k a t h e r i n e
{ please } don’t look at me
the way ℑ look at myself

Haar ogen straalde een zekere zorg uit starend naar het grote witte gebouw en hielt onbewudt haar broers pols wat steviger vast. "I'm not.. quite sure about this big bro." Fluisterde ze zacht op haar onderlip bijtend en keek omhoog naar haar vele malen grotere broer.

Hun ouders waren gestorven en ze hadden niets anders dan geldproblemen. Uiteindelijk had er niets anders opgezeten dan van hun school te gaan om allebei te gaan werken zodat ze tenminste wat geld hadden. Maar dat was niet gegaan zoals ze hadden gehoopt en stonden nu recht voor hun laatste optie. De grote witte school. St. Montgomery. Het leek zo'n mooi en leuk gebouw maar Katherine voelde de duistere aard. Het diepe kwaad dat zich verschool in deze gangen. Overal stond het als een geweldige school aangeschreven maar de sfeer liet haar al bijna omdraaien en wegrennen. "We kunnen vast wel een andere gratis school vinden.."

nathan
"forever isn't enough time"

Nathan zuchtte zacht als hij samen met zijn zus voor het intimiderende witte gebouw stond en beet zacht op zijn lip. Me neither, Kathy.." fluisterde hij zacht. Niet dat ze een andere keuze hadden, na de dood van hun ouders werktten ze hunzelf bijna stuk om alleen maar eten te kopen en hij wist dat het niet zo verder zou kunnen gaan. Hun familie was niet de rijkste en bij hun grootvader konden ze zeker niet terecht, dat stond de groenharige jongen niet toe.

Hij keek met zachte ogen naar zijn roodharige twin en trok haar zachtjes dicht bij hem, glimlachend aan haar woorden. We kunnen vast wel een andere gratis school vinden.." Nate zuchtte en keek naar de lucht. "Dit is onze laatste optie Kath.. You know that too.." zei hij. "We vinden wel een weg, maar voor nu is dit alles dat ons nog levend kan houden en we zijn niet ver van elkaar." glimlachte hij. "We'll be together in this and I'll still be there to care for you, only a little less since it's seperate dorms." zei hij en keek naar de groene bomen die stil meebewogen met de wind. "We overleven dit."

k a t h e r i n e
{  please  }  don’t look at me
                         the way ℑ look at myself

Het meisje beet op haar lip. "It doesn't feel right bro." Mompelde ze en keek naar de twee koffers naast hun en duwde haar gezicht weg in de sjaal rond haar nek. "Why can't we just live in with grandpa.. he already said we could." Fluisterde ze en keek op naar hem met haar zacht amberen ogen. Ja ze wist dat het geen optie was. Ze hadden vaak genoeg naar hun grootvader gevraagd en haar vaders ogen zien verschieten naar een bijnadoodsbange blik. Hij was gevaarlijk en ze zouden nooit in de buurt mogen komen. Ze moesten tenminste die wens van hem blijven respecteren..

Ze beet op haar tong toen Nate zei wat ze wist. Ja het was hun enige optie. Er was geen andere gratis school die ook gratis onderdak aanbood. Ze hadden niets anders dan deze drijgende school. "We zitten toch wel bij elkaar in de klas..?" Fluisterde ze en keek naar haar andere hand waar ze een beerknuffel stevig in vasthielt. Ze was misschien wel exact het tegenover gestelde van haar broer waar hij heel snel volwassen was geworden was zij achter gebleven en zich vastgeklampt aan zekerheden die al lang vervaagd waren. "I need you to take care of me.' Fluisterde ze en sloot haar ogen de veel te grote koffer voor haar kleine lichaam optillend. "Lets.. survive.."

nathan
"forever isn't enough time"

Hij knikte. "I know.." zuchtte hij en knuffelde haar zacht. "Je weet waarom, Kath.. Ik heb liever dit dan hun wens te disrespecteren.." hij beet zijn lip. Telkens als ze erom vroegen veranderde paps, de pure angst die in zijn ogen te lezen was.. Hij kon het niet. Wat Katherine niet wist was dat de avond hun ouders stierven hun vader nog een aantal woorden aan hem had achtergelaten. 'Never go to him, Nathan. Never let him get to you two either, take care of yourself and Kathy, keep her away from his terror. I'm begging this of you..' his father had said with tears almost in his soft eyes.

He shook his head softly to will the memories away and looked down at her as she said something. "Yea, we're together in class." he smiled. Even though they were twins, a huge difference could be seen in their behavior. Where he was more grown up she was still a little child sometimes, that was the reason he easely slipped into the caring role and found it important to care for her and to whatever she wanted just to make her happy.

"We'll survive, Kath." he smiled and grabbed his baggage. "Let's go."

k a t h e r i n e
{  please  }  don’t look at me
                         the way ℑ look at myself

She looked down with sad eyes still holding the sleeve of his vest with one hand as she pulled her suitcase and the teddybear along with the other. "I know dad is scared of him but I.. he seemed really nice." She whispered and walked inside the giant building which looked even bigger inside then out and her mouth fell open. The main hall looked almost church like as they walked over the gray stones.

"How can a place like this even excist?" She whispered but shocked up hearing a soft laugh and hid slightly behind Nate looking at the redhaired woman who walked their way. -"Katherine and Nathan McCalton?"- She asked in a cold voice and Kath quickly nodded dropping her suitcase as a letter was pushed towards her not daring to let go of her brothers sleeve and thanked the woman softly. -"I have a lot more to do I'll send someone towards you to lead you to your dorms."- She spoke and walked away again. "Who was that.." She whispered with big eyets and stared at her brother.

nathan
"forever isn't enough time"

The greenhaired boy smiled softly at his sisters behaviour. "Don't mind them, they don't know shit." he whispered and patted her red hair softly. At his own words he bit his lip, realising the lie he set up for himself to believe. "We'll try everything to make it okay.." he whispered softly, feeling the stares lessen how further they walked down the giant white hallway.

k a t h e r i n e
{  please  }  don’t look at me
                         the way ℑ look at myself

She sighed and looked down. "but I do mind them brother I hatethem looking at me, I hate those stares I hate how they judge us." She hissed and pushed herself against him. "Everything's not good enough." She whispered in silence and hugged bit her lip as the woman opened a door and Kath took a deep breath stopping in front of the door as she wasn't allowed to go in.