Let me be a Phoenix [Alice Liddell]

Speak of the wolf and you will see it's teeth

Maylaine liep door de buitentuinen van de schoon, de geur van pas gemaaid gras drong haar neusgaten binnen. Het liefste rende ze hier rond in haar andere vorm, haar vorm die ze van haar moeder had gekregen. Het enige waar haar vader goed voor was geweest was het beetje wizard wat in haar zat, het gene wat haar in meerdere vormen dieren liet shapeshiften. Ze haatte de man intens. Het was eigenlijk de enige reden dat ze hier was, sterker worden om hem te kunnen vermoorden. Ze had het eerder geprobeerd toen hij op het shapeshifter territorium kwam, hij was geweest op de plek waar alle andere waren gevallen en waar haar volk de helden had begraven, voor hun waren het helden ze hadden gestreden voor hun gelijkheid. En die klootzak van een vader sloopte gewoon graven, ze had hem aangevallen en zijn nek doorgebeten, helaas had die lul bepaalde magie waardoor zijn wonden meteen geneeste. Ze had tot ze een jaar of zeven of acht was bij hun gewoond en was daarna weggelopen naar het volk wat zich toen nu schuil hield in de bossen. Toen ze elf was leidde ze het volk naar overwinning en gelijkheid.

Het dertien jarige meisje was qua gedachtegang al een volwassenen en hoorde thuis in de upper class. Maar een bepaalde leraar wilde dat niet inzien. Hij was te koppig om toe te geven dat ze slim was, ze was een leider van een volk niet dat ze dat rondbazuinde ze kwam hier om te trainen en sterker te worden.

Intussen was ze op het grasveld gaan zitten en sloot ze haar ogen ze moest zich concentreren op de vorm op wat ze oefende. Ze wilde die phoenix vorm kunnen aannemen. De enige vorm voor welke ze niet had hoeven oefenen was de witte wolf met de blauwe ogen. In haar kribbetje veranderde al delen van haar lichaam in de delen van een wolf als ze blij was. May sloot haar ogen en zuchtje zachtjes terwijl ze zich hard concentreren. Een volledige transformatie was haar nog niet gelukt kleine delen van haar lichaam wilde wel veranderen maar helemaal nog niet. Toen iemand haar uit haar concentratie haalde zuchtte ze diep en keek die gene bijna dodelijk aan. 'Wat?' vroeg ze geïrriteerd.

words: 378 outfit: Click tagged: Nobody yet listening to: Kansas - Carry on my wayward son notes: Alice Liddell

Credit

Nadat ze alle bloemen waren geplukt die uit waren gekomen boog Alice zich nog een keer voorover om het hekje dicht te doen. Met alle bloemen in de rieten mand stond ze op en liep weg. De bloemen waren niet voor in der haar of op de vensterbank in een vaas. Stiekem had ze een klein wildkleurige konijn gevoed in het park. Jammer genoeg kon ze hem niet naar het campus meenemen van wegen de regels. En anders zou ze het toch niet doen. Het beest was veel te actief voor in een kooi. Altijd haastig en op precies dezelfde tijdstip moest Alice er zijn om de snack af te leveren. Snel liep ze door, wetend dat ze anders te laat zou komen. Het was stom dat ze zich haastte voor een knaagdier.

Na een klein stukje lopen voelde ze een steen in haar schoen. Snel legde ze de mand neer en verwijderde ze het steende dat gelukkig geen gat had gemaakt in der schoen of kousen. Toen ze haar schoen weer aanhad liep ze verder. Even later werd haar gang weer langzamer, maar dit keer niet door een klein steentje. Het was een zacht geluid, maar hoorbaar. Ze keek over een bosje heen en zag een meisje tegen een boom aanzitten. Maar ze leek meer op een gemengde vogelmens. Langzaam kwam ze naar voren, riep haar, maar blijkbaar was ze te diep in der concentratie. Alice liep meer naar voren totdat ze een paar meter verwijderd was van het vreemde figuur. "Hallo, is alles goed? Je kijkt een beetje moeilijk." Vroeg ze met een neutrale stem. Haar groene ogen staarde haar aan terwijl ze der mand wat steviger vasthield. 'Wat?' Snauwde het meisje naar Alice toen ze eruit kwam. Het woordje beleeft was meteen afgeschrapt bij haar. " Niks, ik vroeg me alleen af waarom je hier zit en zo...geschapen uitzag." Echte woorden lukte nu niet echt, toch probeerde ze niet aanvallend te klinken.

