Opgelucht keek Aika op toen de schoolbel ging. Dit uur leek ein-de-loos te duren. Vlug pakte ze al haar spullen en liep in snelle pas het lokaal uit terwijl ze de rest negeerde. Ze had nog niet echt vrienden gemaakt op haar nieuwe school, maar dat hoefde ook niet van haar. Eenmaal bij haar kluisje aangekomen stopte ze snel haar boeken in het kluisje. De schooldag was officieel al afgelopen voor haar, maar dat betekende niet dat ze nu niks ging doen. Met een grijns pakte ze Hamlet van Shakespeare. Dit was al een lange tijd haar favoriete boek, het werd gewoon nooit saai. Aan de hoeken en kaft van het boek was te zien dat het vaak gelezen werd en overal heen werd gesleept. Ze stopte dit in haar tas, en sloot haar kluisje.
Met ritmische en gecontroleerde passen liep ze door de gangen. Haar passen waren zachtjes hoorbaar en echode tegen de muren. Het was al vrij stil in school, bijna iedereen was al vertrokken. Eenmaal om de hoek was ze er. De Studyroom. Ze was niet van plan om echt te gaan studeren, maar vooral lezen en wat rust om zich heen te hebben. Ze liep naar binnen en keek haar ogen opnieuw uit. Het was hier zóó groot! Waarschijnlijk was er over alles wel wat te lezen. De geur van oude boeken drong binnen terwijl ze tussen de grote eikenhouten kasten doorliep. Iets verderop was een lange tafel tussen verschillende kasten in. Aika pakte een stoel en plofte neer. Behendig viste ze haar geliefde boek uit haar tas en sloeg het open. Half leunend op de tafel en de stoelleuning met haar benen over elkaar sloeg ze het open en begon te lezen. Na een tijdje hoorde ze plotseling heel zachtjes voetstappen haar kant op komen. Kort sloot ze haar purperen ogen deed alsof ze het niet hoorde terwijl ze wat rechter aan tafel ging zitten.

[Liefst maar 1 persoon]

Dirk liep door de bibliotheek heen. Hij was hier wel vaker te vinden als hij eerder vrij was. Vooral met zijn neus in boeken over Satanisme. Sinds dat iets was waar hij grote interesse in had. Hij stond een boek uit te zoeken die hij nog niet had gezien. Het was ook dat bepaalde kanten van zijn uiterlijk duidde op dat hij niet iets was wat helemaal menselijk was. Vooral zijn puntige hoektanden en iets puntigere oren duidde op dat. Dirk was half demon, al verborg hij dat voor hoever hij het kon. Hij pakte een boek van de plank af en liep naar een meisje toe, hij schoof tegenover haar neer en keek met zijn oranje rode ogen even haar kant op. Niet te lang. Hij was niet van het snel contact leggen.

Vluchtig keek ze vanuit haar ooghoeken hoe iemand een stoel vastpakte en naar achteren trok om vervolgens naast haar te komen zitten. Het was een lange, blonde jongen met lichte demonische trekjes. Misschien iets ouder dan zij. Snel richtte ze zich weer op haar boek terwijl ze voelde hoe hij kort naar haar keek en zich daarna weer afwende. Een pijnlijke stilte viel. Niet goed wetend wat te doen leunde ze zachtjes achterover waarbij ze haar hand even door haar haar haalde. Ze keek zijn kant op. Mislukt, Aika hield totaal niet van awkward silences en probeerde het dus maar te verbreken. De jongen kwam haar niet heel bekend voor. 'Hey, jou ken ik nog niet,' zei ze brutaal. 'Ook nieuw hier of zit je hier al een tijdje?' Met één hand hield ze Hamlet nog vast, alsof ze vastbesloten was deze voorlopig niet los te laten. Ook hij had een boek in zijn handen merkte ze op. Nieuwsgierig hield ze haar hoofd iets schuin om de titel te kunnen lezen.

Hij zag wel dat ze naar hem keek. Natuurlijk. Maar of ze hem aan ging spreken betwijfelde hij nog wel even. 'Hey, jou ken ik nog niet,' zei ze. Ja dus toch wel. 'Ook nieuw hier of zit je hier al een tijdje?' Jeetje. Vragenrondje. Hij hield zijn boek iets beter vast. 'The Satanic bible', het boek wat grondslag was van het bijbehoorende geloof. "Ik ken jou ook niet." Haar geur wel. Maar hij rook er altijd veel tegelijk in school. Was iets om helemaal dol van te worden. "Ik ben nog niet zo heel lang hier. Ik val niet echt op tussen mensen. Ben er een half jaartje, max. Jij?" vertelde hij. Dirk was meer het schaduw mens. Viel niet op, bleef op de achtergrond.

