Lunchbreak {&Pam}

De bel ging en een drukke stroom van mensen en andere mens-achtige wezens liep door de gangen. Sollux, een leerling uit de Lower Class, werd heen en weer geduwd terwijl hij probeerde mee te lopen met de stroom om de lunchroom te bereiken. Zijn bril viel bijna van zijn neus terwijl hij door elkaar geschud werd. Toen hij eindelijk in de lunchroom aangekomen was, zag hij dat bijna alle plekken al bezet waren en er een lange rij stond bij de balie waar je eten kon kopen. Sollux zuchtte even, hij had geen zin om lang te wachten voor zijn eten, maar had toch best honger. Hij besloot om toch maar wat eten te gaan halen, want anders was de pauze al voorbij als het wat minder druk was geworden. Hij ging in de rij staan en keek wat rond, hij zag dat er nog één van de tafeltjes niet bezet was. Daar kan ik gaan zitten als ik mijn eten heb. Dacht hij glimlachend. Het wachten duurde korter dan hij had verwacht en toen hij aan de beurt was zei hij: "Één broodje gethond althtublieft." De vrouw achter de balie maakte een broodje gezond voor hem klaar en gaf het aan de jonge troll. "Danku..." mompelde hij en nam het broodje van de vrouw aan en betaalde zijn eten. Hij draaide zich om om te kijken of het tafeltje nog vrij was en ja hoor, er zat nog niemand. Hij nam een hap van zijn broodje gezond, waarbij er bijna een schijfje tomaat uit viel. Toen hij zat legde hij het broodje op de tafel neer en haalde hij zijn laptop uit zijn rugzak. Hij had zijn laptop bijna altijd bij zich, gewoon omdat hij niet zonder zou kunnen. Hij startte de laptop op en keek of er vrienden online waren op Pesterchum, een chatprogramma. H3y Sollux schreef één van zijn vrienden toen die zag dat Sollux online was gekomen. Hoii schreef hij terug, hij verdubbelde tijdens het chatten altijd de letter I en verving de letter S altijd door een 2. Hij bleef wat chatten met zijn vriend en nam af en toe een hap van zijn broodje gezond. 1k mo3t g44n... typte zijn vriend na een tijdje. Oké, bye was Sollux' reactie. Hij klapte zijn laptop dicht en begon zich wat meer te concentreren op zijn broodje.

{&Pam}
{OOC: sorry voor het fluteinde, ik kon niet zo heel veel meer bedenken x3}

_{De zon scheen warm op het raam, en verhitte het klaslokaal redelijk erg. Pam leunde achterover op haar stoel, met haar voeten over elkaar heen geslagen over haar tafeltje. Af en toe veegde ze wat zweet van haar voorhoofd, maar opletten deed ze niet. Nope, daar was het veels te heet voor. Ze graaide met haar arm in haar tas, en viste er een rode, sappige appel uit. Ze was dol op appels. Verveeld begon ze happen uit haar appel te nemen en wat krabbeltjes in haar aantekeningenschrift te maken. Nog een paar minuten volhouden..
Pam werd uit haar gedachtes gehaald door de harde bel van de school. Lunchpauze! Het rood/oranje harige meisje wachtte tot de meeste de deur uit waren, om de irritante, dagelijkse opstopping te voorkomen. Ze zwiepte ongeduldig met haar staart en wiebelde geïriteerd met haar oren. Na een minuut was iedereen erdoor. Pam sloeg haar tas over haar schouder en liep richting de kantine.
In de kantine aangekomen waren bijna alle plekken al bezet. Ze tuurde rond, maar zag geen plek. Of toch wel? Naast een jongen van ongeveer dezelfde leeftijd als zij was nog een stoel vrij. Pam liep e vrolijk naartoe, en plofte naast de jongen neer. "Is deze stoel bezet?" Vroeg ze. Ze wachtte niet echt op antwoord, en haalde opnieuw een appel uit haar rugzak, en een pakje appelsap. Ze nam dezelfde houding aan als altijd, achterover leunend en haar voeten over de tafel geslagen. Nadat haar pakje leeg was drukte ze het plat tegen haar hoofd en gooide het vervolgens richting een prullenpak een meter verderop. Ze nam een normale houding aan op haar stoel, en richtte zich op de jongen. "Heya! Ik ben Pam," begon ze vrolijk.}

