I'll take the gold

Voor dat hij het doorhad dat Drake naar binnen was gelopen lag het ijzeren lemmet al op zijn keel en lachend haalde Yami zijn lippen van die van Hayden en hij likte zijn lippen af. Voor hij het echter doorhad schoot er een pijn door zijn lichaam maar inplaats van een reactie er op viel hij door zijn knieen en greep pijnlijk naar zijn nek terwijl dikke tranen over zijn lippen rolde. Zijn gehele houding was in een honderste van een seconde veranderd naar dat van een klein jongetje.

Zijn shouders schokte, hij begreep niet wat er zojuist gebeurd was. Nou ja, hij begreep het maar wat doed, hij had buiten zijn eigen lichaam gestaan en met een geschokt gezicht had hij toegekeken, hij had zijn kans gegrepen toen het monster in zijn ziel afgeleid werd, maar voor hoe lang had Ryou zijn lichaam terug? Angstig keek hij op twee bruine ogen vol van pijn en angst. "Alstublieft." Snikte hij zacht omhoog starend naar het roodharige meisje. Een ijzarachtige smaak lag in zijn mond en meteen herinerde hij waar het van was, hij ging over zijn nek en het rode goedje gemixt met slijm kwam op de grond terecht terwijl hij nog even na kokhalsde. Yami had het gedaan om hem te pesten, om hem ziek te maken. Zijn hand gleed naar zijn borst waar hij de grote ketting voelde, nog altijd in zijn huid gedrukt, onmogelijk weg te halen.

Tranen druppelde op de grond mixte zich in met zijn overgeefsel maar Ryou kon er niet op letten. Langzaam hief hij zijn hoofd en staarde doodsbang ven gepijnigd Hayden aan. Hij had geen woorden om te zeggen hoe erg het hem speet, hoe hij het monster in hem haatte, hoe hij zichzelf haatte voor zo zwak zijn dat hij niets kon doen..

Hayden de Payens;

If I'm fighting for those I love, I care not what happens to this body.

het roodharige meisje probeerde zo kalm mogelijk te blijven ze haatte het om zo hulpeloos te zijn, het was niet iets wat ze was. Naja niet iets wat ze uitstraalde, het was wel iets wat ze was zwak, waardeloos en hulpeloos op sommige momenten. Meteen opende ze haar ogen toen ze Drake zijn stem hoorde en lichte angst stond in haar ogen terwijl ze naar hem keek. Toen Yami Ryou weer in zijn eigen lichaam liep verdwenen de dwingen de lippen van de haren en ze spuugde het bloed op de grond en deed een poging het kokhalzen te onderdrukken. Ze bukte op Ryou zijn shirt vast te pakken en hem omhoog te trekken en haar mond vervolgend uit gebreid af te vegen.
De dodende blik in haar ogen sprak nog net geen boekdelen voor ze een zwaard in haar hand requipte en Ryou opnieuw bij zijn kraag pakte en hem tegen de muur aan duwde en het zwaard op zijn keel te zeggen. 'Joehoe Yami, ben je nu bang' fluisterde ze zachtjes in zijn oor om ver volgens het zwaard recht naast Ryou zijn hoofd in de muur te steken, zo dat er een plukje haar op de grond viel.'Volgende keer als je dat doet sloop ik jou en Ryou.' Ze spuugde nog een keer op de grond die smaak was amper weg te krijgen. Ze keek even naar Drake voor ze haar armen strak om hem heen legde en haar hoofd begroef in zijn schouder.

Drake hield dreigend het mes tegen de keel van de jongen. Hij hield het stevig en zoals verwacht liet hij Hayden nu gelukkig los. Opeens kwam er een andere gast die de jongen in zijn nek beet, Drake keek hem argwanend en vol afgrijzen aan. Opeens werd Ryou slap en zakte op de grond. Drake keek neer en haalde zijn mes weg die hij weer terug in zijn zak stopte. Hij zag hoe Hayden hem op pakte en naar hem dreigde. Toen ze tegen hem sprak leek ze het tegen iemand anders te hebben, Drake keek achterdochtig naar de jongen en hield nog steeds zijn hand op het mes dat in zijn broekzak zat. Hayden schoot met haar zwaard rakelings langs het gezicht van de gast. Drake snoof naar hem.''Wat heeft dit te betekenen?'' Nu was de bloeddorstige killer opeens een onschuldig jongetje. Drake begon het al te vermoeden, toen hij keek naar de vreemde ketting. Toch wilde hij bevestiging, niemand mocht Hayden expres pijn doen vooral niet in zijn bijzijn. Daarnet wist Drake dat hij moeite had gehad om de jongen niet gewoon gelijk de keel door te snijden. Als hij zich nu niet beheerste zou hij het mes in de rug steken van de jongen, die zijn kamergenoot was. Het volgende moment kwam Hayden omhoog en begroef zichzelf in de schouders van Drake. Hij sloeg zijn armen beschermend om haar heen, streelde haar rode lange haar. Hij rook haar zoete bloemen geur en voelde het diep van binnen kriebelen. Hij keek toen terug naar Ryou,''Krijg ik nog antwoord, kamergenootje'''' Hij keek giftig naar de jongen die Hayden had pijn gedaan. Hij zou de jongen nu liever 10 koppen kleiner maken en een nieuwe huisgenoot eisen.

Pijn gierde door zijn lichaam en hij bleef zijn hand op op zijn nek gedrukt alsof hij zo mogelijk de intense pijn kon wegdrukken. Hij schrok zich rot toen Hayden hem ruw omhoog trok en angstig keek hij haar aan.

