So, you needed some extra tutoring? [Mereth]

Mereth Jackson schreef:

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Stilste omringde haar lichaam en een beetje twijfelend keek ze naar zijn blonde haren terwijl hij sprak. Nee ze kon hem absoluut niet tippen en verontschuligend liet ze haar hoofd zakken. "Dat win ik vrees ik niet." Sprak ze zacht haar stem iets gepijnigd, ze voelde met hem mee, al wist ze niets van hem voelde ze de pijn die in de energie van zijn lichaam zat.

"Iedereen maakt fouten." Sprak ze zacht verder gaand met de massage. "Elke keuze die je maakt zorgt voor een nieuwe weg die je in slaat." Sprak ze zacht haar hand langzaam over zijn schouder bewegend. "Misschien laten je foute keuzes uiteindelijk een betere toekomst zien?" Ze hief haar hoofd even draaien zodat ze naar buiten kon kijken de zahcte avondzon begroette haar. "Zo lang je maar gelooft in de weg die voor je open ligt zal het leven altijd voor je open staan met een nieuwe weg en een nieuw verhaal." Ze glimlachte even en schudde haar hoofd. "Misschien zou ik moeten stoppen met mijn dagdromen. Ik word er te oud voor." Fluisterde ze zacht en ze sloot haar ogen terwijl ze weer verder ging met haar handen langzaam over zijn al iets meer ontspannen schouders te laten glijden.

"Weet je, elke nacht heb ik een droom, het is altijd over mijn moeder.." Ze sprak zacht en glimlachte even. "Ze verliet mij en mijn vader tijdens hun scheiding verdween met al mijn vaders geld en ik heb haar nooit meer gezien." Er lag een bittere ondertoon in haar stem en ze zuchtte. "En toch droom ik elke nacht hoe.. hoe mijn moeder sterft. De ene keer is het mijn schuld, de andere keer ziekte, en weer een andere keer zelfmoord." Ze begreep niet waarom ze het aan hem vertelde, hij had niets met haar problemen te maken. Ze schudde haar hoofd. "Ik moet echt mijn fantasieen loslaten, ze worden ziekelijk." Ze had express zijn laatste zinnen genegeerd, het waren zinnen die diep in haar lichaam waren doorgekomen woorden die haar nog nachtenlang zouden wakker houden.

hij schudde even zijn hoofd en draaide hem evene met een glimlach naar haar toe. ''Geloof me, wees blij dat je er niet aan kunt tippen.'' antwoordde hij zacht en keek weer voor zich uit. het was voor hem alles behalve een pretje geweest, maar het werd tijd om het boek te sluiten van zijn verleden en vooruit te gaan kijken.
Hij luisterde weer naar haar en sloot zijn ogen even. ''Een betere toekomst kan ik me niet echt inzien, het vertrouwen van anderen ben ik verloren en zo gemakkelijk is het niet terug te winnen. Niet na wat ik heb gedaan.'' Hoe graag hij het ook wilde, nog steeds moest er bij sommige vertrouwen opgebouwd worden. ''Ik heb wel mijn les geleerd na mijn stupide actie waarmee ik iedereen in gevaar bracht. Maar probeer jij maar eens aan mensen te bewijzen dat je niet meer bent wat je voorheen bent. Ik heb nog altijd spijt van mijn daden, en ben ook wel veranderd.'' hij zuchtte even en staarde voor zich uit. Niet alleen was dat een fiasco geweest het had hem aan het denken gezet. ''Dagdromen kan geen kwaad, geloof me zelfs een oudere doet het nog.'' antwoordde hij en grinnikte toch even zacht. Dit soort gesprekken kon hij nauwelijks met mensen voeren zonder dat er te erg werd gereageerd.
Langzaam begon hij de neiging te krijgen zijn hoofd gewoon op tafel te laten vallen. hij had het niet zien aankomen dat ze ook echt de pijn wegkreeg. Hij luisterde weer naar haar en knikte kort. ''ja ik kan begrijpen dat zoiets nachtmerrie's veroorzaakt.'' Zei hij zacht en wist ook niet helemaal meer waarom hij eigenlijk zo praatgraag was. Even dacht hij aan zijn eigen moeder en de beelden die als klein kind op zijn netvlies waren gebrand kwamen zo weer op. Hij sloot even zijn ogen en ademde diep in en uit. ''eigenlijk zou je gewoon de waarheid moeten leren kennen over het lot van je moeder, hielp ook bij mij.'' Zei hij zacht en glimlachte kort maar triest.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Ze was geen persoon van veel praten en zeker niet veel over zichzelf praten maar de rust die hij over bracht in haar lichaam zorgde er voor dat ze ontspande en ze glimlachte heel even al verdween die glimlach snel. "Als je zo depresief in de wereld blijft staan is de wereld niet veel liever voor jou he." Ze knipoogde even en rechtte haar eigen schouders. Een tijd half voorover gebogen staan zorgde altijd voor spanning in haar rug en in haar schouders, maar het zou wel weer weg gaan als ze even rust nam.

