Stilletjes liep het blauwharige meisje naar het starbucks café bij de school en haalde de grootste beker koffie die ze maar kon krijgen voor ze even buiten in het gras ging zitten. Op haar hoofd droeg ze nog steeds het hoedje wat Hayden van Syo had gejat en zij weer van Hayden had gejat. Ze was er best wel blij mee en het was een van de weinige dingen die niet zoals haar kleding zo weg was. Ze wist dat de leerlingen op school haar gewoonte wat moeilijker konden accepteren maar zij kon er niks aan doen, ze kon het ook niet afleren Maar zolang de guild haar accepteerde voor wie ze was kon het haar ook niet echt schelen.
Even sprong ze op en rende naar binnen. ''SYOOOO!'' Riep ze luid en greep de jongen bij zijn arm. ''Ik moet je de stad nog laten zien!'' Vervolgde ze en wist dat ze maar beter die koffie niet had moeten drinken.

[&Syo offcourse]

Met zijn zwarte hoedje liep hij langs de grote school opweg naar de café. Koffie kon hij goed gebruiken. Zo goed had hij niet geslapen, al dat gebeuren rond de guild en het feit dat die twee wizards waren en dat soort, moest bij hem nog goed doordringen. Erg vond hij het niet, alleen wat onverwacht. Eenmaal binnen vroeg hij om een grote cup en nam een paar slokken die bijna zijn lippen verbrandde, maar dat boeide hem zeer weining. Ineens klonk een bekende stem door het café heen. Sarah rende op hem af en trok hem mee waardoor hij bijna zijn dierbare Starbucks liet vallen. ''Ik moet je de stad nog laten zien!'' Damn ze was druk vandaag, en hij liet zich meeslepen door de hyperactieve meid.

Normaal had Hayden haar tegengehouden om zo'n gigantische bak koffie te halen en naart binnen te werken. Op haar vrolijke karakter had het niet altijd een positief effect. Erger nog ze werd zwaar hyperactief na zelfs het kleinste bekertje. Dus de grootste beker had een veel langer effect. Ze keek even naar de jongen die ze gewoon meesleepte en grijnsde naar hem. "Goodmorning." Grinnikte ze en keek hem aan met haar eigen cup nog in haar handen terwijl ze nog een slok nam. "Je gaat toch wel mee hea?" Vroeg ze terwijl ze heel even stilstond met een brede lach. Nouja je kon het niet stilstaan noemen, ze wipte van de ene voet naar de ander om haar energie een beetje te verbruiken. Veel hielp het niet echt, en ze was blij dat Hayden er niet was anders had ze gerust een klap voor haar kop gehad van haar.

' Ook goodmorning to you Sarah.' Grijnsde hij. Ze was echt druk deze dag. De koffie in der hand gaf hem al een idee hoe dat zou komen. Coffee, you're guilty! Dacht hij in zijn hoofd. Snel nam hij nog een slok en zocht zijn evenwicht terwijl Sarah maar zat te springen en te trekken. 'Heb ik een keuze dan?' Grapte hij, maar knikte als teken dat hij graag met haar mee wou gaan en nog meer van die wereld te zien. 'En ik denk dat je wel genoeg ophebt van dat spul.' Zijn hand greep de cup vast en trok het uit der handen en nam zelf een slok. Snel, voordat ze hem af kon pakken, hield hij het hoog boven zijn hoofd. 'Als je hem terug wilt, moet je ervoor werken!' Grinnikte hij.