( Sorry voor eventuele spelfouten. Ben op mn mobiel... uwu )

Terwijl ze zijn boek probeerde te bestuderen greep hij het boek beter vast. De titel werd nu zichtbaar voor haar. 'The Satanic Bible' las ze. Jeetje, wat een boek. Het vermoeden dat er iets demonisch in hem zat werd sterker. "Ik ken jou ook niet," zei hij kort en direct terug. Aika's ogen wendde zich van het boek af en keken hem aan. 'Ik ben nog niet zo heel lang hier. Ik val niet echt op tussen mensen. Ben er een half jaartje, max. Jij?' Ze sloeg haar ogen neer en dacht even na. 'Een half jaar al? Ik misschien net een maand.' Hij was haar inderdaad nog nooit echt opgevallen. Aika probeerde er ook van alles aan te doen om niet te veel op te vallen, maar as een normaal-uitziend schoolmeisje was dat natuurlijk niet makkelijk. 'The Satanic Bible,' las ze nogmaals wat duidelijker op. 'Hmm, nog nooit van gehoord,' grijnsde ze. Ze was niet zo thuis op demonisch gebied, maar dat was wel duidelijk onderhand.

'Een half jaar al? Ik misschien net een maand.' Ah. Dat was nog maar kort. Dirk knikte. Praten vond hij soms lastig. Al liet hij het liever niet merken.
'The Satanic Bible,' las ze op. Wauwie. Ja dat was her boek wat hij vast had. 'Hmm, nog nooit van gehoord,' nooit? Kon best wel. "Vast wel van Satanisme of Satan gehoord neem ik aan. De hel? Allemaal dat soort dingen. Verbaasd me niks dat je het niet kent. Zo'n lief koppie met Hamlet vast moet een goed opgevoed meisje zijn." Bij opvoeding kon je van Dirk niet echt spreken. Maar dat viel niet te merken. Hij kopieërde gedrag van de mensen om zich heen in jongere jaren. "Zo heb ik Hamlet nog nooit gelezen." zei hij. Tja.

'Vast wel van Satanisme of Satan gehoord neem ik aan. De hel? Allemaal dat soort dingen. Verbaasd me niks dat je het niet kent. Zo'n lief koppie met Hamlet vast moet een goed opgevoed meisje zijn.' Verontwaardigd bekeek Aika de jongen. Die durfde. Al snel schakelde ze om naar een klein lachje. 'Natuurlijk ken ik Satan en de Hel, zo braaf ben ik ook weer niet opgevoed,' grijnsde ze . Ze keek kort naar haar nagels. 'Ik wist alleen niet dat er ook een soort bijbel van bestond. Maarja, in deze bibliotheek is alles wel te vinden.' Van haar nagels keek ze weer op naar de licht-harige jongen. 'Zo heb ik Hamlet nog nooit gelezen,' sprak hij. 'Dat kan ik me wel voorstellen ja. Shakespeare is niet meer zo van deze tijd terwijl Satan waarschijnlijk altijd zal blijven voortbestaan.' Aika bleef even stil terwijl ze vanuit haar ooghoeken de jongen in de gaten hield.

De verontwaardigde blik zei genoeg. Dit was niet een van die meisje die heel schattig gevonden wou worden. 'Natuurlijk ken ik Satan en de Hel, zo braaf ben ik ook weer niet opgevoed,' ze grijnsde weer. 'Ik wist alleen niet dat er ook een soort bijbel van bestond. Maarja, in deze bibliotheek is alles wel te vinden.' Ja dat was waar. Er was zeker een hoop te vinden hier. "Ja, dit boek is laat maar zeggen de bijbel van dat geloof." legde hij uit. Hij was zelf niet echt een heftige Satanist of zo. Maar hij kon zich er wel in vinden. 'Dat kan ik me wel voorstellen ja. Shakespeare is niet meer zo van deze tijd terwijl Satan waarschijnlijk altijd zal blijven voortbestaan.' Hij knikte. Ja soort van wel. "Ik denk Shakespeare ook wel dat lijstje in gaat. Bekende man." Ja, dat wou wel. Van die scholen die kinderen verplichtte om een boek te lezen. Dit kon er wel een van zijn.