"Soms ben ik alleen bang dat mijn dromen een beetje te ver gaan." Ze had nog nooit met iemand over dit onderwerp gesproken en hij kreeg het zo makkelijk los al was het waarschijnlijk nieteens zijn bedoeling geweest en ergerde hij zich dood aan haar op dit moment. "De waarheid.." Sprak ze zacht en slikte even. "Ik heb altijd geloofd dat mijn vader de waarheid sprak, hij zou niet liegen toch." Er was twijfel in haar stem maar ze schudde het snel van zich af. Nee, er was geen mogelijkheid dat haar vader tegen haar loog, haar vader had het beste met haar voor, haar vader geloofde dat ze op deze school gelukkig zou worden ze moest gewoon heloven in het feit dat ze dat zou kunnen uiteindelijk.. Een vraag zat nog wel in haar hoofd. "Je moeder?" Sprak ze zacht haar handen opnieuw stil leggend. "Is ze?" Haar stem stokte en ze maakte haar zin niet af, ze wou Laxus niet afschrikken of pijn doen. Zeker niet nu hij zo.. vriendelijk tegen haar was.

Hij zuchtte toch even bij die ene opmerking en sloot zijn ogen weer. ''De wereld is al niet zo heel aardig tegen mij geweest, inclusief vele mensen erin.'' Hij opende zijn ogen weer en keek haar kort aan. Toch had haar knipoog hem een beetje uit balans gegooid. Hij zei er niks over maar het bleef toch even in zijn hoofd malen. Hij hield zijn mond verder weer en luisterde naar haar. ''Dromen zijn nu precies weer de dingen waar we geen bewuste controle op hebben.'' Antwoordde hij zacht. ''Hoe graag we dat ook willen.'' hij keek haar weer even aan.
hij luisterde weer even verder en knikte kort. ''Je kan nooit precies weten of iemand de waarheid spreekt.'' hij grinnikte even en schudde zijn hoofd. ''En ik ga geen mening over vaders geven, is toch alleen maar negatief.'' Hij grapte er een beetje me omdat het niet nodig was om dat serieus mede te delen.
hij voelde hoe haar beweging stilhield zodra ze toch terugstapte naar zijn moeder. Even likte hij en zuchtte diep voor hij knikte. ''Mijn moeder is er niet meer als dat je vraag was.'' Zei hij zachter dan hij zich kon herinneren. ''Vermoord door mijn vader waar ik als klein kind bij stond.'' hij fluisterde het bijna en klemde even zijn handen in elkaar en ademde diep in. ''Heb alleen nooit echt de waarheid geweten, tot niet al te lang geleden.'' hij sloot zijn ogen en liet zijn gezicht in zijn nu weer geopende handen verdwijnen. Het was al best lang geleden maar nog altijd deed het hem pijn.

Hayden de Payens;

If I'm fighting for those I love, I care not what happens to this body.

