So, you needed some extra tutoring? [Mereth]

Zwijgend zat de blonde leraar met een stapel nakijkwerk voor zijn neus. Als er een ding was waar hij een hekel aan had dan was het wel nakijken. Dat was dan ook de voornaamste reden dat hij nauwelijks werkstukken gaf om te maken en het voornamelijk hield bij toetsen waar een leerling nooit een voldoende voor haalde. Het zou niet lang duren of hij zou de hoop op geven bij hem. Langzaam legde hij een van de toetsen opzij en pakte de volgende met een zachte zucht. Hij moest het van zichzelf voor morgen weer afhebben om ellende te voorkomen.

Heel even legde hij zijn pen neer en wreef in zijn ogen. Hij was de laatste tijd steeds vermoeider aan het raken doordat hij teveel deed en te weinig tijd nam om te rusten. Hij spendeerde ook wel weer veel vrije tijd in de guild zelf of met het doen van jobs die te zwaar waren voor een paar vrije dagen. Voor hij kwam lesgeven was het allemaal geen probleem geweest want hij kon altijd dagenlang nog thuisblijven. Zuchtend haalde hij een hand door zijn blonde haar en nam een slok koffie.

Bij het horen van voetstappen in de gang keek hij op. Hij wist dat, wie er ook kwam, het nog wel even duurde voor diegene bij het lokaal zou zijn. Gelukkig was dat een van zijn voordelen. Hij had altijd wel tijd om zich voor te bereiden. Langzaam legde hij zijn pen weer neer en leunde achterover in zijn stoel en gaapte even kort.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

"Waar ga jij nou weer heen Jackson?!" Een ruwe hand duwde haar tegen de kluisjes en haar bruine ogen schoten geschrokken open. "L..Laat me los." Piepte ze zacht weg proberend te komen uit de greep van de zwartharige jongen voor haar die met een bijna zieke blik in zijn ogen haar aankeek. "Niet voor je verteld waar je heen gaat." De jongen snoof en Mereth drukte zichzelf al meer de kluisjes in proberend te ontkomen een de sterke handgreep. "Het gaat je geen moer aan waar ik heen ga!" Ze probeerde zich te verzetten en keek hem kwaad aan, iets wat ze niet had moeten doen want wat volgde was een knietje in haar maag en Mereth zakte happend naar adem door haar benen steunend met haar ene hand op de grond terwijl de andere naar haar buik greep de pijn die door haar lichaam vloeide was ongelofelijk.

Het gelach weerklonk en de jongen verdween met zijn vrienden nadat die haar nog een trap nagegeven hadden woorden sprekend over hoe zielig en menselijk ze wel niet was. Waarom had haar moeder haar dan ook in de steek gelaten. Waarom had haar vader haar hiereen gestuurd, het boeide ze niets wat er met haar gebeurde in deze school die niet voor normale mensen zoals haar was. Ze was slechts een mens in deze zieke wereld geleid door monsters en magie..

Eenmaal weer een beetje op adem gekomen kwam ze omhoog en pakte haar boeken weer op om haar weg naar het lokaal waar ze heen wou te vervolgen. Ergens half had ze na afloop van een les een paar dagen terug een afspraak met haar teacher gemaakt voor extra bijles omdat ze gewoon niet goed mee kwam in de les waar ze niets durfde te vragen zonder uitgelachen te worden.

De gang was lang en ze hielt stil voor de deur naar haar vaste lokaal. Dreyar's vaste lokaal haar persoonlijke hel elke dag weer. Ze haalde diep adem en klopte langzaam op de deur voor ze die voorzichtig opende en haar hoofd om de hoek stak. "Stoor ik?" Haar stem was iets te hoog betrapte ze zichzelf en tranen van de gebeurtenis van net brandde in haar ooghoeken maar ze wou het niet laten zien, ongetwijfeld zou ze wel weer een aansteller gevonden worden zeker door sir Dreyar, hij was nooit bezig met de lessen die hij gaf. Nooit had hij in de gate hoe stil en alleen ze zat. Hij haatte haar ongetwijfeld net zo hard als iedereen haar haatte.