Hij was zo geconcentreerd op het eten van zijn broodje gezond dat hij niet merkte dat er iemand bij hem was komen zitten. "Heya! Ik ben Pam." een vrolijke meidenstem haalde hem uit zijn gedachten. Geschrokken keek hij op en liet bijna zijn broodje vallen, een meisje van ongeveer zijn leeftijd zat naast hem. Ze had lang bruin haar waar twee wolvenoortjes uit staken en ambere ogen. "Ehm..." zei Sollux, die nog een beetje geschrokken naar Pam keek. Hij wist niet precies dat hij blij of juist bang moest zijn dat er een meisje naast hem kwam zitten. "Mijn naam is Thfollux." zei hij, maar haalde voor de zekerheid een blaadje en een pen uit zijn rugzak en schreef zijn naam op. Hij baalde er een beetje van dat hij, dankzij zijn gebit, de letters S en Z niet fatsoenlijk uit kon spreken, maar hij wilde geen tanden laten trekken om zo van zijn gelispel af te komen.

_{"Ehm... Mijn naam is Thfollux." Was het antwoord van de jongen. Pam nam de laatste hap van haar appel. Vervolgens gooide ze het klokhuis in de lucht, om deze tussen haar schouderbladen op te vangen, en vervolgens over haar rechterarm te laten rollen. Toen het bij haar elleboog was wipte ze het ding weer omhoog, ving ze het op met haar andere hand en gooide het richting dezelfde prullenbak als waar ze haar pakje naartoe had gesmeten. Ze draaide zich om, om te kunnen lezen wat Thfollux op het papierje had geschreven. ''S-So..Sollux.'' Las ze hardop voor. Lezen was niet haar sterkste punt. ''Dusseh.. Sollux. Zin om na school iets te gaan doen? Ik heb gehoord dat het mooi weer zou worden!'' Ze waagde maar een gok, aangezien ze toch vrienden nodig had wilde dit nog een leuke zomer worden.}

Pam las de tekst die hij op het blaadje had geschreven. "S-So... Sollux." zei ze. ''Dusseh.. Sollux." vervolgde het wolf-meisje. "Zin om na school iets te gaan doen? Ik heb gehoord dat het mooi weer zou worden!'' Sollux dacht even na voordat hij antwoord gaf. "Oké." zei hij uiteindelijk, hij had besloten dat vrienden maken een goed idee zou zijn. "Wat had je prethieth in gedachten?" vroeg hij aan Pam. Hij keek weer naar zijn broodje, dat hij nog maar half op had gegeten en nam er nog een hap van. Hopelijk kwam Pam niet op het idee om naar het zwembad te gaan, aangezien zijn zwemvaardigheden niet erg goed waren...

{OOC: Flut/kort, sorreh ^^"}

Sollux' antwoord was een simpele oké. Pam glimlachte. "Wat had je prethieth in gedachten?" Vroeg hij. Pam leunde weer achterover in haar stoel, en sloeg haar voeten opnieuw over de tafel. ''Ehmm..'' Ze graaide in haar tas en pakte er opnieuw een appel uit. ''Misschien kunnen we naar het strand gaan?'' Zei ze met een volgepropte mond. Ze slikte het stuk dat ze in haar mond zat door. ''Dan zouden we eventueel wel meer mensen mee kunnen vragen?'' Stelde ze voor.

{{ OOC: Te lui voor codes meehh xd}}

Sollux nam nog een hap van zijn broodje gezond terwijl Pam, die een andere houding had aangenomen in de stoel en haar voeten op de tafel had gelegd, een nieuwe appel uit haar tas pakte. Hoeveel van de dingen heeft ze wel niet bij zich? Vroeg hij zich af."Misschien kunnen we naar het strand gaan?" vroeg Pam met haar mond vol met appel. Sollux dacht na. Het strand... Ik wil best mee, maar dan ga ik het water niet in. Oké, misschien een beetje pootjebaden, maar meer dan dat ook niet... "Dan zouden we eventueel wel meer mensen mee kunnen vragen?'' zei Pam nadat ze het stukje appel had doorgeslikt. "Ik vind het wel een goed idee." zei hij. Hij had besloten om mee te gaan, maar niet om te zwemmen. Waarschijnlijk zou hij gewoon met zijn laptop of mobiel op het strand gaan zitten en wat chatten met vrienden of proberen nieuwe codes te vinden om zijn vrienden mee te irriteren.

Info Character