Hayden liep door de gangen en had van Vyndi de opdracht gekregen de Flyers en posters voor het open podium rond te brengen. Ze glimlachte terwijl ze de drie stapels even op een tafel legde en haar kleine blauwe mentale dingetje uit haar zak haalde en er een ander draadje in stak. Gilbert had haar uitgelegd wat wat was niet dat ze er veel van begrepen had ze voelde zich echt heel dom in zijn buurt. ze worstelde even met de draadjes voor de de plastic uiteindes in haar oor duwde en het blauwe dingetje aanzette na 5 minuten worstelen en het in haar zak stopte en best verbaast luisterde naar de worden en klanken die uit het apparaat kwamen. Ze pakte de stapels weer op en begon met de laagste klas Lower. ze klopte op de deur en opende hem en groette de leraar waarmee ze nog even een praatje maakte voor ze hem de stapel Flyers en de poster overhandigde. Ze was wel vrolijk vandaag misschien was dat wel door de muziek die in haar oren dreunde terwijl ze naar haar eigen lokaal liep en even kletste met haar eigen leraar over een paar kinderen uit de klas. Vrolijk liep ze naar het volgende lokaal maar steeds dichter bij het lokaal verdween haar glimlach en ze klopte geirriteerd op de deur en opende die meteen om naar binnen te lopen 'Laxus, je hebt post van Vyndi' zei ze chagerijnig en haar wenkbrauw op te trekken en de flyers en de poster op zijn bureau te smijten. 'Is voor het open podium moet je morgen uitdelen en de poster moet op het bord.' ze draaide zich om en liep naar de deur. 'Je weet dat je gewoon een masseusse dienst kan bellen? Hoef je geen leerlinge na school voor uit te buiten.' mompelde ze zachtjes wetende dat laxus het wel zou verstaan en ze glimlachte vrolijk en liep verder naar de deur.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Ze twijfelde even, denkend over een mogelijke reactie op zijn pijnlijke woorden maar uiteindelijk vond ze er geen. Ze schudde haar hoofd en hief deze nog maals om haar ogen te sluiten en even helder voor zich te krijgen wat er precies aan de hand was, een beeld te vormen van de situatie. Maar die situatie was aardig simpel. Ze stond hier een docent te masseren die haar dingen vertelde die waarschijnlijk niemand anders wist. En zij was hem dingen aan het vertellen die niemand wist, zonder echt een goede rede, gewoon omdat het mogelijk was. Gewoon omdat ze eindelijk iemand had gevonden die ze kon vertrouwen en wie haar vertrouwde.

Maar het kleine beetje geluk werd verstrood voor Mereth antwoord kon geven op zijn gepijnigde woorden, een roodharige gestatle liep de klas binnen en gooide wat op het bureau. Mer trok haar anden los van Laxus' nek en draaide zich om naar het bord ze kon zich wel voor haar hoofd slaan. Natuurlijk Jackson die een docent masseerde voor een hoger cijfer, ze zag het al voor zich staan. En sinds ze de stof nu eindelijk begreep zou het ongetwijfeld wel een voldoende worden, geweldig.

Mereth keek schuin naar Laxus en vervolgens gleed haar blik weer naar de weglopende Hayden en ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, wat deed ze hier eigenlijk. "Misschien moet ik maar gaan." Fluisterde ze zacht haar hand langs hem heen uitstrekkend naar haar tas en spullen.

Hij zuchtte en was eigenlijk wel blij dat ze er niet op reageerde. Het hoefde voor hem niet eens, dit was hetgeen wat misschien nog wel het zwaarst op zijn hart lag. Maar er zat hem nog wel meer dwars maar dat maakte niet zo'n impact op hem. hij zuchtte even en nam de stilte in zich op, tot dit verstoord werd door naderende voetstappen. Hij nam niet eens de moeite om op te kijken want hij wist al wie het was voor ze haar stem liet horen. zijn nek voelde opeens leeg zodra Mereth haar handen weghaalde van hun plek maar hij gaf geen verdere krimp. hij luisterde wel naar de instructies maar gaf verder niet echt een antwoord of een reactie. Hij had geen zin om haar in zijn buurt te hebben nu, en als ze gehoord had wat hij zojuist had opgebiecht had zij iets om hem alleen maar meer mee te kwellen.Maar als ze hem daarop zou pakken dan zou hij haar waarschijnlijk gewoon aanvliegen.

Hij zuchtte even en tilde langzaam zijn gezicht uit zijn handen, zijn masker weer opzettend. Ze hoefde niet te weten dat hij pijn had, zou haar waarschijnlijk nog goed doen ook als ze het wist. Hij draaide zijn hoofd even naar Mereth en schudde zijn hoofd. ''Je hoeft niet weg te gaan alleen omdat zij binnenstormt. Ze gaat zo toch wel weer weg want ze heeft verder geen reden om zich hier te begeven.'' Hij keek Hayden strak aan en tilde even zijn hand op om die op aar arm te leggen maar bedacht zich toch even. ''Plus je zou me nog helpen met nakijken.'' hij glimlachtte even en keek even strak naar Hayden. ''Ach rol toch om,'' was zijn enige reactie en hij wilde er wat achteraan gooide maar deed het maar een keer niet.

Hayden de Payens schreef:: Hayden de Payens;

If I'm fighting for those I love, I care not what happens to this body.

Hayden glimlachte en drukte de oortjes verder in haar oren en stak haar hand op en zwaaide even naar Laxus. 'Dag dag Laxie' zei ze spottend terwijl ze zich nog even opdraaide. 'Ik luister niet naar commando's En zeker die van jou niet' ze grijnsde en knipoogde even heel sarcastisch naar binnen voor de de deur wagenwijd liet open staan en de gang in liep.