Hij had wel een idee wiens voetstappen dit waren, en het was meteen ook de reden dat hij hier zat na te kijken en niet in zijn huis. Langzaam sloot hij even zijn ogen en liet zijn handen op zijn achterhoofd rusten terwijl hij luisterde naar de voetstappen. Voor de deur hielden ze even stil, voor er op de deur geklopt werd. Langzaam opende hij zijn ogen en keek het meisje aan. Hij ging rechtop zitten en legde het blaadje dat voor zijn neus lag op de nagekeken stapel. Haar hoge stem deed hem even fronsen maar hij schudde zijn hoofd. ''Nee je stoort niet Jackson, we hadden toch een afspraak gemaakt voor vandaag?'' Antwoordde hij rustig en zette even zijn ellebogen op tafel.

Langzaam leunde hij iets naar voren en keek haar onderzoekend aan. ''Is er iets?'' Vroeg hij en bleef haar aankijken. Ze was praktisch de stilste van zijn klas en hij vond het wel prima.Hij pakte zijn pen weer op en draaide hem iets om zijn vingers voor hij het meisje weer aankeek. Geduldig wachtte hij op een antwoord en haalde opnieuw zijn hand door zijn haar terwijl hij maar weer achterover leunde.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Ze glimlachte iets van een opluchting over haar heen komend zodra ze de deur sloot, de deur was een muur tussen haar en de buitenwereld, even veilig, even rust, als ze die deur zo weer uitliep zou alles weer overnieuw beginnen en zou ze weer in de grond geduwdt worden zodra ze die deur weer uit zou stappen zou ze weer wensen dat ze weg was, ver weg van deze vreselijke plek. Maar voor nu was er rust, een rust die ze het liefste altijd hielt.

Maar haar opluchting verdween toen ze hem zag fronsen, keek hij zo snel door haar heen? Snel schudde ze haar hoofd en glimlachte even. "Ik was bang dat u geen tijd had." Ze stapte iets meer naar binnen maar bleef stokstijf stilstaan zijn volgende woorden horend. Ze heed een stap achteruit iets van angst in haar ogen te lezen en ze liet haar hoofd vallen en ze schudde hem opnieuw vechtend tegen tranen die haar ogen bijna overnamen. "Er is niets, ik heb me gewoon gehaast naar uw lokaal omdat ik bang was dat ik te laat was." Met die woorden stapte ze langzaam naar voren en hief haar gezicht, een gebroken glimlach tonend naar haar teacher. "Ehm waar moet ik gaan zitten?" Vroeg ze en kreeg een beschaamde blos over haar wangen en ze draaide zich weer even half weg.

Hij bleef even fronsen maar schudde zuchtend zijn hoofd. "Als ik afspraken maak heb ik er tijd voor." Antwoordde hij rustig en keek haar weer aan. Zodra ze bij zijn vraag achteruit stapte rees een van zijn wenkbrauwen op. Ze had zojuist bevestigd dat er wel iets aan de hand was, maar ze wilde of durfde het gewoon niet te vertellen. Haar uitleg was niet echt geloofwaardig in zijn oren maar hij zuchtte even. "Pak een stoel, schuif hem aan, ga zitten en vertel me gewoon de waarheid." Zei hij en draaide even half heen en weer op zijn stoel. Hij bleef gelijk met zijn bureau zitten en leunde op zijn elleboog en liet zijn hoofd op zijn hand leunen. Aan sommige mensen kon je zien of ze logen of wat verborgen hielden. Hij zuchtte even kort en zette zijn stoel af en reed naar een kast om er een aantal blaadjes uit te pakken en daarna zijn stoel weer terug te rollen naar zijn bureau en keek haar weer aan.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Game over, ze kon net zo goed nu meteen in janken uitbarsten en het hele verhaal opbiechten, ze had zichzelf verraden zoals ze elke keer deet hoe stom ze ook was. Ze slikte en pakte de stoel en schoof hem voorzichtig aan.

En toch streelde er een glimlach over haar zachte lippen en haar ogen twinkelde heel even terwijl ze opkeek naar haar teacher. "Het is niets meneer." Alle pijn en verdriet had ze in een enkele seconde achter een masker geworpen en ze legde haar boeken op tafel. "Het is zeker niet iets waar ik u mee wil storen, ik ben al blij genoeg dat u me wil helpen." Ze glimlachte even warm en sloeg haar boek open meteen zakte haar gezicht weer omlaag kijkend naar de stof die ze never nooit zou kunnen begrijpen.

