopher en Ken hier rondrennend.

Yesterday i died,

tomorrow's bleeding

Vyn rolde met haar ogen. ”Wil jij de waarheid weten van Stilwater, Burned?” Siste ze grommend. Drake knikte met zijn kin omhoog. ”Hij bracht jou en je medeleerlingen in gevaar, een kannibaal met een honger naar doden en bloedvergiet.” Siste ze zacht. ”Hij had Serah Farron aangevallen, er restte me niets anders dan hem wegsturen en verwijderen van deze planeet.” Zeek keek hem grijnzend aan haar ogen gevaarlijk en strak. Drake keek haar verachtend aan. Hij wist ergens dat het waar was, maar hij wilde het niet geloven. Hij wende daarom zijn blik af en schudde zijn hoofd geïrriteerd. ”Dat is hoe makkelijk het gaat als ik iets wil, ik hoef maar met mijn vingers te knippen en degene die ik weg wil is weg, en zal nooit meer terugkomen, hij danst met de zielen die hij gestolen heeft.” Drake keek haar weer aan en glimlachte smalend. ''Dus dat doe je met alle mannen die je hebt gehad en je niet zinnen?'' Hij lachte even triomfantelijk.

''Daarom vraag ik je nu, waarom sta je opeens zo dicht op me?'' was wat hij had gezegd. ”Je hebt wel erg veel zelfvertrouwen nietwaar Burned.” Ze grijnsde zwak en de kracht op haar arm verzwakte, ze deed een enkele stap van hem weg, haar ogen nog altijd in de zijne gehaakt. Drake zuchtte en wreef over zijn nek. Hij keek Vyndi scherp aan en je kon de haar voor haar in zijn ambere ogen lezen. Zijn hand gleed door zijn zwarte haar. ”Je speelt met dingen waar je geen weet van hebt Burned.” Drake lachte haar uit. ''Ja, natuurlijk Vyndi. Jij weet net zo goed als ik, dat wij elkaar al vanaf het eerste moment dat ik voet zette op deze grond. Als jij mij werkelijk wat aan zou doen, had je dat allang gedaan.'' Hij stak zijn handen in zijn zakken en keek Vyndi uitdagend aan. ''Iets, zorgt ervoor dat jij mij geen vlieg kwaad doet. Wat ik ook zeg, wat ik ook doe en wat ik ook uithaal!'' Hij snoof verachtend naar Vyndi hij had een gruwelijke hekel aan deze vrouw.

Tags: Words: Notes:

Zijn hele attitude irriteerde haar. Dit kind was verpest door en door verpest en het ergste was nog dat Vyndi niemand anders dan zichzelf er voor kon aankijken. Nee ze haatte hem niet, sterker nog in een zekere zin hielt ze van deze jongen voor haar ze wou hem tegen zich aantrekken en vertellen hoeveel spijt ze had gehad van al die jaren. Maar geschiedenis was niet terug te draaien en Drake was opgegroeid zonder zijn ware identiteit. Als hij alleen al wist dat hij de enige levende zoon was van haar the Demon Queen, the Death Goddes, van haar Vyndi Montgomery. Hoe zou zijn leven eruit gezien hebben als hij opgegroeit was als de prins dat hij was.. Een bastaard vervloekt tot een lot erger dan de dood. Maar wel haar kind.

Ze sloot even haar ogen tijdens zijn woorden, liet ze door haar hoofd glijden, elke zin, elke klank opslaand zoals ze de afgelopen jaren had gedaan. "Ik haat je niet." Zei ze zacht en snoof maar haar ogen schoten open toen zijn laatste woorden weerklonken. Natuurlijk had ze kunnen weten dat hij het op een gegeven moment door had. Waarom hij, Hayden en Gilbert nooit een echte straf hadden gekregen. Drake mocht haar haten, maar ze had hem nooit echt tegen haar in het harnas willen duwen. En ze had er alles aan willen doen om de band zo neutraal mogelijk te houden. Maar hij zou beginnen te vissen, er achter willen komen wat er aan de hand was. Was het dan nu eindelijk tijd om open kaart te spelen? Ze keek hem aan, haar blauwe ogen haakte zich diep in zijn amberen. "Het zijn redenen die jou niets aangaan Burned." Ze snoof even, het was te pijnlijk om zijn voornaam uit te spreken.

