Langzaam betrad de lange blonde mage de wereld waar hij voorlopig nog in vast zat. Diep in zijn geest verachtte hij deze wereld, hij was veel liever thuis zijn eigen ding aan het doen samen met zijn team. Plus er waren meer dan genoeg mensen die hem een zwaar gevoel van ellende bezorgde. De ergste was nog zijn ex geliefde Hayden, de meid om wie hij nog altijd teveel gaf. Maar toch moest hij blijven, hij had de baan aangenomen en kon niet meer zomaar terugkrabbelen.
Met zijn handen in zijn zakken liep hij door de straten, door naar de plek waar hij gelukkig gewoon mocht komen en doen wat hij al een lange tijd te vaak deed. Zonder veel op zijn omgeving te letten liep hij de eerste de beste bar in en bestelde een biertje. Een beetje als een loner ging hij zitten en staarde naar de inhoud van zijn glas voor hij die in een klap achterover gooide. Plots viel zijn blik op een bekend gezicht, en niemand minder dan Gilbert Beillschmidt, een van zijn eigen studenten Langzaam zette hij zijn mok neer en keek de jongen strak aan. Veel leeftijdsverschil zat er niet tussen hem en alle leerlingen van zijn class. Maar vier jaar tussen hem en de witharige jongen tegenover hem. ''Beillschmidt...'' Klonk zijn stem koeltjes en hij ging volledig rechtop zitten.

De leerling die daar zat had waarschijnlijk de grootste hekel aan hem als dat het maar mogelijk was. Maar ook op zijn eigen manier kon hij hem niet uitstaan, en dat om meerdere redenen. Zijn wijsvinger volgde de rand van zijn glas terwijl een bijna onhoorbare zucht zijn mond verliet. ''Nog maar een biertje,'' zei hij langzaam en keek toe hoe een nieuw glas voor zijn neus verscheen. Hij wierp een scherpe blik op zijn leerling en schudde zijn hoofd. ''Ik had zo onderhand wel verwacht dat je wel beter wist dan dat te proberen in mijn bijzijn.'' Zei hij langzaam en keek Gilbert aan. Dat het tegen de regels was voor een leerling om te drinken wist hij maar het boeide hem nu even niet.
Zwijgend staarde hij weer naar zijn glas en goot het opnieuw moeiteloos naar binnen en zuchtte kort voor hij zijn hoofd op zijn hand liet leunen en zijn ogen sloot. ''Waar is trouwens je eeuwige gezelschap?'' Merkte hij op en hield de reactie van zijn leerling strak in de gaten, zoekend naar al de minste reactie.

Veel mensen konden naar hem kijken en oordelen, maar er was teveel dat anderen niet wisten van hem. Het waren geheimen die hij alleen kende, een waarheid die hem voor zijn ogen bleef hangen. Er was een geheim dat hij maar met een persoon had gedeeld en dat zou zo blijven. Maar zijn laatste opmerking maakte hem toch kwaad, toch glimlachte hij. hoewel het maar een keer was gebeurd, vroeg hij zich af hoe hij het wist. Ze moest het hem wel verteld hebben, zoals hij de waarheid aan Sarah had verteld. Hij haalde even een hand door zijn haar. ''So what?'' Vroeg hij nog.

Bij de laatste opmerking stond hij op en staarde de jongen strak aan. ''Like you're gonna stop me if I do.'' Siste hij met een woedende blik in zijn ogen. ''En alsof jij haar nooit pijn zal doen.'' Hij lachtte even terwijl hij zijn ogen in die van de ander boorde. Hij was bij verre niet onder de indruk van de ander. Hij had daarvoor teveel meegemaakt, hij had een hoop fouten gemaakt maar het grootste deel was weer rechtgezet. Een ding kon dan niet rechtgezet worden maar daar zou hij zijn wraak wel voor krijgen.

Zijn uitdaging trok blijkbaar wel weer de aandacht van de leerling want hij draaide zich om. ''Wat zou het anders kunnen zijn, Leerling?'' antwoordde hij weer koeltjes. ''Geen idee, wat wil je als je wint?'' Daagde hij op een zachte toon en keek de jongen weer aan. Hij lachtte even. ''Onderschat Cana Alberona's training niet.'' Grijnsde hij kort en gebaarde het meisje achter de bar voor twee biertjes.

hij bleef de jongen aanstaren en begon te lachen. ''Misschien ben jij hier wel degene die mij onderschat jochie.'' antwoordde hij half dreigend omdat hij het eigenlijk wel zat begon te worden. Tegen wie dacht hij wel dat hij het had, hij was praktisch gezien de sterkste van zijn gehele guild. toch kneep hij zijn ogen tot spleetjes. ''Is goed, tis niet echt dat ik hier graag ben. Geloof me ik ben liever in fiore aan het werk dan dit saaie leventje lijden hier.'' antwoordde hij koeltjes, wetend dat als hij verloor hij haar een stuk minder zou zien. Maar misschien was het wel beter voor hem ook, hij moest haar gaan vergeten. Ze zou toch nooit meer naar hem komen dus de hoop die hij had was ijdel geweest.

''Zorg dan maar dat je stevig zit.'' Antwoordde hij en volgde het voorbeeld door in een klap zijn hele glas naar achteren te gooien en te gebaren voor twee nieuwe, waarna hij die van hem meteen naar achteren goot. Hij had genoeg wedstrijdjes met Cana gehouden die hij soms nog wel eens had gewonnen. Maar meestal vonden hun wedstrijdjes niet plaats in de guild maar in een random bar. Voornamelijk zodat als ze verloor het niet te erg was voor haar, en hij wilde ook niet dat de guild wist wat voor een alcolist hij zo nu en dan kon zijn.