Zijn ochtendbegroeting was vrolijk, net zoals zij op dat moment was. Gelukkig dronk ze niet elke dag zo'n grote hoeveelheid koffie dus meestal viel het mee. Ze was altijd wel vrolijk, maar zo had zij haar leven weer opgepakt na alles wat ze had meegemaakt. Ze lachtte even. ''Tuurlijk heb je een keus. Tussen ja, en ja.'' Maar ze lachtte alweer breder zodra ze hem zag knikken. Haar blauwige ogen werden groot toen hij de cup uit haar handen trok. ''Hee!'' Riep ze kort uit. ''Dat is niet van jou,'' piepte ze even zacht en keek toe hoe hij een slok uit haar beker nam en hem buiten haar bereik hield. ''Dat is gemeeeeeeen.'' Mopperde ze maar grijnste toch even half duivels. Haar hand schoot uit, maar niet naar haar beker. Ze pakte zijn hoedje bij het randje en plukte hem van zijn hoofd om hem bovenop degene te zetten die ze al ophad. ''Moet ik er nog steeds voor werken?'' Vroeg ze onschuldig en sprong een paar pasjes achteruit voor ze het op een lopen zetten richting de portaal die haar terug kon brengen naar haar thuis.

Ah damn, niet weer een kwijt! 'Hey, ik heb misschien wel een voorraad, maar ze kosten wel geld!' Riep hij uit. Smart move, dacht hij en zette het zelf op een loopje. 'Eerst me hoed, dan de koffie.' Bedrijgend klonk het niet, dat was ook zeker niet de bedoeling. Het portaal waar ze stond zag er nog steeds vreemd uit voor hem, negeren had geen nut als hij er weer doorheen moest gaan. Hij strekte zijn arm uit om de cup vervolgens in der hand de duwen, wel zorgend zodat de inhoud er niet uitging. Dat zou puur zonde zijn. 'Gaan we, even onze Starbucks showen aan de Guild en de rest.' Grijzend staarde hij haar aan totdat ze haar wacht liet vallen en snel plukte hij zijn gestolen hoed af van er hoofd. 'Een is wel genoeg.'

Ze hoorde hem nog wel wat roepen en lachtte even luid voor ze haar sprint nog sneller begon te trekken. Ze was bij de portal blijven staan en keek hem onschuldig aan. Ze grijnsde breed en keek hem aan terwijl ze weer vrolijk van voet naar voet hopte. Met een lach pakte ze haar cup koffie weer aan en nam meteen weer een slok. ''kunnen we doen, dan alleen hopen dat Faye er niet is.'' Ze grinnikte en bleef braaf staan terwijl hij het hoedje van haar hoofd af plukte. Ze had er toch al een en ze had alleen maar haar koffie terug gewild van hem. ''Nah, mag ik dan geen reserve?'' Vroeg ze en grijnsde even kort en plagend. Ze pakte zacht zijn arm weer vast en liep nu, voor zover het lukte om niet te stuiteren, door de portal en rekte zich uit zodra ze de geur van thuis weer opsnoof. ''Krijg er ook nooit genoeg van.'' Ze grinnikte en nam nog een slok koffie. Ze doelde dan zowel op koffie als op haar thuis. Ze hield van Magnolia, het was haar vrijheidsparadijs.

Sarah pakte zijn arm weer vast en samen gingen ze door het Portaal richting Fiore. Op een of andere manier vind hij het irritant dat ze hem telkens vastgreep bij zijn arm. Niet als, hey laat me los. Meer als, waarom alleen me arm? Even bleef hij in zijn gedachte hangen terwijl Sarah als een verslaafde de geur van thuis in der snoof. Shit, wat was dat? Ik ken der pas en je zit nu al te denken aan meer, ook al is het alleen handje vast in plaats van meegesleurd worden aan je arm. Snel haalde hij het weg en liep de straten door die steeds drukker en drukker werden. Sommige keken hem aan als een buitenstaander, maar realiseerde zich snel dat hij met Sarah was. 'So, waar sleur je me heen, ow machtige icequeen?' Grapte hij. Niet bedoeld als de term dat een 'icequeen' een harteloze wijf was die geen genade kende.

Ze nam haar omgeving eens goed in zich op en grijnsde breed. Ze moest wel wat meer rekening met hem houden dus vertraagde ze haar tempo en zwaaide af en toe even naar mensen die ze kende. Ze draaide haar hoofd even om naar Syo en glimlachtte breed. Ze tiltte haar hoofd even en dacht na. ''Wil je nog langs de guilld zelf of wil je de stad en zijn omgeving zien?'' Vroeg ze en glimlachtte. Ze hield van allebei, alleen het meertje in het bos was niet echt veilig voor haar. Ze voelde zich toch al een stuk vrolijker als ze met hem rondhing, daar had ze niet eens koffie voor nodig. Even draaide ze een rondje om haar as en rekte zich weer uit voor ze nog een slok nam van haar koffie. ze schatte dat er nog een paar slokken in zaten, maar ze had alweer veel teveel op. ''Jij mag het van mij zeggen Syodie.'' Grijnsde ze even en deed haar best om stil te staan. Ze vond het geweldig om eens met iemand anders hier te zijn, iemand anders dan haar zus. Niet dat ze dat gezelschap niet waardeerde, ze hield van haar zus dat was het punt niet.

Hij hoefde niet echt na te denken over die vraag. Ookal wou hij weer naar die gekke mensen toegaan van de Guild, hij wou eerst de omgeving zien. Misschien was er wel iets leuks om te kopen, of te geven. Deze magische wereld had vast wel iets wat leuk zou kunnen zijn. 'Ik wil wel graag de stad in, kijken hoe het daar is.' Antwoordde hij nadat Sarah een nieuwe bijnaam voor hem had verzonnen en er meteen gebruik van maakte. Erg vond hij het helemaal niet. Het is gelukkig geen uk, alles behalve uk. 'Vraagje, mat wat betalen jullie hier? Met dollar, euro of yen? Of iets anders dat niet daar bestaat.'

Sorry vlutpost, dunno D:

Sarah grijnsde even. ''Dan word het dus de stad.'' Glimlachte ze vrolijk en keek hem aan. ''Geloof me de stad is ook heel leuk, en we hebben ook nog een stuk buiten de stad wat ik je dan nog wil laten zien.'' Ze lachtte weer breed en stak nu haar hand uit. Ze vond het een beetje zielig dat ze hem zo ongestoord mee sleepte de hele tijd. Zijn vraag deed haar grinniken. ''Nee wij gaan hier om met iets wat jij niet zult kennen.'' Ze grinnikte even en haalde een paar briefjes uit haar zak. ''Wij betalen hier met jewels en over het algemeen zien ze er zo uit.'' Ze glimlachte en keek naar het geld in haar hand. Het was nog het geld van haar laatste job dat ze bewaard had aangezien ze op school er niks van spendeerde

Het geld zag er niet zo anders uit als normaal, niet dat dat hem wat uitmaakte. Om te weten hoe het eruit zag kan nog wel van pas komen. Ze liepen rond de stad die Sarah uit der hoofd kende, Syo in tegendeel. Het wat allemaal wat ouderwets, veel van huitgemaakte huizen en winkels. Vele hadden uitgehangen borden met daarop de naam van de winkel en een afbeelding. Ook een aantal die magic spul verkocht, wat precies kon hij alleen maar raden. Heb je hier je hele leven gewoond? Lekker knus hier trouwens.' Twee kinderen rende over de straat en riepen naar elkaar alsof ze tag speelde.

Sarah grijnsde nog steeds breed en goot het laatste beetje koffie naar binnen en keek Syo aan. ze genoot ervan om samen met hem door de straten te lopen en alle leuke dingen aan te wijzen die ze tegenkwam. Ze keek op bij zijn vraag en schudde even. ''Niet helemaal, ben wel in deze wereld geboren maar woon pas sinds mijn negende hier in magnolia en de guild. En het is niet alleen knus, ik hou van deze plek.'' Ze draaide weer even een rondje om haar as en pakte zijn hand vast om hem mee te leiden, dit keer wat vriendelijker en op een veel lager tempo. Ze was nog steeds best wel druk, maar hij moest het er maar mee doen. ''Maar vertel eens wat meer over jouw wereld, ben nu ook nieuwsgierig.'' Ze glimlachtte even en bleef even staan terwijl ze hem aankeek.