De hand op haar arm voelde warm aan en van Hayden staarde ze nogmaals even recht naar Laxus voor ze langzaam knikte naar de stapel kijkend. "Ik denk dat ik die nog wel even af kan maken ja." Haar stem was zacht maar ze maakte geen aanstalte om te bewegen, De plek waar zijn hand lag voelde zwaar en warm maar niet ongemakkellijk. Ze glimlachte terug en zuchtte zichzelf uiteindelijk toch losmakend van zijn hand en haar stoel er opnieuw bij schuivend de bladen voor zich nemend en langzaam weer aan het werk gaand, een stuk minder oplettend dan dat ze eerst was geweest.

Haar woorden irriteerde hem meteen alweer. Kon ze nu echt nooit een keer gewoon haar mond houden. Even had hij de neiging nog een boek naar haar achterhoofd te gooien maar deed het niet. Dan zou hij haar uitdagen en dan werd het weer een standaard chaos.
hij glimlachte even naar Mereth en sloot weer even zijn ogen. ''Dankje,'' zei hij zacht en pakte langzaam zijn eigen pen weer en met een zucht begon hij weer met nakijken. Heel even keek hij op naar Mereth en fronsde even, maar zei niks terwijl hij het blaadje op een andere stapel legde om daarna meteen de volgende weer te pakken. Zijn hand gleed even door zijn blonde haar en hij gaapte kort. Zijn spieren mochten dan wel niet zo strak meer staan, maar hij was nog altijd best moe. Hij moest echt meer slaap gaan halen en anders andere jobs zoeken om tussendoor te doen. Even staarde hij bedenkelijk voor zich uit en liet zijn kin op zijn hand leunen.

Zijn stem deed haar even glimlachen en de zachtheid deed haar al helemaal opkijken, het was een kompleet andere Dreyar dan dat ze gewend was van de lessen. Hij was de docent met waarschijnlijk de slechtste reputatie maar daar zat ze naast hem op haar dooie gemakje toetsen nakijkend. Ineens viel haar eigen naam op toen ze het volgende proefwerk pakte. Ze glimlachte even zacht kijkend naar het hartje dat ze steenvast altijd achter haar naam zette. Even gleed een klein blosje over haar wangen en ze keek op naar haar docent. "Misschien is het beter als u deze nakijkt." Haar stem was zacht en ze schoof het proefwerk half naar hem door.

Een glimlach gleed even over haar lippen en ze rekte zich even uit wachtend op zijn antwoord over haar proefwerk.

Laxus Dreyar

Hij zag haar glimlachen en glimlachte even kort terug voor hij zich noodgedwongen weer op zijn werk richtte. Hij pakte een nieuwe van de stapel en begon te strepen en dingen te verbeteren in stilte. Hij vond het geen probleem meer om zo te kunnen zitten met iemand in de buurt.
Hij keek even op van haar stem en fronste kort. ''Is goed,'' antwoordde hij en pakte het blaadje aan waardoor de toppen van zijn vingers die van haar even raakte. ''Weet je wat? Ga maar, ik maak het zelf wel af.'' het was niet de bedoeling dat zij zich uit de naad zou werken nu. ''Bedankt voor je hulp.'' Hij glimlachtte even en leunde weer naar achteren in zijn stoel.

''The world... Sure is vast. To think there'd be monsters like this in the world...
I've got a long way to go.''

Toen zijn vingers de hare aanraakte bij het overgeven van het blaadje schoot een tinteling door haar huid en ze trok snel haar hand terug. Toen hij weer sprak keek ze even op en haar blik veranderde naar iet wat teleurgestelt maar ze knikte toch en toverde een lach op haar gezicht. "Graag gedaan meneer." Sprak ze lachend en kwam omhoog om haar spullen in te pakken. "Als u nog een keer mijn hulp nodig heeft wees niet bang om te vragen." Sprak ze lachend en gooide haar rugtas over haar schouder. "Tot morgen meneer." De lach was bijna niet van haar gezicht af te slaan en ze stapte richting de deur. Ja morgen zou ze met plezier naar de les gaan, wetend dat ze vooraan kon zitten. Zijn lach deed haar nog even kriebels in haar buik geven en ze keek nog even om voor ze de deur sloot. "Dank u nog voor de bijles." Sprak ze zacht en grijnsde nog even, pas toen de deur sloot veranderde haar hele houding en slenterde ze langzaam weg richting haar dorm. Zichzelf wel bijna hatend.

Info Character