Rode lokken dansde op de zachte bries die over het shoolplein waaide. Langzaam sloot ze haar ogen luisterend naar de kinderen en een glimlach speelde over haar ivoren lippen. Ze zou nooit meer terug kunnen keren naar de tijden waarin zij heerste maar hier zijn was misschien beter dan niets. Het leven hier gaf haar tenminste nog enigsinds voldoening..

Ventris liep met lichte, verende tred de trappen af. Hij liep ze af, het was een macht der gewoonte. Hij had nooit iemand gehad die hem de les erover spelde. Je breekt je been nog, zeiden ze dan, maar niet in zijn geval. Waarom zou hij het zich überhaupt ook aantrekken? Hij maakte een sprong, waarbij hij zonder enige moeite de laatste drie trappen oversloeg, en landde op de begane vloer om het schoolplein uiteindelijk op te lopen. Het was nu pauze voor de leerlingen, maar voor Ken was het tijd om hem te peren. Drie uur lesgeven in de voormiddag, defensie dan nog - totaal geen moeite doen eigenlijk - en de hele namiddag vrij, het was een droomjob. Hij had nooit verwacht aangenomen te zijn toen hij zag wie het schoolhoofd was, maar toch was het gebeurd. Over het schoolhoofd gesproken.. Smalend liep hij Vyndi voorbij, waarbij hij de respectabele afstand tussen hen in aan zijn laars lapte. Hij gaf haar een een korte tik tegen haar achterwerk en bleef doorlopen terwijl hij haar met een grijns bekeek. "Klaar voor vandaag, veel plezier." Hij knipoogde speels.

Ze had hem al aan horen komen maar de hand op haar achterwerk liet haar toch even opschrikken en ze knarste haar kiezen op elkaar. "Ventris ik had je wat gezegd." Gromde ze zacht en drijgend maar haalde haar hand door haar haar en keek snel rond of er niet iemand was geweest die het was opgevallen en zuchtte opgelucht bij het feit dat iedereen nog bezig was met wat ze dan ook zo belangrijk vonden. De roodharige vrouw haalde diep adem en liep achter hem aan. "Dat dacht ik nog even niet, ik heb je nodig." Gromde ze een halve grijns niet weten te onderdrukken hatend hoe hij nog altijd haar wist op te hitsen.

"Ventris ik had je wat gezegd." Sprak ze meteen knarsetandend. Het zorgde er enkel voor dat de grijns op zijn gezicht nog breder werd. Juist ja, wat was het nou weer? Hij deed niet eens meer de moeite om het zich te herinneren. Het was onbelangrijk, dat wist hij wel nog. Hij bleef doorlopen, ook toen hij merkte dat ze achter hem aan kwam. "Dat dacht ik nog even niet, ik heb je nodig." Gromde ze. Hij draaide zich in een ruk om, hopend dat ze niet alert genoeg zou zijn en tegen hem aan zou komen te botsen. "Wát?"

ZE staarde hem strak aan en gromde zacht terwijl ze met hem mee liep niet opmerkend dat hij zich omdraaide en hapte naar adem toen ze vol tegen zijn borst opkwam en sloeg uit automatische reactie haar armen om hem heen en staarde recht op naar hem. "You little shit.." She hissed and trembled looking right at him knowing she couldn't look back from his face.

Zijn plannetje was gelukt, ze botste volop tegen hem aan. Maar hij had de greep om zijn lichaam niet verwacht, toen ze plots haar armen om hem heen sloeg. "You little shit." Siste ze. Hij grijnsde en maakte haar armen los van zijn romp. "Tututut." Hij klakte met zijn tong, met pretoogjes keek hij haar aan. "Niet zo vriendelijk."

Haar ogen stonden wijd opengesperd voor ze zacht gromde en zichzelf lostrok. "Ik haat je." siste ze zacht starend naar zijn borst. "Maar ik heb je nodig met wat documenten doorkijken." fluisterde ze bijna en haalde diep adem. "Dus alsjeblieft Ken, kom met me mee naar bovne naar mijn kantoor.."

Hij grinnikte zacht en kruiste zijn armen voor zijn borst terwijl hij met een grote grijns op haar neer keek. "Nou ja," hij haalde zijn schouders op. "wat voor een papieren moet ik dan voor je bekijken?" hij volgde haar op de voet.