Hij bleef haar aankijken en zuchtte even kort terwijl hij zijn hoofd schudde. Hoewel haar gezicht nu een stuk geloofwaardiger was geloofde hij er nog steeds niks van. Maar als zij besloot hem niet te vertrouwen dan was dat haar keus. Hij luisterde weer naar haar en schudde zijn hoofd. ''Daar ben ik je docent voor Jackson, ik hoor je te helpen als je dat nodig hebt.'' antwoordde hij rustig en reed met zijn stoel half om zijn bureau heen zodat hij beter met haar mee kon kijken. ''Goed dan, is er een specifiek gedeelte dat je niet snapt?'' Vroeg hij en keek naar de tekst en daarna weer op naar haar. ''Of heb je de gehele les je aandacht er niet bij kunnen houden?'' Hij grinnikte even maar bedoelde er niks slechts mee.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Ze knikte even zacht zijn woorden door haar hoofd laten gaan voor ze hem recht aankeek en haar hoofd nog heel even schudde haar wangen verbergend tussen haar lange bruine haren. Een lichte blos verbergend. "Sorry meneer." Ze glimlachte even en schoof uit automatisme ietsje op toen hij dichter bij haar kwam, de ruimte tussen hen in behoudend. "Ehm nou ja, achterin krijg ik niet echt de mogelijkheid om op te letten." Fluisterde ze zacht haar stem dik, hij had het niet doorgehad hoe haar schrift half uit elkaar gescheurd was en onder de strepen en opmerkingen stond. Achterin werd ze half gemarteld. En hij was degene die haar zo achterin geplaatst had.. Ze schudde haar hoofd en wou haar boek pakken. "Sorry meneer, ik had niet moeten komen." Sprak ze langzaam ze bedacht zich ineens waarom ze helemaal niet hierheen had willen komen. Hij had haar al opgegeven en ze had er overheen gekeken, te blij dat hij haar had opgemerkt toen ze vroeg om een afspraak.

Hij zweeg even en haalde zijn schouders kort op. Iedereen had zo zijn dag wel eens niet en hij nam het haar ook niet kwalijk. Hij luisterde naar haar stem en keek haar even lang aan. Zo onderhand had hij wel begrepen dat het achterin zitten voor haar geen goed idee was, terwijl hij toch eigenlijk de meest vervelendste het liefst voorin had. ''Oke dan, je mag van mij weer vooraan komen zitten als dat helpt om op te letten.'' Zei hij en glimlachte kort. De oordelen van de meeste over hem waren niet positief. Maar hij was geen slecht mens, alleen slechte ervaringen. Hij zuchtte zodra ze greep naar haar boeken. ''Jackson zitten, jij wilde extra uitleg. Ga dus zitten en zeg me wat je niet snapt.'' Hij keek haar aan. ''En het is goed dat je bent gekomen. Als jij dit schooljaar door wil zul je je moeten inzetten en niet zomaar opgeven.'' Hij pakte even zijn pen en het blaadje erbij. Zijn blik viel even op haar schrift en hij pakte het snel op en bekeek het. Even slikte hij en stond op en liep naar de kast waar nog een aantal lege schriften stonden en pakte er een van dezelfde kleur en legde die neer voor haar. ''Ik denk dat je deze wel kunt gebruiken,'' zei hij zacht terwijl een schuldgevoel over hem heenkwam. Hij had het wel elke keer gehoord maar niks aan gedaan.

Even glimlachte ze, diep van binnen was ze heel blij dat hij haar vroeg te blijven, het deed haar goed te weten dat hij genoeg gaf om haar welzijn inde klas om te blijven. Ze keek hem even schuin aan en gleed weer terug in de stoel starend naar het boek voor haar.