De witharige jongen werd tegen een muur gesmeten en hij hapte naar adem. "Hay..Hayden!" Zijn geschrokken ogen staarde haar aan en hij probeerde zich los te rukken toen het roodharige meisje Yami riep. Niet dat hij zou luisteren maar Ryou wou toch met alle macht vechten om zichzelf los te krijgen van haar greep weg proberend te krijgen Yami geen vrijheid geven.

Toen het zwaard naast hem kwam hapte hij naar adem. "Hayden alsjeblieft!" Sprak hij piepend. Opnieuw was de vloer dicht bij en hij staarde naar de tegels. Drake's stem drong nauwelijks tot hem door pas toen het woord kamergenootje viel keek hij half op zijn bruine ogen leeg. "Zie je dat dan niet." Fluisterde hij zacht voor hij zijn shirt verder open scheurde, door de onverwachte bewegingen had de ketting opnieuw wonden gemaakt en diep bloed kwam op van waar de de uiteindes in zijn lichaam gehecht waren. Opnieuw trok hij zijn hoofd weg en slijm kwam opnieuw uit zijn lichaam terwijl hij overnieuw overgaf.

Hayden de Payens;

If I'm fighting for those I love, I care not what happens to this body.

Even keek het meisje naar de witharige jongen die piepend haar naam riep. 'Dont you hayden me!' Ze hield Drake zijn arm vast omdat ze nog best wel bang was dat hij weer zo iets zou flikken. 'Ga janken ofzo' Hayden sprong achteruit 'Gatver man hou ej darminhoud even lekker waar het hoord' ze hield haar hand op haar neus en pakte de zijkant van Drake zijn shirt af terwijl ze gedeeltelijk achter hem ging staan. 'Drake laat die zielige lul maar, Je kan hem altijd nog afmaken in zijn slaap.' zei ze er vals achteraan terwijl ze nog even naar Ryou zijn wond keek die die Justin had gemaakt. Ze moest toegeven dat de jongen er slecht uitzag zijn keel die gedeeltelijk nog wat bloedde de ketting die in zijn lichaam geplugd zat en zijn kots over de grond. 'Waarom gooi je Yami niet gewoon uit je lichaam, je bent zo een watje.' Zei ze fel terwijl ze nog steeds haar neus dichtkneep. 'Oh Yami de volgende keer dat jij Ryou overneemt is er geen Ryou en Yami meer.' Hayden grijnsde vals terwijl ze naar Drake opkeek en haar shirtje even goed trok.

Justin bleef met een grijns naar Ryou kijken terwijl Hayden hem tegen de muur sloeg. Eindelink werd er wat minder aandacht aan hem geschonken en had hij geen Ryou's hand op zijn ruggengraat. Hij voelde de smaak van bloed nog altijd in zijn mond en zijn neus was gevuld met de geur van bloed. Hij ging met zijn tong over zijn lippen terwijl hij naar de scène toekeek. De zwartharige jongen was tegen Ryou bezig terwijl hij hem bijna niet weer hoorde. Hayden begroef haar hoofd in de jongen zijn schouder, terwijl hij uitleg aan Ryou vroeg. Eventjes keek Justin met een klein beetje spijt in zijn ogen naar Ryou, moest hij hem misschien toch maar niet bijten? De gedachten waren weg toen Justin zich herinnerde hoe Ryou zijn ruggengraat vasthield. Neen. Hij had het goed gedaan. "Voel je je toch niet zo graaf meer?" vroeg hij aan Ryou terwijl hij een wenkbrouw ophefte.

Drake keek vol afgunst naar de jongen die voor hem lag. Haat brandde in zijn ogen, hij mocht hem niet. Drake zag in de ogen van de gast en zijn antwoorden dat het was wat hij dacht. Drake snoof en walgde. ''Het kan me echt geen ene flikker schelen waardoor je bezeten bent, of door wie. Je blijft van Hayden af.'' zei hij kwaad. 'Drake laat die zielige lul maar, Je kan hem altijd nog afmaken in zijn slaap.' Drake keek naar Hayden en glimlachte sinister. '' Jij hebt ook altijd goeie ideeën, Hayden.'' Hij plante een kusje op haar voorhoofd. "Voel je je toch niet zo graaf meer?" Drake wierp zijn blik op de jongen die hij vreemd vond. Zo te zien was hij een vampier, en Drake hield niet zo van bloedzuigers. Hij had liever iemand die een weerwolf was dan een vampier, die waren tenminste van de actie. Vampieren waren altijd sluw en in het donker op de achtergrond met een enkele beet. Drake vond ze maar niks. Hij keek in Ryou's ogen, en iets ergens vanbinnen draaide om. Hij zag een kleine bange jongen, bang voor pijn en verdriet. Drake zelf was niet anders dan dat, geen pijn geen onmacht. Drake zag de beelden op zijn netvlies van kettingen, ketens en messen. Bloed en vele vreemde enge gezichten. Ze deden hem pijn, overal op zijn lichaam. Drake sloot zijn ogen en wendde zich af. Hij pakte zijn mobiel en stuurde een bericht naar de ziekenboeg van de plek, en de situatie. Dat was het minst wat hij wilde doen. Hij keek naar Hayden maar gaf geen antwoord. ''Ik denk dat jij ook even moet kijken naar de wonden van je'' zei Drake. Hij ontweek haar blik waarom hij opeens zo was omgeslagen, en wilde daar ook niet op antwoorden. ''jij kunt ook beter even je kwalen bekijken en met die gast mee gaan.'' sprak hij tegen de jongen.Hij wilde ook niet soft overkomen, maar deze gast had z'n lesje hopelijk wel geleerd. ''Kom'' zei hij kortaf, pakte haar hand en liep richting zijn kamer.

Info Character