De blonde leraar sloot de deur van zijn eigen huis achter zich en begon zich met een zucht richting de dorms te begeven. Het was weer eens zijn taak voor een nachtelijke ronde. Alsof hij niks beters te doen had, als er iets was dat hij nodig had dan was het wel slaap. Hij begon maar aan de dorms van de jongens aangezien dara vaak de meeste problemen waren met het op tijd slapen. Hoewel het nu al half twee 's nachts was waren er vaak wel een aantal die niet sliepen of het licht aan hadden staan.
Vreemdgenoeg was het deze nacht stil, pas op de derde verdieping kwam hij een kamer tegen die hij moest waarschuwen, waarna het licht uitging. Hij hield totaal niet van deze rondes, vaak leek het alsof de leerlingen een groter hekel aan hem kregen, als dat nog niet zo was. De rest van de jongensdorm was rustig dus die kon hij weer achter zich laten. Maar al vanaf buiten kon hij zien dat er op meerdere kamers licht brandde in de meisjes dorm. Hij zuchtte even en liep ook daar binnen en klopte eerst op de deur voor hij ze opendeed. In de jongens dorm deed hij dat niet want voor hem maakte het niks uit, maar hij had nog wel iets van begrip. Zodra de lichten weer uitwaren sloot hij de deur weer en liep door de gangen heen. Soms kon hij nog wel gepraat horen maar dat maakte hem niks uit. Zolang het licht uit was vond hij het prima.
Toch bleef hij bij een bepaalde deur staan en klopte er ook weer op voor hij hem opendeed. ''Het is half twee in de nacht en mensen proberen te slapen.'' Zei hij zodra hij de deur open had gedaan en naar Hayden keek die op de grond zat. Zijn gezicht was een strakke lijn en er was niks vanaf te lezen. Eiegnlijk had hij helemaal geen zin om hier te staan, maar hij was weer eens de klos voor de rondes.

Zijn ogen boorden zich diep in die van haar en hij sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen de deurpost. ''Het boeit me wel degelijk iets want door dit gezeik moet ik mijn bed uit blijven.'' Antwoordde hij kortaf. ''En wat denk je nu zelf?'' Antwoordde hij weer en verschoof zijn voeten iets zodat hij wat beter stond. Hij keek even naar de puinbak aan de andere kant van de kamer en keek haar gewoon weer strak aan. Het interesseerde hem niet hoe ze zich nu gedroeg. ''Denk wat je wil denken, zeg wat je wil zeggen maar het blijft hetzelfde punt. Hier op deze school sta ik boven je. Wat je in de guild doet moet jij weten maar hier behoor je te luisteren.'' Siste hij kort. ''Bovendien kun je je dan wel zo opstellen, maar ik heb toch ook wel de andere trucjes om op terug te vallen.'' hij grijnsde even breed. ''En hatend? Verklaar dat eens.'' Hij bleef haar aankijken.

Hij trok alleen maar even zijn wenkbrauw op en grijnsde. Hij zou niet meer onder de indruk zijn van haar. Hij bleef gewoon staan en rolde met zijn ogen. Hij ging niet eens in op haar eerste opmerking maar bleef haar aankijken. Toch lachtte hij even half spottend.''Als dat is wat jij denkt mag je dat blijven denken.'' Lachtte hij, wetend dat het niet waar was. Hij haatte haar niet, maar ze mocht het van hem wel denken, bleef ze misschien uit de buurt. ''Maar ach, het correcte antwoord had je geweten als je me zo goed kende als dat je beweerd.''

Hij lachtte even en schudde zijn hoofd. ''nah, ga binnnkort wel weer met Cana zuipen, dat is een heel stuk leuker.'' hij grijnsde even breed. ''Tenzij ik haar weer naar huis moet slepen. Maar goed daar zijn vrienden voor. Niet dat je daar veel ervaring mee zal hebben.'' hij grinnikte even bij de herinnering aan het laatste wedstrijdje en schudde zijn hoofd. ''Oh ja dat weet ik, maar ik hou dit langer vol dan jij.'' Hij grijnsde uitdagend en verwisselde even van voet om op te leunen. Hij kon net zo goed blijven staan aangezien hij toch niet meer zou slapen deze nacht.

hij fronste en begon weer te lachen. ''En je noemt dat vrienden.'' Spotte hij en bleef haar aanstaren. Bij haar volgende opmerking werd hij wel weer kwaad maar liet het niet merken. Hij begon weer te lachen. ''Ach ik duik ten minste niet met mijn vrienden in bed, of met de hele school.'' Hij grijnsde even en haalde zijn schouders even op. ''Moet jij weten, heb geen koffie nodig om wakker te blijven.'' Hij sloeg zijn armen weer over elkaar en de uitdagende blik verdween niet uit zijn ogen.

Hij lachtte heel even en keek haar fronsend aan. ''Wat jaloers, ik? Nee ik stelde alleen een feit vast wat niet te missen is.'' Antwoordde hij en lachtte weer. Jaloers was hij al niet meer, het werd voor hem tijd om ook zijn verleden met haar achter zich te laten. Gevoelens of niet, er waren heus meer meiden op de wereld dan alleen zij. Even haalde zijn schouders op. ''Ik zie alleen wat zij mij tonen dus tja, zegt genoeg nietwaar?'' Hij lachtte weer even en schudde zijn hoofd. Hij keek haar daarna weer strak aan en grijnsde.