Speak of the wolf and you will see it's teeth

Maylaine haar witte haren vielen op haar rug terwijl ze opstond en nu de concentratie weg was zag ze er weer uit als een normaal dertienjarig meisje buiten haar handen die ze agressief had veranderd in twee witte wolven klauwen. Ze kon niet tegen mensen die haar uit haar concentratie haalde. May kalmeerde al toen ze de woorden van het fysiek oudere meisje hoorde en haar handen werden weer handen en de klauwen verdwenen. 'Mediteren, oefenen om de vorm van een Phoenix te kunnen aannemen. Nooit gehoord van Shapeshifters ofzo?' ze rolde met haar ogen, niet dat zij de typische shapeshifter was voor het deel wizard wat in haar zat was ze snel volwassen geworden en kon ze meerdere vormen wat de meeste niet konden.

words: ### outfit: Click tagged: Alice listening to: Kansas - Carry on my wayward son notes: ###

Credit

Een Phoenix, huh. In het echt had ze die beeldschone dieren niet gezien, alleen tekeningen en filmpjes. Hoe zou het eruit zien als het uit dat meisje kwam. Groter, waarschijnlijk. Ze negeerde de toon van haar, het in inderdaad storend als iemand je uit je meditatie haalt. Vooral als je er echt een doel voor hebt. "Ik heb er over gelezen in een van mijn boeken. Maar nog nooit meegemaakt om eerlijk te zijn. Ik zou je nu alleen laten. I had alleen gehoopt dat mijn eerste ontmoeting met een Shapeshifter vriendelijker en aardiger verliep." Ze knikte even en liep sierlijk weg, zoals ze is aangeleerd door haar moeder. Maar ze bleef haken bij een roepende stem.

Maylaine baalde dat het meisje weg liep, ze was de eerste die niet meteen terug uitvloog naar haar. 'Wedden dat jou boeken mij niet beschrijven' zei ze vrolijk met een licht arrogant tintje. Haar lichaam veranderde in dat van een wit paard. ze schraapte met een van haar hoeven in het gras en haar hoeven veranderde in witte klauwen en haar vacht werd langer en haar benen werden kleiner haar lichaam werd een wolf. Haar krachtige poten liepen naar haar toe en schudde haar witte vacht heen en weer voor ze naar het volgende dier transformeerde en ze een klein wit konijn werd voor ze terug in haar lange witte jurkje stond. 'Dat kunnen de shapeshifters in mijn land niet, die kunnen maar een dier.' ze grinnikte onschuldig

Alice voelde zich uitgedaagt, niemand onderschat haar kennis van boeken. Het was waar, je kunt niet een shapshifter omscheven in een boek vergelijken met alle anderen. Dus draaide ze zich om en zag een wit beeldschoon paard die al snel veranderde in een witte wolf. Ja, het was al duidelijk dat ze van de 'wit' was. Alice legde haar mandje neer, maar bleef ernaast staan alsof ze het beschermde. Ze rende op der af en van lange klauwen en spitse neus naar wollige vacht en kraalogen transformeerde ze weer. Dit was abnormaal van wat ze had gelezen. Shapeshifters konden maar een dier op zich nemen, niet drie, en laat staan zo snel. Het meisje was ondertussen alweer terug veranderd in haar human form. "Ik zie dat je 'speciaal' bent voor je soort, heb je daar een verklaring voor?' Het begon weer vriendelijk, alsof ze niet eens boos was op haar woorden. "Excuseer mij, ik heb me nog niet voorgesteld. Ik ben Alice Liddell. Van Oxford, United Kingdom." Ze pakte haar rok en deed een kleine buiging, net zoals een echte Lady.

maylaine grinnikteen knikte. 'speciaal zeer zeker, mijn moeder was een shapeshifter en mijn vader een egocentrische wizard met een vampier als vrouw.' Ze zuchtte even en maakte een sierlijke buiging op de zelfde manier. 'Maylaine Delaney Fel'dan, leider van het shapeshifter volk, uit koninklijke bloedlijnen.' ze grinnikte normaal schepte ze niet zo op maar het voelde nu niet als opscheppen. Ze ging zitten op de grond, 'Ben ook hier om mij te richten op het trainen zodat ik mijn vader zijn verdiende loon kan geven.' Ze pakte haar shrift met een uitgebreid trainingsschema er in en schreef er wat notities achter de tijd en datum van vandaag.

Hoge bloedlijnen. Dat kwam té bekend voor, toch negeerde ze haar gedachte bij het woord. Maylaine ging op de grond zitten. Alice aarzelde om haar te volgen, misschien omdat ze nog zo onbekend was voor haar. Ze ging netjes tegenover haar zitten, met der rok als een rondje om haar heen. Ze haalde een schrift vandaan en schreef er wat in. "Mijn boeken kunnen inderdaad niet elke Shapeshifter beschrijven, maar meerdere vormen komt haast niet voor. Ik moet toegeven dat dit een speciale ontdekking is voor mij." Ze keek even om der heen, in haar achterhoofd dacht ze aan het konijn. Zou het handig zijn om haar te vertellen over Wonderland?

Maylaine glimlachte en keek even naar haar en sloot het schrift nadat ze de vorderingen in haar schrift had geschreven. Ze miste haar eigen wereld wel een beetje, haar kasteel. 'welke boeken heb je allemaal gelezen over shapeshifters' vroeg ze oprecht nieuwsgierig en leunde tegen de boom aan en stopte het schrift in haar tas.

Info Character

» You returned like ash from a phoenix.. [KEN]

Let me be a Phoenix [Alice Liddell]

Let me be a Phoenix [Alice Liddell]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen