Ze trok een zwart jack aan, en sloeg de pikzwarte capuchon over haar hoofd zodat haar hoofd bijna niet zichtbaar was. Ze sloeg haar tas over haar schouder en begon langzaam te lopen. Waarom zou ze naar huis gaan? Hier op school kon je veel meer beleven. Slapen kon je buiten, op een bankje onder de donkere lucht. Dat vondt Jade altijd fijn, slapen zonder dak boven je hoofd. Ze zuchtte zacht. Ze kon de gedachte niet uit haar hoofd zetten. Jellal. De jongen die zo veel op haar leek. Het was zo vreemd, en ze had hem nooit meer gezien. Jammer, vond ze dat. Jade mocht hem, en dat was niet zomaar iets. Opeens zag ze een jongen met blauw haar. Nee, was dat hem? Uit enthousiasme liep ze wat sneller en ging ze voor hem staan. Het was nog niet te zien dat zij het was, maar al snel deed ze haar capuchon af en was haar uitgelaten glimlach te zien