Normale mensen zouden waarschijnlijk niet op zijn plek willen staan tegenover haar,, maar hij nam het risico. Langzaam boog hij zich naar haar toe. ''Wat nog eens zeggen? Dat ik simpelweg een feit vaststelde?'' Hij lachtte even en schudde langzaam zijn hoofd weer. Alleen het feit dat ze hem nu begon aan te spreken op dat litteken maakte hem kwaad. ''Ik heb al het recht van spreken, want in tegenstelling tot wat je beweerd ben ik geen slet. Voor mij bleef het bij een keer.'' Hij staarde haar strak aan, wetend dat hij daar met een stalen gezicht stond te liegen. Dat hij het niet helemaal aan had gekund om haar te verliezen en daardoor het aantal keren had vergroot ging haar geen moer aan.

Iets verder weg hoorde hij een deur openen en sluiten en hij fronste even. Voetstappen in hen richting ontgingen aan zijn gehoor niet. Maar hij zette geen stap weg van zijn plek en hield zijn ogen op Hayden tot hij een gaap hoorde. Langzaam keek hij op om Mereth daar te zien staan. ''Jackson, het is te laat om door de gangen te struinen. Die regels gelden voor iedereen.'' Zei hij een stuk rustiger en trok onopvallend even zijn mondhoek iets op.

Hij lachtte even zacht bij het zien van haar woede. ''Ja dat geloof ik zelf, ben er toch echt zelf bij geweest.'' Antwoordde hij koeltjes en keek weer schuin naar achteren. ''En in tegenstelling tot jou speel ik niet met anderen,'' kaatste hij terug en schoot in de lach. ''Oke dus ik ben van slet gepromoveerd tot hoerenloper, interessant.'' Merkte hij op en grinnikte rustig door. hij wierp ene blik op Mereth en fronste even bij het horen van haar woorden. Heel langzaam pakte hij Mereth haar arm en trok haar achter zijn rug, wetend dat hayden dit niet ging accepteren. Ze had precies de verkeerde woorden gekozen, zelfs het woord wat hij nog niet eens letterijk had uitgesproken. Hij stopte met het leunen tegen de deurpost en staarde Hayden nu strak aan, wachtend op haar reactie.

hij schudde zijn hoofd. ''Je luistert ook niet, jij bent hier degene die altijd maar met anderen speelt.'' siste hij terug
Langzaam schudde hij zijn hoofd. ''Nee.'' Antwoordde hij ferm en hield het meisje achter hem in de gaten. Als er iemand wist dat je een boze Hayden niet moest onderschatten was hij het wel en hij liet niet gebeuren dat iemand die zich niet tegen haar kon verdedigen zich zou laten verwonden. Hij voelde even een hand op zijn rug en hij keek kort achter zich.
Hij hoorde Mereth haar woorden en kon zowel haar als zichzelf voor zijn kop slaan. Het laatste wat je nu moest doen was het vuur opstoken, dan zouden de dorms aan puin liggen. Hij schudde zijn hoofd en pakte Mereth haar arm weer vast en trok haar naar achteren. ''Zo is het wel weer genoeg.'' Het was tegen beide gericht maar hij keek ze geen van beide aan. ''En dat geld ook voor jou Hayden.'' Siste hij en keek haar langzaam aan. ''Een tegenover jou is ze praktisch weerloos en twee Gramps vermoord je als hij hoort dat je een weerloos iemand aanvalt om een woord.'' Zei hij maar ging er wel weer tussen staan. ''Bovendien hebben we ook Vyndi die ons vermoord als de dorm aan puin gaat.'' Hij zuchtte even en keek haar aan voor hij even diep ademhaalde. ''Ben je vergeten dat je me ooit vertelde dat je nooit een weerloos iemand zou aanvallen, wat er ook aan de hand was?'' Vroeg hij zacht en bleef haar aankijken. Maar Mereth liet hij echter niet los, hij wilde niet het risico nemen dat zij het weer zou uitlokken mocht dit goed gaan.

Even haalde hij opgelucht adem zodra hij zag dat Hayden iets kalmeerde en zich terugtrok. Dat scheelde in ieder geval voorlopig nog een oorlog binnen de dorms. en ze bleven nu ook heel. Hij haalde even een hand door zijn haar en keek van de een naar de ander voor hij toch een zacht gerommel hoorde en grinnikte. Hij keek Mereth even aan en trok een wenkbrauw op. hij opende even zijn mond om iets te zeggen maar besefte dat Hayden daar ook gewoon nog stond. Zij hoefde niet te doen dat hij gerust wel aardig kon zijn, ze verdiende het niet meer. Hij leunde maar weer tegen de deurpost en gaapte even. Niet dat hij nu echt moe was, hij kon nog doorgaan met wat hij deed. Maar als hij dat deed was hij in no-time weer helemaal kapot. hij liet zijn hoofd even tegen de deurpost zakken en sloot zijn ogen.