'Ja, dit boek is laat maar zeggen de bijbel van dat geloof,' legde de jongen uit. Nu werd Aika geïnteresseerd. Geloof? Was hij er soms een van? 'Ik denk Shakespeare ook wel dat lijstje in gaat. Bekende man.' Ze negeerde deze zin, al was ze er wel mee eens. 'Hoor jij soms ook bij dat geloof van het Satanisme?' vroeg ze opeens. Het leek haar aan de andere kant ook wel logisch als dat zo was. Waarom las hij anders dat boek? In haar eigen wereld had ze nog nooit iemand ontmoet die dat geloof volgde. Daar woonden alleen mensen en mages die er zelfs tegen waren. Zelf had ze geen geloof. Geen tijd en geen zin voor. 'Interessant,' sprak ze er nog achteraan.

[beetje kort denk ik .__. ]

'Hoor jij soms ook bij dat geloof van het Satanisme?' hij snapte wel waar de vraag vandaan kwam. Tja, hij kon moeilijk nee zeggen. Het was ook niet echt zo. Maar het was ook niet zo dat hij een hardcore satanist was. 'Interessant,' zei ze erachter aan. Hij knikte. Iemand met een lust naar het onbekende dus. "Ja en nee. Nee omdat ik niet echt geïnteresseerd ben in het aansluiten bij een soort groep. En ja omdat alles wat er wordt behandeld in dat geloof me wel erg aanspreekt." legde hij uit met een klein grijnsje. Ja, daar waren de puntige tandjes wel hoor. Die waren minder goed zichtbaar als hij gewoon praatte. "En het zit een soort van in mijn familie. Mijn vader was een satanist en ik heb me er in verdiept toen hij weg ging." Voor Dirk op jonge leeftijd had zijn vader besloten dat hij niks te maken wou hebben met een kind. Deed hij verder niks aan, hij had de man nooit terug gezien.

'Ja en nee. Nee omdat ik niet echt geïnteresseerd ben in het aansluiten bij een soort groep. En ja omdat alles wat er wordt behandeld in dat geloof me wel erg aanspreekt.' De jongen grijnsde. Opeens merkte Aika twee kleine puntige hoektandjes op. Haar vermoeden dat hij iets demonisch in zich had was nu duidelijk geworden. Brandend met een vraag ging ze wat rechter zitten. 'En het zit een soort van in mijn familie. Mijn vader was een satanist en ik heb me er in verdiept toen hij weg ging.' Weg ging? Aika werd nu nog nieuwschieriger, maar hield zich in en besloot daar maar niet op in te gaan. Was misschien wat te persoonlijk. Op haar gezicht begon zich een licht brutale glimlach te ontwikkelen.'Zeg, klopt het als ik zou zeggen dat jij demonisch bent?' vroeg ze smalend. 'Ik bedoel, ik had al een licht vermoeden door je uiterlijk, maar die hoektanden zeggen echt alles.' Langzaam begon ze zich af te vragen of het niet een best domme vraag was. Achja, hij moest zelf maar zien of hij dit wilde antwoorden toch?

'Zeg, klopt het als ik zou zeggen dat jij demonisch bent?' vroeg ze toen opeens. 'Ik bedoel, ik had al een licht vermoeden door je uiterlijk, maar die hoektanden zeggen echt alles.' Ja natuurlijk het uiterlijk wat het allemaal verraadde. Hij knikte. "Goed gezien," zei hij. "Half demon om precies te zijn. Het deel wat ik van mijn vader kreeg." Legde hij simpel uit.
Hij praatte niet graag over zijn ouders. Voordat je het wist schoot het op 'en je moeder dan?' en dan was het gebeurd hoor. Meestal moest hij dan even opstaan en een rondje lopen voordat hij weer terug kwam op aarde. Hij had alles nog letterlijk voor zich staan. Alsof het gister gebeurd was.

'Goed gezien,' antwoordde hij terug. Bijna automatisch kreeg ze een glimlach op haar gezicht. Ze wist het wel. 'Half demon om precies te zijn. Het deel wat ik van mijn vader kreeg,' sprak hij daarna. Interessant. De manier waarop hij keek en het uitsprak beviel haar niet. Alsof het een pijnlijk onderwerp was. Ze trok heel licht één wenkbrauw op. Haar mond opende zich om iets te zeggen, maar ze stopte en keek even weg. 'Ik ben ook halfbloed. Mijn moeder was Mage en mijn vader was een gewoon mens, maar van mijn moeders kant is er niet veel overgebleven in mij. Ik ben helaas niet zo goed als een volbloed mage.' Terwijl ze dat zei keek ze langzaam weer naar de jongen. De laatste zin sprak ze nogal grappend uit. Haar geschiedenis was niet echt pijnlijk. Ze had haar ouders nooit gekend. Waarom wist ze zelf ook niet.

. 'Ik ben ook halfbloed. Mijn moeder was Mage en mijn vader was een gewoon mens, maar van mijn moeders kant is er niet veel overgebleven in mij. Ik ben helaas niet zo goed als een volbloed mage.' Ah.. dat was wel klote voor haar. Dirk knikte even begrijpend. "Misschien dat met wat oefening je je magie wel op kan schroeven? De aanleg is er, je moet het alleen er uit halen." Wijze woorden van Dirk.
Gelukkig had ze niet gevraagd naar zijn moeder. Hij zag wel dat ze het lastig had met het onderwerp ouders. Gelukkig net als hij. "Is er iets gebeurd met je ouders of zo?" Toch maar wel vragen. "Je hoeft me niks te vertellen hoor. Het kan gevoelig liggen, snap ik heel goed."

'Misschien dat met wat oefening je je magie wel op kan schroeven? De aanleg is er, je moet het alleen er uit halen,' sprak hij wijs. Aika knikte instemmend. 'Haha, bedankt. Moet ik inderdaad maar eens doen,' lachte ze. Tja, hij had wel gelijk. Ze oefende eigenlijk veel te weinig met wat ze allemaal in zich had. De jongen ging over op een ander onderwerp. 'Is er iets gebeurd met je ouders of zo?' vroeg hij. 'Je hoeft me niks te vertellen hoor. Het kan gevoelig liggen, snap ik heel goed,' volgde hij. Aika keek bedenkelijk. 'Hmm.. Ik heb eigenlijk geen idee.' Haar antwoord was simpel. 'Ik ben opgegroeid bij mijn tante. Zij heeft me nooit meer over mijn ouders willen vertellen dan dat ze mage en mens waren. Ik weet niet eens of ze nog in leven zijn of niet, maar daar doe ik het maar mee.' Haar ogen sloegen zich een beetje neer. Ze wilde niet dat mensen haar zwak zouden zien of meemaken, dus bleef ze er redelijk kalm over. Aika ging weer wat rechter zitten en ademde rustig in en uit. Daarna zette ze weer haar standaard koele glimlachje weer in.

'Hmm.. Ik heb eigenlijk geen idee.' Ja, dat hadden sommige mensen. Leek hem vreselijk om niks van je ouders te weten. "Lijkt me niks, onbekende ouders." zei hij tegen haar. 'Ik ben opgegroeid bij mijn tante. Zij heeft me nooit meer over mijn ouders willen vertellen dan dat ze mage en mens waren. Ik weet niet eens of ze nog in leven zijn of niet, maar daar doe ik het maar mee.' Hij knikte. Jeetje dat was wel erg lastig. "Dat is lastig." zei hij tegen haar. Hij ging zelf zijn mond niet meer lostrekken over zijn ouders. "Kan je ze niet zoeken of iets?" vroeg hij toen. Tja, wie weet wist iemand wat van ze af.

'Lijkt me niks, onbekende ouders.' sprak de jongen. Aika keek kort de andere kant op terwijl ze zachtjes knikte. Tja, niks aan te doen.. 'Dat is lastig,' vervolgde hij nadat zij haar verhaal had uitgelegd. 'Kan je ze niet zoeken of iets?' zei hij tenslotte. Aika keek bedenkelijk. Zoeken? Waar zou ze moeten beginnen dan? Ze wist he-le-maal niks over hen. 'Tja.. Euh. Waar zou ik moeten beginnen? Misschien kan ik proberen om wat meer los te krijgen bij mijn tante, maarja.. Dat gaat dus echt niet lukken tenzij ik bruut geweld gebruik misschien... Ze begon te grijnzen. 'Nee.. Laat ik dat maar niet doen,' vervolgde ze grinnikend. Zo'n persoon was ze niet om iemand zomaar iets ernstigs aan te doen. Opeens kwam er iets in haar op. 'Maar.. Mis jij je ouders niet soms?' vroeg ze voorzichtig. Ze had vernomen dat ook hij zich hier niet helemaal gemakkelijk bij voelde, maar probeerde het toch maar. 'Negeer me maar hoor, als je wilt,' volgde ze er nog snel achteraan.

'Tja.. Euh. Waar zou ik moeten beginnen? Misschien kan ik proberen om wat meer los te krijgen bij mijn tante, maarja.. Dat gaat dus echt niet lukken tenzij ik bruut geweld gebruik misschien...' Dirk schudde zijn hoofd al. 'Nee.. Laat ik dat maar niet doen,' Nee inderdaad. "Je moet geen geweld gebruiken op mensen waar je van houd." zei hij tegen haar. Een wijze les die hij hard had geleerd.
'Maar.. Mis jij je ouders niet soms?' Dirk stopte even met ademen en keek haar aan. 'Negeer me maar hoor, als je wilt,' Nou ja, negeren was ook weer zoiets. "Nee. Ik mis ze niet. Het boeit me niet zoveel." Wie hield hij voor de gek? Alleen zijn vader boeide hem vrij weinig.

'Je moet geen geweld gebruiken op mensen waar je van houd.' Aika had dat ook al bedacht. Ze knikte instemmend ja. Ze zou nooit iemand met geweld belazeren, behalve als het natuurlijk uit zelfverdediging of iets was.
Nadat Aika haar vraag aan de jongen had gesteld bleef het even stil. 'Nee. Ik mis ze niet. Het boeit me niet zoveel.' sprak hij simpel. Zijn gezichtsuitdrukking vertelde iets anders, al was het maar een hele kleine aanwijzing die het verraadde. Ze probeerde het maar te negeren. Zo te zien deed hij er alles aan om het onderwerp 'ouders' te verbergen, maar dat snapte ze wel. 'Trouwens, we praten nu al een tijdje, maar hoe heet je eigenlijk?' vroeg ze uit nieuwsgierigheid en om het onderwerp te veranderen.

Hij verwachtte niet echt dat ze door zou hebben dat er iets aan de hand was met dat onderwerp. Maar ja, Dirk kon het niet zeker weten. 'Trouwens, we praten nu al een tijdje, maar hoe heet je eigenlijk?' Oh ja. Hij had zich nooit voorgesteld. "Dirk Strider. Jij?" vroeg hij aan haar. Dirk keek eventjes rond. Er waren niet veel mensen hier. Alsof er echt mensen waren die veel van hun vrije tijd zouden steken in studeren?
Dirk haalde diep adem en keek even weg, naar zijn boek die hij openlegde. Bij het stuk voor rituelen. Niet heel veel bijzonders. Hij keek er eventjes naar en toen weer naar het meisje tegenover hem. Die haar naam nog moest zeggen.

'Dirk Strider. Jij?' zei hij als antwoord op haar vraag. Hmm, die achternaam had ze wel eens eerder horen vallen ergens. 'Ik ben Aika Fuwa,' antwoordde ze terug. Dirk was zo'n beetje het eerste persoon die ze in deze maand echt had ontmoet, op uitzondering van haar kamergenoot. Meestal toonde ze niet veel interesse in de mensen om haar heen, zelfs niet bij haar in de klas. Ze was niet zo'n sociaal meisje.
De schoolbel ging weer. Aika schrok op. Ze draaide zich om en keek naar de grote klok iets verderop in de Studyroom. Ze wendde zich weer terug en stopte Hamlet in haar tas. 'Sorry, ik moet gaan. Ik heb morgen een belangrijk proefwerk waar ik nog niet voor geleerd heb bedenkt ik me opeens,' zei Aika tegen Dirk. Ze stond op van haar stoel en pakte haar schooltas. 'Fijn om nog even met je gepraat te hebben, ik had niet verwacht iemand nog te ontmoeten hier binnen korte tijd. Misschien zie ik je later nog eens,' grijnsde ze.

[Mèh sorry, ik had even geen inspiratie meer D: Topic uit na jou?]