Setherian knikte kalmpjes terwijl hij haar zag, blijkbaar waren de rollen niet vast bij dit spel, een van zijn mogelijke doelwitten was naar hem gekomen met een bedoeling. De ogen van het doorweekte kind verraadde alles ook al was het zeker dat ze niet van plan was iets te verbergen voor hem. Setherian grijnsde eventjes en wist dat het mes dat hij bij zich had zo goed als zinloos was voor nu, de handschoenen die hij droeg trok hij geleidelijk uit terwijl hij het meisje aan bleef kijken, hij wist het zeker en zij zou het ook zeker weten als ze het nu niet wist. “Dat is lang geleden Roxanne,” sprak hij kalmpjes en langzaam terwijl hij zijn linkerhand hief en de huid verkleurde en zwart blakerde. De zwarte prothese die gemaakt was van de demonische energie die in Setherian huisde. De prothese die zij hem had opgelegd toen hij ziek was geworden, de prothese die hij had verkregen toen Rox zijn hand had afgehakt. Zijn ogen veranderde onder de vermomming en veranderde in gele bollen van nijd en haat. “Ik ben hier gekomen voor een reden,” fluisterde hij kalmpjes terwijl de vingertoppen versmolten en langer groeide, in dit steegje had hij niet het risico gezien te worden, zeker niet met dit stort weer. De samengesmolten vingers groeide uit tot een lemmet, glanzend zwart en met enkele tekens erin gekrast die Setherian zowel voor sier als versterking gebruikte. Hij voelde zich geweldig nu hij weer zo dichtbij hetgene was dat hij het liefste zou uitroeien, wegscheuren van elke realiteit en nooit meer hoeven te zien. Het voelde vreemd om weer een vampier te zien die hij zolang al zocht, maar het zou het vast en zeker waard zijn als hij klaar was met zijn plannetje. Het voelde bijna sensueel, de spanning die door hem ging, het versnelde kloppen van zijn hart en de bloedhekel aan de bloedzuigers die hij zo verachtte. Setherian grijnsde breed en stapte langzaam aan dichterbij, zijn rechterhand leek te kraken maar dat waren vonkjes die door zijn ‘vermomming’ heen brandde in de handpalm, een zwarte vlam in zijn rechterhand en het demonische zwaard in zijn linkerhand zeiden al genoeg over wat hij daadwerkelijk van plan was te doen met Rox. De stemmen in zijn gedachten grauwden en sisten naar elkander, de summons die zijn haat en nijd voelden huilden mee in zijn onderbewuste, hij kon het gelach horen door elk geluid heen en hij zinde op nog één ding, Rox haar vlees.