Nu pas drong het een beetje tot haar door dat hij had gezegd dat ze weer vooraan mocht zitten zoals ze aan het begin van het jaar had gezeten. Een glimlach rolde over haar lippen met twinkelende ogen keek ze de blonde man aan. Weg uit die duisternis van achter in de klas betekende minder gepest en dus minder pijn elke dag opnieuw. Ze onderdrukte de zin om hem om zijn hals te vliegen. "Dank u meneer!" Haar stem was oprecht gelukkig en ze keek hem dolgelukkig aan.

Ze draaide zich om naar haar werk maar zodra ze wou aanwijzen waar ze problemen mee had stond hij op en liep naar een opslagkast en pakte een gloednieuw schrift er uit. Meteen zakte haar gehele stemming ineen en ze duwde haar eigen schrift nog verder haar tas in en ze zuchtte zacht. "Dat hoeft niet meneer, hij ziet er toch wel binnen een week weer uit zoals m'n schrift nu." Ze slikte en sloot haar ogen. Ze haatte deze school, ze haatte alles en iedereen die haar elke keer weer beledigde en bedreigde.

Ze keek naar hem op, schuldgevoel was leesbaar in zijn ogen en meteen gleed er een steek door haar hart. "Sorry." verontschuldigde ze zich opnieuw het nieuwe schrift aanpakkend en het langzaam open slaand. Hem niet teleur willen stellen. "Als u me een snelle uitleg van het hoofdstuk wit geven red ik de rest zelf wel." Ze glimlachte zacht en pakte haar pen vast voor ze schuin naar haar teacher keek.

Ze leek echt blij met het feit dat ze weer voorin mocht zitten van hem. Op zich had hij er niet echt een probleem mee, hij moest alleen nu de achterkant van zijn lokaal beter in de gaten houden. Haar woorden en de toon waarop ze het uitsprak verduidelijkte. Hij glimlachte even en keek haar aan. Ten minste een ding dat hij nog goed had kunnen doen voor haar.

Hij zag haar slikken zodra hij haar het schrift toestak maar hij schudde zijn hoofd. Dat was het minste wat hij kon doen voor haar, en vooraan kon ze ervoor zorgen dat haar schrift er netter uit zou zien. Het was ook zijn taak om te zorgen dat zij juist goed kon leren en het niet overhoop werd gegooid.

Hij schudde zijn hoofd bij haar verontschuldiging en legde even een hand op haar schouder en kneep er kort in voor hij even ging verzitten. ''Je hoeft je niet te verontschuldigen Jackson.'' Zei hij en pakte het boek even op en las het kort door om zeker te weten waar het over ging. ''Het is wel het lastigste hoofdstuk dat je hebt moeten leren.'' Merkte hij op en zuchtte even voor hij een hand door zijn haar haalde en de eerste alinea uit begon te leggen. Hij legde het langzaam uit zodat ze gemakkelijk aantekeningen kon maken en hem ook kon onderbreken voor vragen.

Ze glimlachte zacht en gleed met haar hand door haar bruine lokken ze achter haar oor plaatsen zodat ze zonder probleem mee kon lezen. Ze begon te lachen op zijn woorden en knikte even.

Af en toe hief ze haar gezicht van et papier om hem aan te kijken maar schreef over het algemeen stug verder. Hij had gezegd dat het moeilijk was maar nu ze er zo mee bezig was begon ze eigenlijk zelf al het tempo op te voeren alsof hij te langzaam uitlegde. Mereth was eigenlijk best wel een nerd en ze snapte in grote lijnen nu al waar het hoofdstuk over ging.

Uiteindelijk haalde ze even adem en kwam overeind van haar schrift dat al vol stond met aantekeningen. Een beetje een ontzette blik was in haar ogen te lezen. "Ik wist niet dat het zo makkelijk kon zijn." Murmelde ze een blos gleed over haar wangen en een beschamend lachje gleed over haar lippen. "Ik vrees dat ik echt uw tijd aan het verdoen ben." Ze schaamde zich, ze schaamde zich diep voor het feit dat ze het toch begreep.