Yesterday i died,

tomorrow's bleeding

Drake snoof en zuchtte, eigenlijk wilde hij hier weg. Hij keek naar buiten en zag de regen naar beneden geiten. De lucht grijs en grauw, net als zijn stemming. Hij had veel geleden in zijn leven. Misbruikt en mishandelt en hij had zijn broer en moeder verloren. De enige familie die hij nog had, was zijn domme arrogante vader, die hij niet kon uitstaan. Nooit had hij Drake iets van aandacht gegund. Drake wist niet wat het was, maar het boeide zijn vader niks wat hem overkwam. Zijn broer Zean had altijd alles gekregen, maar Drake had vroeger kreupel moeten liggen voor zelfs maar een snoepje. Het leek altijd alsof zijn vader hem niet eens wilde, alsof hij vuil was in zijn ogen. Hij wist dat zijn vader wist wat zijn oom Raimond hem een deed, maar hij had er nooit wat van gezegd of laten merken. Het boeide de vader waarschijnlijk niet als hij pijn leed. Hij liet de broer gewoon los op zijn zoon, wat daar ook gebeurde. Drake had vreselijke dingen moeten doen, hij had er nog steeds nachtmerries van. Vyndi wist hier niks van, en hij wilde dat zo houden.

"Ik haat je niet." Zei ze zacht. Drake keek haar ongelovig aan en snoof. ''Tuurlijk.. Drake keek haar verwijtend aan. Waarom zat hij op deze school? Waarom deed ze hem nooit wat aan? Wie en hoe en waarom? Vragen doolde in zijn hoofd. "Het zijn redenen die jou niets aangaan Burned." Drake's ogen schoten in de blauwe van Vyndi. In zijn ambere ogen waren oppeens zwarte puntjes te zien en hij leek kwaad. Onmacht en onwetendheid maakte hem woest. Zijn hand schoot omhoog in de richting van Vydni, maar vlak voor hij haar raakte hield hij het stil. Hij beet op zijn tanden en keek van haar weg. Iets hield hem tegen, al wist hij niet wat. ''You know nothing. I will never bow or break for you. I have lost the will for change'' Hij opende zijn ogen die haar aan keken op de manier dat hij haar de schuld gaf van alles in zijn leven. Hij wist niet waarom, hoe of wat. Iets liet hem Vyndi haten vanuit het binnenste van zijn botten.

Tags: Vyndi Words: Notes: Mad

Strak keek ze hem aan ze zag de haat in zijn ogen. Een haat die haar vanbinnen kapot maakte. Ze deed een stap naar achteren en slikte even. Ze kende haat, ze kende het verlanden om iemand twee meter onder de grond te stappen, maar ze had nooit die haat in zijn ogen willen zien. "Drake." Fluisterde ze zacht zijn naam bleef op haar lippen hangen die iets van open bleven staan. Haar armen trilde en ze onderdrukte het verlangen hem tegen zich aan te trekken. Waarom had Christopher niet gewoon die trekker over kunnen halen en een einde te maken aan haar.

De gedachte schrok haar op. Nee, als hij die trekker over had gehaald was dat ook het einde geweest van Drake. Ze beet op haar onderlip en draaide haar hoofd weg werkte een grijns op haar lippen al stelde die niet veel voor. "Ik weet zo veel meer van jou dan jij van jezelf Drake." Fluisterde ze zacht op een giftige toon. "It would be time for you to change, to break and to bow before me." Woedde gleed over haar lippen en ze draaide zich naar hem toe, hem opnieuw tegen de muur aan smijtend voor ze zachtjes haar armen om zijn schouder legde en hem naar haar toe trok haar hoofd liet steunen op zijn schouder. Ze had het gevecht met zichzelf verloren..

