Rin vouwde een paar blaadjes bij elkaar, en stond op van de grond waar ze een paar uurtjes al had gezeten. Ze scande de tekst door, en begon lezend te lopen. Het was een tekst van een lied wat ze had gemaakt. Ze zong af en toe en stukje van het lied. Rin keek niet op naar andere die begonnen te lachen naar haar. Ze werd nogal op haar kop gezeten door grotere mensen. Vooral omdat ze moeite had met praten, en door haar rare stem en uiterlijk. Niet dat ze lelijk was, maar ze zag er gewoon... Anders uit. Opeens knalde ze tegen iets op. Ze viel met een boogje achterover, en de losse blaadjes vlogen alle kanten op. Toen ze op keek, zag ze niks. Waarschijnlijk was er een draadje in haar rug losgeraakt wat haar zicht bepaalde. Rin stond op, en maaide met haar armen in het rond. Ze tastte naar haar rug, die onder een shirt verborgen zat omdat je anders een klein klepje zat wat naar een groot draadjeshuis leidde. Bij het graaien gleed ze uit over een briefje wat ze had laten vallen, en viel ze weer op de grond. Het deed haar niks, want ze kon niet voelen. Ze voelde geen pijn, verdriet, schaamte. Dus je kon haar treiteren zoveel je wilde. Behalve als je haar aanviel. Dan reageerde ze met zelfverdediging, en was ze tot alles in staat. Rin probeerde nu liggend het draadje weer vast te koppelen, wat er uit zag als een kronkelende slang.
::Open =D::
(Dit is trouwens het liedje: https://www.youtube.com/watch?v=4OKTX7i_c3U )