Hij keek even naar haar en schudde zijn hoofd. hij vond het over het algemeen niet erg om extra uit te leggen. zolang ze maar de motivatie hadden om te leren, nam hij er de tijd voor zonder moeilijk te doen. Ongestoord bleef hij uitleggen en keek met een schuin oog naar haar notities en glimlachte. Ze nam de stof snel op en het deed hem goed. Niet dat hij het erg had gevonden om iets honderd keer uit te leggen, zolang ze het maar wilde weten.

zodra ze overeind kwam keek hij haar aan en grinnikte. ''Als je hem doorhebt is het inderdaad niet zo heel moeilijk Maar je moet het gewoon maar net zien te snappen.'' Antwoordde hij en glimlachte kort. Hij schudde zijn hoofd. ''Je bent mijn tijd niet aan het verdoen, het is juist goed dat je het zo snel snapt. En het maakt mij niet uit of ik nou mijn tijd besteed aan het uitleggen aan een leerling of het nakijken van een stapel toetsen. Nouja ik zit dan nog liever uit te leggen.'' Hij grinnikte weer even en rekte zich ietsjes uit.

Zijn reactie deed haar glimlachen en ze knikte even schuin naar het bord kijkend waar nog iet van de stof van die dag op stond. Wat die ochtend zo onmogelijk had geleken was nu meer dan duidelijk en ze was er blij mee. Eindelijk zou ze haar goede cijfers kunnen terug krijgen en wie weet was dit jaar dan nog te redden.

Heel even gleed haar pen haar hand en ze keek schuin Dreyar aan. "Hmm" Haar stem was zacht en ze en ze keek hem aan maar ontweek zijn ogen. Hij was een docent met een niet al te geweldige reputatie en zeker tijdens de lessen was hij niet bepaald vriendelijk. Maar toch was hij hier rustig en vriendelijk een compleet andere kant van hem die ze nog niet eerder had gezien.

Ze betrapte zich op een blos op haar wangen toen ze hem aankeek en draaide haar hoofd weg ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan, altijd was het hetzelfde liedje voor haar, kreeg ze nou gevoelens voor de iets oudere man hiet voor haar? Hoe ziek kon ze worden.. Ze liet haar gezicht naar het schrift zakken en staarde er recht in. "Ik ben blij dat u tijd voor me wou vrijmaken." Sprak ze nogmaals zacht geen idee hebbend wat ze moest zeggen en ze vreesde dat hij nu ook recht door haar heen zou kijken en weg zou gaan. Waarom was ze toch weer altijd degene om haar eigen ramen in te gooien?

Hij volgde haar blik naar het bord en glimlachte. Hij had al zijn eigen notities nog niet weggehaald dat deed hij wel als hij klaar was met nakijken en eindelijk terug kon naar zijn huis. Hij wist ook wel dat ze een geheel andere kant van hem zag. Maar in de les kon hij simpelweg niet versoepelen omdat ze dan een loopje met hem namen en daar had hij nu echt geen zin in.

Hij grinnikte even en leunde achterover in zijn stoel. ''Ik neem aan dat er dus geen verdere vragen zijn.'' Merkte hij op en glimlachte. Normaal spendeerde hij zijn vrije tijd alleen of thuis. Maar op zich vond hij het gezelschap van Mereth geen probleem. Ze probeerde hem niet constant op te fokken, uit te lokken en boos te krijgen. Voor een keer vond hij dat ook wel fijn.

Hij merkte de blos op maar zei er niks over, dat waren zijn zaken niet. Hij knikte even en rolde zijn stoel terug naar zijn plek. ''Achjoh het is geen probleem. Als je meer vragen hebt weet je me te vinden toch?'' Vroeg hij vriendelijk en glimlachte nog even voor hij zuchtend naar de stapel nakijkwerk keek. Hij had er echt geen zin in om het te gaan zitten nakijken. Praktisch was het teveel werk voor hem.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Twijfelend staarde ze toch weer naar de deur, de opluchting herinnerend toen ze hem achter haar sloot en zichzelf veilig stelde van de rest van de wereld. Ze slikte en wist dat ze binnen nu en enkele minuten weer aan de andere kant van die deur stond, tenzij ze nu een manier wist te verzinnen om nog langer te blijven.

Zijn opmerking over het nakijken deed haar opkijken en ze glimlachte even. "Ik zou u kunnen helpen als u dat niet erg vind, tenzij u alleen wil zijn natuurlijk." Sprak ze er snel achteraan haan bruine plukken opnieuw achter haar oor plaatsen terwijil ze het nieuwe schrift langzaam dicht klapte en haar hand er op legde. Zo'n klein iets, het bracht een nieuwe vorm van hoop in haar op. Misschien dat als ze zichzelf veranderde iedereen zo warm en aardig voor haar kon zijn als meneer Dreyar.

-flutje hehe-

Langzaam zette hij zijn ellebogen weer op tafel en liet zijn hoofd op zijn handen rusten. Voor een moment sloot hij zijn ogen maar keek haar toch weer even aan. Hij hoorde haar slikken en volgde haar blik naar de deur. Hij schudde onopvallend zijn hoofd en leunde toch maar weer achteruit. Subtiel gezegd was hij gewoon heel moe, slaapgebrek teisterde hem weer.

Bij haar voorstel ging hij weer rechtop zitten en dacht even na. Het zou hem een hoop schelen in werk en hij ging ervan uit dat ze eerlijk was. Nadenkend keek hij nog toe hoe ze het nieuwe schrift sloot en haar hand erop legde. ''Als je er zin in hebt mag je best helpen.'' Antwoodde hij en keek naar de stapel. ''Als je wil mag je de toets van maandag gaan nakijken, dan maak ik die van gisteren nog even af.'' Er zat totaal geen logica in zijn werkwijze maar dat maakte niet zoveel uit.

Mereth Jackson schreef:

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Op zijn antwoord begon ze zacht te lachen en pakte de stapel van hem aan. Even bladerde ze er doorheen, het was flink wat werk maar als het was om hem te helpen had ze er geen probleem mee. Ze keek even op en glimlachte naar hem voor ze knikte. "Komt voor elkaar." Ze legde de stapel voor zich neer met een nakijkblad er naast en begon stug er aan door te werken.

Er zat een flink tempo in en toen ze op de helft was keek ze op naar haar docent. "Gaat het eigenlijk wel meneer? U ziet er moe uit." Haar stem was iet wat bezorgt en ze keek met haar in bruine ogen recht naar haar docent de blos op haar wangen negerend. Die was nu toch al meer als duidelijk opgevallen bij hem. Ze legde de stapel papieren even recht en keek hem aan een klein lachje op haar lippen.

-wathebikmetopmncompflutposts XD-

Onbewust was hij toch wel opgelucht zodra ze een stapel pakte. Nu was hij ten minste een keer op tijd klaar en zat hij niet tot te laat nog na te kijken om dan nog de lessen voor de volgende dag voor te bereiden. Misschien kon hij nu eens een keer fatsoenlijk slapen. Zwijgend pakte hij het blaadje wat hij eerst aan het nakijken was en ging weer verder. hij controleerde de laatste vraag nog, telde alle punten op en schreef het cijfer voorop voor hij de volgende pakte en zo verder ging. Het was altijd een saai en langdradig klusje waar hij nooit echt onderuit kwam.

hij was bezig met de laatste toets van zijn stapel en zuchtte even. De stem van Mereth deed hem echter half opschrikken en hij keek haar aan, een beetje verbaasd over de bezorgde toon waarop ze hem had aangesproken.''Wat? Ohh beetje moe, kan wel kloppen.'' antwoordde hij en wreef even in zijn ogen. Hij keek haar weer even aan en zuchtte. Was het nu echt zo zichtbaar aan hem, of was ze gewoon oplettend. ''Is het erg te zien dan?'' Vroeg hij en leunde weer even achterover in zijn stoel.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Ze begon te lachen bij zijn reactie en haar ogen glommen even zacht terwijl ze knikte. "Best wel meneer." Haar stem was even wat vrolijker en ze kwam half omhoog. Ze hielt er van om op te letten op dingen die de meeste ontgingen. Daarom had ze zich ook aangemeld voor de schoolkrant, omdat zij vaak dingen zag die de andere niet zagen, zo was haar ook zijn moeheid opgevallen.

Naast haar oplettendheid had ze ook een voorliefde om voor andere te zorgen en daarom stond ze half op en liep naar haar docent. Een lachje gleed over haar lippen terwijl ze de blonde docent aankeek. "Is er iets mis?" Haar stem was zacht en ze glimlachte al waren haar ogen wel serieus. "Kan ik helpen?" Vroeg ze zacht een glimlach over haar lippen laten glijdend. En haar hoofd schuin houdend hem vragend aankijkend.

Eigenlijk wilde hij het onderwerp veranderen van zijn vermoeidheid. Hij deed gewoon weer teveel in korte tijd en dat werd hem een beetje teveel. hij zuchtte even en haalde een hand door zijn blonde haar. ''Geweldig dus.'' Mompelde hij even zacht en zette zijn ellebogen weer op tafel om zijn hoofd op zijn handen te laten leunen.
Hij keek haar even half aan. ''Wat is er niet mis kun je beter vragen.'' Antwoordde hij droogjes en legde even een hand in zijn nek en kneep er een beetje in. Al zijn spieren waren ook vast gaan zitten door teveel stress en veel te weinig rust. ''Bovendien zie ik geen reden om jou op te schepen met mijn problemen, zijn er namelijk veel te veel.'' Vervolgde hij zacht en keek even voor zich uit. Bij haar laatste vraag schudde hij zijn hoofd. ''Ik betwijfel of je iets kunt doen tenzij je opeens een bed uit de lucht kan laten vallen en een invaller vind voor een aantal dagen.'' Zijn woorden waren maar half een grap en half meende hij het ook. ''Bovendien, niks dat een warme douch niet verhelpt.'' Zei hij nog en zette zijn hand weer naast de ander onder zijn kin.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Twijfelend keek Mereth hem even aan en ze kwam half omhoog terwijl ze naar het bord stapte, een stuk wegveegde en een pen pakte zijn woorden nogmaals door haar heen laten gaan en een uitgebreide tekening te maken van de cyclus waar hij zich in begaf. Ze draaide zich om toen ze zag dat hij zijn nek iets van probeerde te ontspannen zonder veel succes blijkbaar. "Dus." Begon het bruinharige meisje zacht en draaide zich half om naar het bord. "Iets is er wat je 's nachts wakker houd, het is een groot probleem of het zijn meerdere problemen." Sprak ze langzaam en draaide zich helemaal naar hem om. "En dat werkt zich uit op je lichaam, je nek zit helemaal in de knoop." Sprak ze zacht en hief even haar hand voor ze hem toch weer liet zakken.

Ze draaide zich om naar het bord en deed een stap achteruit. "Met de klas er bij zorgt dat voor extra stress, ze zijn nou niet bepaald de leukste." Uit automatisme stak ze de pen half in haar mond en keek naar de snelle tekening op het bord. "Je bent overspannen."/b] [Ze keek schuin met een glimlach naar haar docent en legde de pen weg. [b]"Ik kan.. proberen om die knoop in je nek weg te krijgen? Ik heb massage lessen gehad voor ik hier op school kwam." Ze glimlachte even en keek hem aan. "Bovendien kan je het best vertellen hoor, ik sta af en toe nogal bekend als een praatpaal." Een grijns gleed over haar lippen en ze leunde half tegen zijn bureau aan.

Hij hoorde haar lopen en hoorde haar krabbelen op het bord, maar keek even niet om..Hij had zich even geconcentreerd op zijn nek waar hij niet echt veel verschil kon maken. Haar stem deed hem opkijken hij staarde met grote ogen naar het bord dat ze half had omgetoverd. Hij luisterde naar haar woorden, maar zijn ogen werden steeds groter. Ze was op de punten precies. Even wist hij geen woord uit te brengen, en staarde haar alleen maar aan. ''Oke, dit is eng precies en correct.'' Merkte hij zacht op en keek even naar het bord en meteen weer naar haar. Even slikte hij en rechtte zijn rug in zijn stoel. hij begreep niet hoe ze het zo goed kon weten, zoveel had hij nog niet eens losgelaten.

Hij begon weer naar haar te luisteren en knikte zo nu en dan, zonder haar te onderbreken. Met elk woord dat ze zij verbijsterde ze hem meer. Zonder dat hij het doorhad was zijn mond iets opengevallen en hij knipperde even verward. ''Ben bang dat het allemaal gewoon correct is.'' Antwoordde hij zacht, maar bleef haar aanstaren voor haar voorstel bij hem doordrong. Even beet hij een beetje op zijn lip en twijfelde voor hij een zucht losliet en zijn schouders even ophaalde. ''Je kan het proberen, maar betwijfel of dat gaat lukken.'' Antwoordde hij zacht en liet zijn hoofd toch weer op zijn handen zakken. ''En echt ik betwijfel of je dat überhaupt wil horen. Bovendien zijn er ook dingen die alleen mijn grootvader en ik weten. Maar ik kan zeggen dat ik wel wat heb meegemaakt en een aantal foute beslissingen heb genomen hier en daar.'' Dan was dat nog subtiel uitgedrukt want hij had toch echt wel een paar grove fouten gemaakt.

M E R E T H

"I'm a monster if that means I'm misunderstood, I'm a traitor if that means I've turned on myself"

Met elk woord dat hij bevestigde was haar glimlach breder en Mereth knikte even zichzelf afzettend van het bureau en naar zijn stoel lopend. Ze legde haar blanke handen op zijn schouders en begon langzaam met haar duimen de plekken te zoeken die het zwaarst in de knoop zaten terwijl ze haar hoofd even ophief.

Enkele minuten bleef het stil van bijde kanten en langzaam gleden haar handen over zijn rug elk pijnpuntje opzoekend, ondertussen oplettend op zal zijn reacties, kijkend of er slechts een enkele verandering van zijn houding was waaraan ze kon lezen of ze goed zat of niet. De minuten stilte duurde lang en uiteindelijk kon Mereth het niet laten om een lachje over haar lippen te laten rollen.

"Vertel het praatpaal." Het was alsof er een knopje in haar hoofd omgeslagen was en ze vergat dat hij haar docent was. Ze lachte zacht en liet haar handen heel even rusten op zijn schouders. En ze tuitte met haar lippen. "Dus," Sprak ze zacht en hief haar gezicht even. "Ik heb nou ook niet bepaald goede dingen gedaan in mijn leven.." Haar droom schoot door haar hoofd, het mes, haar moeders angstige ogens terwijl die achteruit stapte, waarom had ze het mes in haar handen gehad, had ze haar moeder neergestoken?

Het bloedrode beeld bleef voor haar ogen hangen en ze liet haar gezicht even zakken terwijl ze op haar onderlip beet, het verschil tussen realiteit en haar fantasy was soms heel ver te zoeken en Mereth wist af en toe gewoon niet zeker wat ze moest geloven, haar dromen of haar vader..

Zodra haar handen contact maakte met zijn schouders kreeg hij toch een vreemd gevoel. Hij was niet gewend dat mensen zo met hem om gingen, eigenlijk was hij praktisch vergeten hoe het voelde. Hoewel ze een behoorlijk aantal venijnige plekken tegenkwam holde hij zo af en toe alleen maar zijn rug. Hij vond de stilte niet zo heel erg, hij genoot er wel een beetje van, maar zelfs hij wist dat het eigenlijk niet hoorde. De plekken die ze had gehad voelde wel een stuk beter uit en langzaam kon hij sommige van zijn spieren rustig ontspannen. Heel zacht zuchtte hij even en sloot zijn ogen, maar langzaam opende hij ze weer zodra hij een lachje hoorde. Zonder dat hij het zelf doorhad moest hij ook even grinniken, ook niet wetend wat er eigenlijk grappig was.

Hij luisterde weer even naar haar en schudde zijn hoofd. ''Dat geloof ik dus niet.'' Antwoordde hij zacht maar zuchtte even. ''Heb foute keuzes gemaakt, verraad gepleegd, mensen zien sterven en mensen verloren.'' Hij zuchtte weer en sloot zijn ogen en dacht even terug aan het gezicht van zijn moeder. ''Was zelfs bereid een hele stad uit te roeien simpelweg om macht te krijgen, en dat terwijl mijn eigen grootvader er slecht bij lag.'' Hij opende even zijn ogen en liet zijn hoofd uit automatica weer op zijn handen zakken. ''En dat zou het denk wel in het kort zijn.'' Zei hij zacht en draaide zijn hoofd naar haar. ''Kan dat van jou eraan tippen?'' Vroeg hij zacht en keek haar even aan.

Info Character