_{"Drake." Fluisterde Vynid zach. Drake keek haar giftig aan, het liefst sloeg hij haar nu. Met elke macht van zijn eigen wil, hield hij zichzelf tegen. ''Thats my name bitch. I know that already.'' Hij snauwde naar haar en probeerde zichzelf los te krijgen uit haar trance. Drake zou nooit aan haar toegeven, nooit respect voor haar tonen. Het respect dat een Pricipal verwacht, amehoela. Hij spuugde op haar 'rang' had schijt aan elke regel en wilde niets liever dan nu weg lopen en nooit meer terug komen. Hij wilde een eigen leven, niet geregeerd door een vrouw die hij haatte met alles wat ze deed. "Ik weet zo veel meer van jou dan jij van jezelf Drake." Fluisterde ze zacht op een giftige toon. Drake keek haar aan met ogen die vuur spoten, het was onmogelijk dat ze ook maar iets van hem af wist. "It would be time for you to change, to break and to bow before me." Haat, afgunst, wrok, duister borrelde er in hem op. Vooral toen het wijf nog eens haar hoofd op zijn schouder legde. ''Never!'' Hij duwde in haar buik waardoor ze naar achter werd gesmeten. Niet hard genoeg om haar te laten omvallen, maar wel om los te komen uit haar greep. Rond zijn handen hing een soort zwarte gloed, als rook met krinkeltjes. Het was goed te zien door Vyndi, maar het was al weg voordat Drake het kon merken. Zijn vurige ogen vervloekte haar, woorden schoten hem tekort. ''Leave me alone.'' was het enige wat hij nog grommend uitbracht. Daarna beende hij woest weg naar het duister van de gang, Drake liet Vyndi voor wat ze was. Ze had een geheim, een geheim wat hij ooit te weten zou komen en zijn hele zicht op de wereld zou veranderen.}

-Drake is uit topic. Alleen nog laatste post Vyndi en topic is afgerond ^^

Queen of the Damned, Savour of the Dead

Ze snoof heel even toen hij bitch zei en wou er bijna tegenin gaan maar al zijn reacties brachten kou rond haar hart. Toen hij haar ineens wegduwde stapte ze geschrokken achteruit en haar ogen werden groot. Nee, dat kon niet, niet nu, niet hier niet zo. "Drake wacht!" Riep ze geschrokken en ging zo snel ze kon achter hem aan. "Drake wait you idiot! Gromde ze en onderschepte hem voor ze hem tegen de muur aan duwde. "If you go now you'll never learn the truth about yourself." Siste ze bijna wanhopig, als hij nu de benen nam was de gehele school in gevaar sowieso. Zijn ware zelf kwam langzaam naar boven, Vyndi kon het niet toestaan dat hij nu weg liep, dan vertelde ze maar alles dat er was, elke waarheid op tafel gooiend maar ze kon hem nu niet laten gaan. "Drake alsjeblieft luister naar me." Zei ze haar ogen nogsteeds groot voor haar gestalte langzaam veranderde, rode haren ravenzwart werden en haar huid iets bleker. Toen ze haar ogen opende waren het diepe zwarte helpoelen en ze duwde hem iets meer tegen de muur aan. "I.." Mompelde ze langzaam en slikte. "I'm your mother Drake." Mompelde ze langzaam en keek hem aan haar gezicht verliet geen emotie maar haar hart brak langzaam. Wetend dat hij hier niet goed op ging reageren. En ze gaf hem ook absoluut geen ongelijk. Hij had alle reden haar te haten. Er was geen rede om haar in zijn hart te sluiten, zo lang hij haar nu maar de kans gaf om uit te leggen wat er aan de hand was en waar hij toe in staat zou zijn. Zo lang ze maar de kans kreeg hem te helpen zijn krachten in controle te houden.

starship ranger becky , @ atf

Info Character

» Well, Thats a new start... + Vyndi
» I'm just having my breakfast ~ Vyndi
» This will never end 'cause I want more - Vyndi - Principals office
» Rock bottom is where we live our last days [Vyndi]
» [20th Century History] Wait where is eveyone? [Vyndi]

I will never bow for you. {Vyndi}

I will never bow for you. {Vyndi}

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen